(Ελληνικά) Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους

Leider ist der Eintrag nur auf Ελληνικά verfügbar.

Μετά την ολοκλήρωση της προανακριτικής διαδικασίας και της έκδοσης του τελικού βουλεύματος για την υπόθεση των 35 διωκόμενων μεταναστών για τα εξεγερσιακά γεγονότα στο Κέντρο Κράτησης της Μόριας τον Ιούλιο του 2017, η δίκη ορίστηκε για τις 20 Απριλίου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χίου. Η σοβαρότερη κατηγορία που τους έχει απαγγελθεί είναι αυτή του «εμπρησμού με κίνδυνο προσώπου», μία κατηγορία που επισείει πολυετή φυλάκιση.

Από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε όμως προκύπτουν σημαντικά ζητήματα. Τριάντα από τους μετανάστες παραμένουν προφυλακισμένοι σε 4 διαφορετικές φυλακές τη χώρας. Οι 11 από αυτούς μάλιστα σε καταστήματα μακριά από τους δικηγόρους ή φιλικά τους πρόσωπα, επιτείνοντας με αυτόν τον τρόπο την απομόνωσή και τα αισθήματα αβεβαιότητας που τους διακατέχουν. Συλληφθέντες στο σωρό, μετά από μία τυφλή αστυνομική επιχείρηση με βάση φυλετικά κριτήρια, σε μία χώρα που δεν γνωρίζουν τίποτα για το νομικό της σύστημα και με τη δαμόκλειο σπάθη ενός συστήματος που τους λέει ότι ακόμα και σε περίπτωση αθώωσης οι περισσότεροι θα απελαθούν άμεσα στην Τουρκία.

Σημαντικά ζητήματα όμως εγείρονται και για την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου να επιλέξει το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χίου για τη διεξαγωγή της δίκης. Σε πέντε από τους κατηγορούμενους έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι παραμονής στη Μυτιλήνη εν όψη διεξαγωγής του δικαστηρίου. Η απόφαση για την μετακίνησή τους εκτός νησιού για το δικαστήριο είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με το σκεπτικό που επιβλήθηκαν οι όροι αυτοί. Επίσης η απαίτηση να μετακινηθούν και να βρίσκονται επί πολλές ημέρες σε άλλο νησί, χωρίς οι ίδιοι να διαθέτουν τους οικονομικούς πόρους όντας μετανάστες εγκλωβισμένοι στο κέντρο κράτησης της Μόριας, αποτελεί ακόμα μία έκφανση της ταξικής φύσης της δικαιοσύνης, που στέκεται κυνικά αδιάφορη μπροστά στις πραγματικές δυνατότητες των κατηγορουμένων, αποκλείοντάς ακόμα και τη φυσική τους παρουσία στη δίκη.

Ακόμα σημαντικότερο και ανυπέρβλητο όμως είναι το θέμα που προκύπτει με τους μάρτυρες υπεράσπισης. Πολλοί μάρτυρες υπεράσπισης βρίσκονται εγκλωβισμένοι-ες στο νησί λόγω των περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβληθεί για τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου τους. Η μεταφορά της δίκης στη Χίο, αποκλείει σημαντικά στοιχεία υπεράσπισης, όπως αυτά των μαρτυρικών τους καταθέσεων, δείχνοντας την αδιαφορία του δικαστικού συστήματος για τη διεξαγωγή μίας δίκαιης δίκης.

Γίνεται ξεκάθαρο στον καθένα, ότι η απόφαση αυτή έχει σκοπό την απομόνωση των διωκόμενων μεταναστών από τον κόσμο που έχει σταθεί στο πλευρό τους όλο αυτό το διάστημα και την μεταφορά της δίκης μακριά από τον τόπο όπου έλαβαν μέρος τα γεγονότα του Ιουλίου και τις αιτίες που τα δημιούργησαν. Ως αλληλέγγυοι-ες θα βρεθούμε στο πλάι τους όπου και να διεξαχθεί τελικά το δικαστήριο, γιατί η υπεράσπιση και αθώωσή τους δεν αφορά μόνο αυτούς και δεν αφορά μόνο τη Λέσβο. Η επίθεση κράτους και αφεντικών λαμβάνει μέρος σε κάθε τόπο απέναντι σε οποιονδήποτε ορθώνει το ανάστημά του.

Διεξαγωγή της δίκης στα Δικαστήρια Μυτιλήνης

Αλληλεγγύη στους 35 Διωκόμενους Μετανάστες

#freethemoria35

Permanentlink zu diesem Beitrag: https://musaferat.espivblogs.net/de/2018/03/02/no_justice/

Leave a Reply

Deine Email-Adresse wird nicht veröffentlicht.