Δήλωση των 5 από τους 35 κατηγορούμενους της Μόριας

Η δίκη μας έχει προγραμματιστεί για τις 20 Απρίλη στη Χίο, μετά από αναμονή εννέα μηνών, εγκλωβισμένοι στη Λέσβο, ενώ 30 από τα αδέρφια μας βρίσκονται αδίκως φυλακισμένα για το ίδιο διάστημα. Μας έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ανθρωπιά από τη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στην Ευρώπη, το υποτιθέμενο λίκνο της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από όταν φτάσαμε, μας έχουν επιβληθεί φρικτές συνθήκες διαβίωσης, τα αιτήματα ασύλου που έχουμε καταθέσει δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν, και οι περισσότεροι Αφρικανοί/ές δεν καταφέρνουν να αποκτήσουν άδεια διαμονής στην Ευρώπη και έρχονται αντιμέτωποι/ες με απέλαση. Μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε εγκληματίες, μόνο και μόνο επειδή περάσαμε ένα σύνορο, το οποίο οι Ευρωπαίοι/ες μπορούν να διασχίσουν ελεύθερα.

Τώρα 35 από εμάς κατηγορούνται για εξέγερση, καταστροφή περιουσίας, και βία, ενώ στην πραγματικότητα ήταν η αστυνομία που μας επιτέθηκε κατά τη διάρκεια μιας βίαιης και ρατσιστικής επιδρομής στον αφρικανικό τομέα του κέντρου κράτησης της Μόριας στις 18 Ιουλίου 2017, την ημέρα που μας συνέλαβαν. Στις 18 Ιουλίου, μια ομάδα μεταναστών πολλών διαφορετικών εθνικοτήτων και φυλών μαζεύτηκε για να διαμαρτυρηθεί ενάντια στο γεγονός ότι κρατούμαστε φυλακισμένοι στη Λέσβο σε απάνθρωπες συνθήκες. Για να διαλύσουν τη διαμαρτυρία, οι αστυνομικοί εκτόξευσαν δακρυγόνα στην ομάδα μεταναστών που διαμαρτύρονταν έξω από την κεντρική είσοδο του κέντρου κράτησης. Οι αστυνομικοί ήταν αυτοί που, με πλήρη εξάρτηση, επιτέθηκαν σε άοπλους μετανάστες με πέτρες, γκλομπ και δακρυγόνα. Περισσότερο από μια ώρα αφότου είχαν σταματήσει οι συμπλοκές, η αστυνομία περικύκλωσε μόνο τον αφρικανικό τομέα του κέντρου. Οι αστυνομικοί ήταν αυτοί που κατέστρεψαν περιουσία, σπάζοντας τα παράθυρα και τις πόρτες των λυόμενων στα οποία μέναμε. Χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα, πέταξαν δακρυγόνα στα κλειστά λυόμενα. Έσερναν ανθρώπους από τα μαλλιά έξω από τα λυόμενα. Έδερναν όποιον έβρισκαν με τα γκλομπ, τις μπότες και τις γροθιές τους, συμπεριλαμβανομένης και μιας γυναίκας που ήταν έγκυος. Φαίνεται πως στοχοποιηθήκαμε αποκλειστικά από το χρώμα του δέρματος μας: επειδή είμαστε μαύροι. Κατά τη διάρκεια αυτής της βίαιης και ρατσιστικής επίθεσης μας χτύπησαν και μας συνέλαβαν. Οι αστυνομικοί συνέχισαν να μας χτυπούν στο αστυνομικό τμήμα, ενώ φορούσαμε χειροπέδες, και μας αρνήθηκαν οποιαδήποτε ιατρική βοήθεια, ακόμα και μέρες αργότερα.

Την εβδομάδα μετά τη βίαιη σύλληψή μας, η αστυνομία επέστρεψε και εισβάλοντας ξανά στο Κέντρο κράτησης της Μόρια, συλλαμβάνοντας πολλούς Αφρικανούς, οι οποίοι ενημερώθηκαν ότι τα αιτήματα ασύλου τους είχαν απορριφθεί και έπειτα απελάθηκαν στην Τουρκία. Πιστεύουμε ότι αυτή η επιδρομή είχε σκοπό να τρομοκρατήσει τους  μετανάστες και να αποσιωπήσει οποιαδήποτε αντίσταση. Τις ημέρες που ακολούθησαν την επίθεση της αστυνομίας στην κοινότητά μας, μετά από συνεργασία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και της Ελληνικής Υπηρεσίας Ασύλου, η έγκυος γυναίκα που είχε ξυλοκοπηθεί μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Πιστεύουμε ότι η μεταφορά της στην Αθήνα και η απέλαση πολλών Αφρικανών έγιναν για να απαλλαγούν από κάθε μάρτυρα της επίθεσης της αστυνομίας εναντίον μας.

Ωστόσο, οι αρχές δεν μπορούν να αποκρύψουν την αλήθεια για το πώς η Ελλάδα και η Ευρώπη αντιμετωπίζουν τους μετανάστες στη Λέσβο. Αυτό που πρέπει να διερευνηθεί είναι η βίαιη επίθεση της αστυνομίας κατά των Αφρικανών μεταναστών. Είναι η αστυνομία που πρέπει να προσαχθεί στη δικαιοσύνη. Εμείς και οι 30 αδελφοί μας στη φυλακή πρέπει να απελευθερωθούμε. Δεν πιστεύουμε ότι οι αρχές που δεν μας έχουν αντιμετωπίσει ως ανθρώπους θα μας αντιμετωπίσουν δίκαια σε αυτή την περίπτωση και γνωρίζουμε ότι θα έχουμε δικαιοσύνη μόνο μέσω της αλληλεγγύης από Έλληνες, Ευρωπαίους και όποιον μας αντιμετωπίζει ως ίσους.