Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως αυτά της Αμυγδαλέζας και της Μόριας δεν αποτελούν κάτι καινούριο στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης Φρούριο. Είτε σαν κέντρα κράτησης Αλλοδαπών, είτε σαν Προαναχωρησιακά και Κέντρα Ταυτοποίησης, η πολιτική του διοικητικού εγκλεισμού αποτελούσε κατεξοχήν βασικό εργαλείο της αντιμεταναστευτικής φαρέτρας του σύγχρονου ολοκληρωτικού κράτους.
Κυνηγημένοι από την ιμπεριαλιστική πολιτική της καπιταλιστικής δύσης ή εγκλωβισμένοι στις εμφύλιες συγκρούσεις των κατά τόπους κυρίαρχων, η φυγή προς τον δυτικό κόσμο φαντάζει πολλές φορές ως μοναδική επιλογή. Για όσους καταφέρουν να περάσουν από τα σύνορα, η συνθήκη που τους περιμένει, θα τους υπενθυμίζει καθημερινά την απογυμνωμένη από δικαιώματα ζωή τους.
Όλα αυτά, χιλιοειπωμένα και ευρέως γνωστά δεν είναι πράγματα που δεν γνωρίζει και η νεότερη κυβέρνηση που έρχεται να παίξει το ρόλο του τελευταίου διαχειριστή μίας συστημο-οικονομικής κρίσης. Η πολιτική διαχείριση των μαζών ούτως ή άλλως επιβάλει μία κυκλική χρήση «μαστίγιου και καρότου» για να διασφαλιστεί η εντεινόμενη εκμετάλλευση και υποτίμηση των ζωών των «από κάτω».
Έτσι και ο νέος υπουργός «ΠροΠο», την ίδια στιγμή που δηλώνει υπέρμαχος του φράχτη έκτρωμα στον έβρο που έχει οδηγήσει χιλιάδες μετανάστες στα ακόμα πιο επικίνδυνα περάσματα του ανατολικού αιγαίου, ταυτόχρονα δηλώνει σοκαρισμένος με τις εικόνες που αντίκρισε στην Αμυγδαλέζα και αυτές που επικρατούν στα εν λόγω κέντρα και αστυνομικά τμήματα. Συνθήκες που έχουν οδηγήσει στο θάνατο 10 ανθρώπους τα τελευταία 2 χρόνια!
Μπορεί πάνω από τα φέρετρα των τελευταίων νεκρών, οι αρμόδιοι υπουργοί να μίλησαν περί βελτιώσεων των κέντρων κράτησης, αλλά επ’ουδενί δεν έθιξαν τον πυρήνα του θεσμοποιημένου ρατσισμού. Έτσι ήρθαν να μας πουν ότι οι μετανάστες φυσικά και θα κρατούνται, αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα και όπου αυτό γίνεται σε καλύτερες συνθήκες. Λες και ο εγκλεισμός με βάση τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη θρησκεία δεν είναι εγκληματικός από μόνος του, αλλά σημασία έχει μόνο η διάρκεια. Ακόμα και για αυτούς που ψέλλισαν ότι παράνομα κρατούνταν, η απόλυσή τους θα γίνεται μέσω της αστυνομικής επιτήρησης και εκπειθάρχησης, με δήλωση μονίμου κατοικίας και παρουσία στα αστυνομικά τμήματα. Για όσους δεν μπορούν να το εξασφαλίσουν αυτό, η επιστροφή στα κέντρα κράτησης θεωρείται «δίκαιη και επιβεβλημένη»!
Οι εξαγγελίες βέβαια αφορούν φυσικά και μόνο τα προαναχωρησιακά κέντρα. Για τα κέντρα πρώτης υποδοχής ή ταυτοποίησης όπως αυτό της Μόριας δεν γίνεται πουθενά κουβέντα. Το «καλωσόρισμα» όσων εισέρχονται στην ευρωπαϊκή επικράτεια, μέσω του εγκλεισμού, του φακελώματος και της μαζικής υποτίμησης, παραμένει ως σταθερά για το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς.
Είναι απαραίτητα ούτως ή άλλως για την μετάδοση του μηνύματος ότι σε αυτή τη γη δεν είναι όλοι ίσοι. Οι μετανάστες πρέπει να συνεχίσουν να εμφανίζονται σαν ξένο σώμα, που όποτε αυτό θα γίνεται ορατό, θα γίνεται είτε με όρους κινδυνολογίας που επιφέρει την στρατιωτικό-αστυνομική τους διαχείριση, ή με όρους μίας θυματοποιητικής φιλανθρωπίας απέναντι στους κακόμοιρους που χρήζουν τη βοήθεια μας..
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές ο αγώνας ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τα εργαλεία που αυτός μεταχειρίζεται δεν μπορεί παρά να παραμένει ανυποχώρητος.
Ούτε «δεξιά» ούτε «αριστερά»
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν ομορφαίνουν με υποσχέσεις
Γκρεμίζονται με εξεγέρσεις
