Οι εικόνες που παρακολουθούμε τους τελευταίους μήνες να εξελίσσονται στο νησί, είναι εικόνες που μας ξεπερνάνε. Οι συνεχόμενες αυξήσεις μεταναστών στα παράλια του νησιού, δεν έχουν να κάνουν τίποτα με ότι μέχρι τώρα ξέραμε. Ίσως κάποιοι να μπορούν να παραπέμψουν σε εικόνες σχεδόν ενός αιώνα πίσω, όταν και τότε οι ακτές και τα στενά του νησιού πλημμύρισαν από ανθρώπους που έφταναν κατατρεγμένοι. Άνθρωποι που ερχόντουσαν με την ελπίδα να μπορέσουν να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους αλλά αντιμετωπίστηκαν επίσης σαν εισβολείς, σαν ξένοι. Είναι όμως εικόνες που δεν μπορούν να μεταφέρουν ούτε το αδιέξοδο εκείνων των ανθρώπων που κατέφθαναν έχοντας αφήσει το βιός τους πίσω τους, αλλά ούτε την αμηχανία των ντόπιων για το πώς μπορούν αυτοί να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις τις ιστορίας. Έτσι και τώρα παρακολουθούμε τα γεγονότα μη γνωρίζοντας τι μπορούμε να κάνουμε. Μία ιστορία μπλεγμένη πίσω από αίτια και αιτιατά, Άλλα εμφανέστατα και άλλα κρυμμένα καλά πίσω από πολιτικές. Μία ιστορία που εγκλωβίζεται μέσα σε νόμους και κανόνες που ακόμα και οι πιο ψύχραιμοι αδυνατούν να αντιληφθούν τις χρησιμότητες των περισσότερων εξ αυτών. Η ιστορία όμως δεν γράφεται από τους νόμους και τους κανόνες που ακολουθούνται. Γράφεται από τη στάση που κρατάνε οι άνθρωποι που βρίσκονται μπροστά στα γεγονότα. Από τις επιλογές που θα κάνουν. Από το αν θα γυρίσουν την πλάτη τους στη βοήθεια που τους ζητείται να προσφέρουν. Από τον αν θα απλώσουν το χέρι ή το τσεκούρι τους.

Στο τι αποφάσεις θα πάρουμε εξαρτάται και από το πώς θα φιλτράρουμε τις εικόνες και τις πληροφορίες που μας πασάρουν. Όπως σχεδόν πάντα, η μεταφορά της πληροφορίας δεν έχει σκοπό την ενημέρωση αλλά κυρίως τον αποπροσανατολισμό και τη δημιουργία αντίπαλων στρατών και στρατοπέδων. Αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά αίτια και τους πραγματικά υπεύθυνους. Έτσι βρισκόμαστε να παρακολουθούμε τα τοπικά και εθνικά ΜΜΕ να παρουσιάζουν τις αφίξεις των μεταναστών ως εισβολές. Τους εξαντλημένους και βρεγμένους μετανάστες ως επικίνδυνους τζιχαντιστές. Τις τελευταίες οικονομίες τους ως ευκαιρία βελτίωσης της δικής μας οικονομικής θέσης. Τις ατελείωτες πεζοπορίες τους κάτω από τον ήλιο, ως ζήτημα της δικής μας οδικής ασφάλειας. Την επιθυμία τους να δροσιστούν ως κατανάλωση του «δικού μας» νερού. Παρακολουθήσαμε μία σειρά ανακοινώσεων που τους χρέωνε την χαμηλή τουριστική κίνηση του νησιού! Τα κέντρα κράτησης να βαφτίζονται κέντρα φιλοξενίας και τα ξεσπάσματα τους ενάντια στη συνέχιση της εξαθλίωσης τους, να ονομάζονται «υποκινούμενες κινήσεις από ντόπιους κύκλους». Πάλι καλά δεν τους χρεώσαμε και τη φτώχεια μας!

Μέσα σε αυτήν την παράκρουση δεν θα μπορούσαν να λείπουν και τα ακροδεξιά σκουλήκια. Εκμεταλλευόμενοι την αμήχανη αντίδραση της ντόπιας κοινωνίας έρχονται να ψαρέψουν οπαδούς μέσα στα θολά νερά της ξενοφοβίας. Διασπείρωντας με τη σειρά τους μέσα από τα blog που διαχειρίζονται (lesvospost, κ.α.) ένα σωρό από αναληθή γεγονότα, αλλά ακόμα στήνοντας και προβοκάτσιες, προσπαθούν να στρέψουν την κοινωνία εναντίων όσο καταφθάνουν, ελπίζοντας ότι μέσα σε αυτό το κλίμα θα μπορέσουν να βρουν την υποστήριξη που χρειάζονται για να ξαναβγούν από τις τρύπες τους. Τις τρύπες αυτές στις οποίες τους ξαναέχωσε το αντιφασιστικό κίνημα του νησιού όποτε τόλμησαν να εμφανιστούν τα προηγούμενα χρόνια.

Είναι απαραίτητο να καταλάβουμε τι χρειάζονται οι άνθρωποι αυτοί που φθάνουν. Άραγε τι είναι αυτό που ζητάνε και μπορεί να στρέφει τον κόσμο εναντίον τους; Ζήτησαν από κάποιον ή κάποια να μην ταΐσει τα παιδιά του για να ταΐσει αυτούς-ες; Ή μήπως πήραν σβάρνα τα μαγαζιά της λέσβου ζητώντας να απολυθούν οι ντόπιοι και να προσληφθούν αυτοί ή αυτές; Το μόνο που επαναλαμβάνουν, είναι ότι ζητάνε την ελευθερία τους. Αυτή που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν το ταξίδι τους προσπαθώντας να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Να ξαναβρεθούν με τις χαμένες τους οικογένειες ή να τους δοθεί η δυνατότητα να φτιάξουν τέτοιες. Να έχουν νόμιμα χαρτιά για να μπορούν να βιοποριστούν όπως κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι. Να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως άνθρωποι κατώτερης κατηγορίας έτσι ώστε να μπορούν να ορθώσουν το ανάστημά τους για ακόμα μία φορά στα κυκλώματα, συστημικά ή μη, που θα προσπαθήσουν να τους εκμεταλλευτούν.

Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε παρά να στεκόμαστε δίπλα τους. Βλέπετε, είμαστε και εμείς κόσμος που αγωνιά για το τι θα του ξημερώσει. Οι περισσότεροι και οι περισσότερες εξαντλώντας τις μέρες μας σε κακοπληρωμένες δουλειές ή ψάχνοντας για μία. Άλλοι από εδώ και άλλες έχοντας επιλέξει αυτόν τον τόπο για να ζήσουμε. Ζώντας μέσα σε μία συνεχή ανασφάλεια καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι μας φταίει και ακόμα περισσότερο ποιοι-ες. Και σίγουρα δεν είναι αυτοί οι άνθρωποι που φτάνουν…

Δεν θα συνηθίσουμε στην εξαθλίωση.

Δεν θα αφήσουμε τα φίδια να βγουν από τις τρύπες τους.

Ελεύθερη μετακίνηση για όλους και όλες

Musaferat
Ιούλιος 2015

Το παραπάνω κείμενο μοιράζεται πόρτα-πόρτα σε σπίτια της πόλης της μυτιλήνης καθώς επίσης φιλοξενείται στο 5ο τεύχος του έντυπου δρόμου Κλάξον.

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών

για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης

“Ο αγώνας είναι μονόδρομος. Ο αγώνας ενάντια στην καθημερινή εκμετάλλευση και τα τείχη του ρατσισμού, οι μάχες για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς προϋποθέσεις, για ίσα δικαιώματα ανάμεσα σε ντόπιους και αλλοδαπούς εργαζόμενους, για μια ζωή με αξίες και αξιοπρέπεια είναι τα επόμενα μας βήματα. Μαζί με το αντιρατσιστικό και μεταναστευτικό κίνημα θα διανύσουμε αυτό το δύσκολο και μόνο δρόμο, το δρόμο του αγώνα.”

απόσπασμα από το κείμενο λήξης

της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών

(Μάρτιος 2011)

Το κείμενο που κρατάς στα χέρια σου είναι μια ελάχιστη κίνηση επικοινωνίας και έκφρασης της αλληλεγγύης μας. Είμαστε οι Musaferat, μια ομάδα ανθρώπων στη Μυτιλήνη ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών/προσφύγων, ενάντια στην εκμετάλλευση και τον εγκλεισμό αυτών που έφυγαν διωγμένοι από τις χώρες τους και αναζητούν την ελευθερία και την ασφάλεια στην Ευρώπη. Δεν είμαστε κάποια φιλανθρωπική οργάνωση ή ΜΚΟ, ούτε έχουμε καμία σχέση με το ελληνικό κράτος και τους φορείς του. Λειτουργούμε ενάντια σε κάθε κυριαρχία και διαμορφώνουμε μόνοι το λόγο και τις πράξεις μας.

Μελετάμε τις συνθήκες που ανάγκασαν εσένα όπως και τόσους άλλους να ξεριζωθείτε από τους τόπους σας. Εμφύλιοι πόλεμοι, στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης στην Ασία και την Αφρική, λεηλασία των φυσικών πόρων από την «πολιτισμένη δύση», με αποτέλεσμα τη φτώχεια, την εξαθλίωση και τη φυγή. Τα ίδια κράτη που ευθύνονται για όλα αυτά είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία της «Ευρώπης- φρούριο» η οποία προσπαθεί να κρατήσει τους μετανάστες/πρόσφυγες εκτός συνόρων. Τα ίδια αυτά κράτη και οι σύγχρονοι δουλέμποροι ευθύνονται για τους χιλιάδες πνιγμένους μετανάστες σε ναυάγια στις θάλασσες της Ευρώπης, για τον εγκλεισμό χιλιάδων ανθρώπων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τη σύγχρονη δουλεία σε χωράφια, εργοστάσια, σπίτια και οίκους ανοχής.

Δεν έχουμε σκοπό να κάνουμε υποδείξεις ή να σου δώσουμε συμβουλές για τη συνέχεια του δύσκολου ταξιδιού σου. Σίγουρα θα ξέρεις τι περιμένεις και ακόμα πιο σίγουρα θα ζήσεις από κοντά τι σημαίνει αυτή η Ευρώπη-φρούριο. Από τη μεριά μας υπάρχει μόνο μία πρόταση: Ο μόνος δρόμος για την ελευθερία περνάει από τους αγώνες που δίνουμε μόνοι μας. Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει αν εμείς οι ίδιοι δεν κινηθούμε, όπως έχουν ήδη κάνει κάποιοι μετανάστες εδώ στην Ελλάδα πριν έρθεις. Αν ρωτήσεις, θα μάθεις για τον αγώνα των 300 μεταναστών απεργών πείνας πριν μερικά χρόνια οι οποίοι ζητούσαν νομιμοποιητικά έγγραφα, για τους αγώνες των Αιγύπτιων αλιεργατών στη Θεσσαλονίκη , για τους αγρότες φράουλας και τις συνθήκες που αντιμετώπισαν στην Πελοπόννησο, για τους αγώνες  ντόπιων και μεταναστών που κατάφεραν να κλείσουν το προηγούμενο κέντρο κράτησης στο νησί που βρίσκεστε αυτή τη στιγμή, κ.α..

Σου γράφουμε αυτό το γράμμα για να ξέρεις ότι υπάρχουν κάποιοι εδώ που λογαριάζουν τους εαυτούς τους στην ίδια μοίρα με σένα γιατί ο εχθρός που έχουμε είναι κοινός: Τα αφεντικά που μας κλέβουν τις ζωές, τα κράτη που μας κρατάνε υποταγμένους για τα συμφέροντα των «μεγάλων», ο ρατσισμός, ο φασισμός, η μισαλλοδοξία, τα σύνορα, ο πόλεμος.

Σε όλα αυτά ,απαντάμε με κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης.

Musaferat

Αύγουστος 2015

Το κείμενο στα αγγλικά: English

Το κείμενο στα γαλλικά: Français

Το κείμενο στα αραβικά: العربية

Το κείμενο στα πέρσικα (Φαρσί): فارسی

αναδημόσιευση από athens indymedia

Κάποτε, πολύ παλιά, αλλά όχι τόσο παλιά για να ξεχάσει κανείς, ξεκινούσαν από τα μέρη μας τη διαδρομή τους για ένα καλύτερο αύριο χιλιάδες άνθρωποι με οικεία πρόσωπα και ακόμη πιο οικεία ονόματα. Τους στοίβαζαν σε πλοία και τρένα, τους υποδέχονταν εχθρικές αστυνομίες, τους κατέγραφαν με αριθμούς οι αρχές, τους έβαζαν να κοιμούνται σε τρύπες σαν τα ζώα, τους έδιναν τις χειρότερες δουλειές, τους αποκαλούσαν υπάνθρωπους, μιάσματα και μαυροκέφαλους, ώστε να τους έχουν υποτιμημένους ως εργάτες και εξαθλιωμένους ως ανθρώπους.

 Σήμερα η ιστορία της προσφυγιάς και της μετανάστευσης, η οποία από τότε που υπάρχουν κράτη, έθνη και πόλεμοι ποτέ δεν έπαψε να υπάρχει, αναζωπυρώνεται. Τώρα είμαστε εμείς από την άλλη πλευρά της θάλασσας για να δεχθούμε χιλιάδες κατατρεγμένους, οι οποίοι περνάνε με κίνδυνο τη ζωή τους τα σύνορα της Ευρώπης. Μιας Ευρώπης η οποία μόνο άμοιρη δεν είναι για τις τύχες των τόπων που άφησαν αυτοί πίσω τους. Έχοντας στρατό σε κάθε γωνιά του κόσμου, συνδιαλεγόμενη με κάθε αυταρχική τοπική εξουσία, αρπάζοντας εδώ και αιώνες πόρους και γη, θυμάται μόνο την ασφάλεια της όταν καλείται να πληρώσει ένα τίμημα των επιλογών της. Πώς αλλιώς θα γινόταν όταν η πολιτική της που επεκτείνεται πολεμικά από τα στενά της Μάγχης μέχρι τα παράλια της Δωδεκανήσου, έχει ως στόχο την ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ύπαρξης και την προώθηση ενός εξαθλιωμένου εργατικού δυναμικού στα κενά της οικονομίας της;

 Στο πλαίσιο αυτό δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός πως η „πρώτη φορά αριστερά“ κυβέρνηση, πετάει το μπαλάκι των ευθυνών μακριά της, αδιαφορεί ουσιαστικά για την τύχη των μεταναστών, συνεχίζει να έχει ενεργά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλη την Ελλάδα, ενώ προσπαθεί, μάταια, να βγάλει ένα φιλανθρωπικό λόγο. Τα κούφια έργα της, μα προπάντων η στάση της αστυνομίας της (βλ. αστυνομική βία, μίζες, κάλυψη παρανομιών ημέτερων συμφερόντων κλπ) αποδεικνύει πανηγυρικά τα παραπάνω.  Εξάλλου, ο ελληνικός στρατός συνεχίζει ακόμη και σε χαλεπούς οικονομικά καιρούς, να δίνει το παρόν σε δώδεκα χώρες, με βάση και τις στρατηγικού χαρακτήρα ανάγκες ενός κράτους που ποτέ δεν ξεχνά τις μιλιταριστικές απαρχές του.

 Επίσης καμία έκπληξη δεν νιώθουμε για την έκφραση ενός μισάνθρωπου και ρατσιστικού λόγου από τη δημοτική αρχή και πολλούς καταστηματάρχες της πόλης. Όταν χαλάει η βιτρίνα τους, εξαφανίζονται ξαφνικά οι ρητορείες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κλείνουν τις βρύσες και τις τουαλέτες της πόλης, αναπαράγεται μια ακροδεξιά ρητορική („ανακατάληψη της πόλης μας“, „θα χυθεί αίμα“, „ούτε νερό…“),που χαρακτηρίζει την γραμμή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και πληρώνονται νεοναζί, φουσκωτοί και λοιπά ασπόνδυλα για να καθαρίσουν τα πάρκα με τη βία, εξαπολύοντας απειλές προς πάσα κατεύθυνση.

Δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη που αμέτρητες ιστορίες αισχροκέρδειας εις βάρος των μεταναστών έχουν θαφτεί από θεσμικούς φορείς και τοπικά ΜΜΕ. Το σύστημα τοπικών συμφερόντων μπορεί να σκούζει στις κάμερες για τη ζημιά στην οικονομία του νησιού, αλλά μια χαρά βγάζει υπεραξία από ανθρώπους απελπισμένους, νοικιάζοντάς τους δωμάτια-τρύπες με τιμές πεντάστερων (π.χ. 35 ευρώ το κρεβάτι σε δωμάτια με 4 κλίνες), ανασταίνοντας και ξεχρεώνοντας κλειστές επιχειρήσεις, παίρνοντας αντίτιμο ακόμη και για να φορτιστούν τα κινητά των μεταναστών (3 ευρώ η φόρτιση), πουλώντας τους 1,5 ευρώ το νερό, κλέβοντας τις μηχανές των δουλεμπορικών και αναλαμβάνοντας ακόμη και χρέη μεταφορέα με 400 ευρώ αντίτιμο για να τους πάνε στην Κάλυμνο, όπου η εκεί αστυνομία θα τους εκδώσει πιο γρήγορα τα χαρτιά τους.

 Ίσως το μόνο που μας προκαλεί μια μικρή έκπληξη και κυρίως αηδία, είναι η εκφορά ενός ξενοφοβικού και ρατσιστικού λόγου από μια σεβαστή μερίδα Κώων. Τολμούν και μιλάνε για παράνομους και λαθραίους, αυτοί που τα παππούδια τους είχαν πλημυρίσει με ένα εισιτήριο μόνο στο χέρι, την Αυστραλία, τον Καναδά και την Αμερική. Τολμούν και αποκαλούν το νησί μικρό και ισχυρίζονται πως υπάρχει έλλειψη χώρων φιλοξενίας, την στιγμή που κάθε καλοκαιρινή σεζόν φιλοξενούνται εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες και ταυτόχρονα υπάρχει πλήθος ερειπωμένων χώρων ακόμη και μέσα στο κέντρο της πόλης.

 Αν προσθέσουμε την ελλιπή παρουσία των Μ.Κ.Ο. και λοιπών ευαίσθητων θεσμών που πληρώνονται υποτίθεται για να βοηθούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, καθώς και τα τελευταία γεγονότα με τη συνύπαρξη μπάτσων και φασιστών, το μάντρωμα χιλιάδων μεταναστών στο γήπεδο του Ανταγόρα με κλειστές πόρτες, κάτω από αντίξοες συνθήκες (χωρίς νερό, φαγητό, τουαλέτες και σκιά), τις απρόκλητες επιθέσεις των τοπικών ταγμάτων εφόδου, όπως συνέβη στις 11 και 12 Αυγούστου, έχουμε όλο το ζοφερό σκηνικό που χαρακτηρίζει τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας που έτυχε να γεννηθούν λίγο πιο μακριά από εδώ και να μιλάνε μια άλλη γλώσσα. Όλους αυτούς δεν πρόκειται να τους αφήσουμε μόνους τους απέναντι στις ορέξεις του σύγχρονου κανιβαλισμού. Καμία πρόκληση δεν θα μείνει αναπάντητη και καμία φωνή αλληλεγγύης δεν θα φιμωθεί. Προτάσσουμε την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και πρόσφυγες κόντρα στη χυδαιότητα που απλώνεται στις μέρες μας.

Οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι

στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι…

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Ενημέρωση για δράσεις που έγιναν στο νησί

Τη Δευτέρα 10 Αυγούστου ανεβάσαμε δυο πανό (βλ. φώτο) σε κεντρικά σημεία του νησιού, τα οποία κατέβηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Ως απάντηση γράφτηκαν το βράδυ πολλά συνθήματα στην πόλη.

Την Παρασκευή 24/07 ένας Σύριος μετανάστης 45 χρονών κατέληξε λίγο πριν τη μεταφορά του στο νοσοκομείο της μυτιλήνης. Βρισκόταν στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ όπου περίμενε να προχωρήσουν οι διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησής τους. Σύμφωνα με πληροφορίες είχε φτάσει μαζί με συγγενή του την προηγούμενη μέρα στο βόρειο κομμάτι του νησιού όπου και περπάτησαν για χιλιόμετρα μέχρι να βρεθούν στον καταυλισμό που έχει στηθεί λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη της μυτιλήνης. Ο θάνατος οφείλεται σε ανακοπή καρδιάς, καθώς η ταλαιπωρία του ταξιδιού ήρθε προφανώς να επιδεινώσει πρότερα προβλήματα που αντιμετώπιζε. Η είδηση δεν βρήκε το χώρο που της άρμοζε στα τοπικά και κεντρικά ειδησεογραφικά μέσα, ενώ έγινε και προσπάθεια να κρυφτεί και στους υπόλοιπους μετανάστες που βρίσκονταν στο καρά τεπέ προς αποφυγή αντιδράσεων.

Ομάδα συντρόφων και συντροφισσών προχώρησε τις επόμενες μέρες σε κινήσεις δημοσιοποίησης του συμβάντος. Πιο συγκεκριμένα γραφτήκαν συνθήματα σε διάφορα σημεία της πόλης και το δημαρχείο (ο άθλιος καταυλισμός του Καρά Τεπέ στήθηκε από πρωτοβουλία του δημάρχου μυτιλήνης Σ.Γαληνού), ενώ τη Δευτέρα 27/07 πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονες παρεμβάσεις σε ραδιοφωνικούς σταθμούς της πόλης όπου και παίχτηκε ηχητικό μήνυμα αλλά και σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι. Την Τρίτη 28/7 στήθηκε μικροφωνική στην αγορά της μυτιλήνης όπου μοιράστηκε το κείμενο που ακολουθεί.

Σε διάφορα τοπικά ειδησεογραφικά υπάρχουν αναφορές και για θάνατο ακόμα ενός μετανάστη λίγες μέρες νωρίτερα, κάτι το οποίο όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα…

ΥΓ: Λόγω των έντονων αντιδράσεων που υπάρχουν ο καταυλισμός του Καρά Τεπέ οδεύει προς το κλείσιμό του ή τουλάχιστον προς μια πιο χαλαρή χρήση του. Τα νούμερα των μεταναστών που καταφθάνουν έχουν μειωθεί σημαντικά καθώς το λιμενικό σώμα, σε συνεργία με το πολεμικό ναυτικό και τη Frontex έχουν ξεκινήσει επιχειρήσεις αποτροπής εισόδου και απώθησης πίσω στα τουρκικά ύδατα. Οι μετανάστες που καταφέρνουν να περάσουν οδηγούνται σχεδόν αμέσως στον κέντρο ταυτοποίησης της Μόριας!

Το κείμενο που μοιράστηκε στις παρεμβάσεις:

Τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στη Λέσβο, όσον αφορά τα ρεύματα μεταναστών που καταφθάνουν κατά βάση από Συρία και Αφγανιστάν, αποδεικνύουν το πόσο χρήσιμες είναι για την «πολιτισμένη» δύση και το κεφάλαιο οι ανθρώπινες ζωές χωρίς προοπτική και πόσο ευκολότερη είναι η διαχείρισή των ανθρώπων αυτών υπό απάνθρωπες συνθήκες. Συνθήκες που διαμορφώνονται όπως φαίνεται με την ευλογία της τοπικής κοινωνίας.

Η πλειοψηφία των μετακινούμενων αυτών ανθρώπων, πέρα από το γεγονός ότι συλλαμβάνεται και κρατείται έγκλειστη στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά από μεγάλη ταλαιπωρία, είτε λαμβάνει επιτέλους τα απαραίτητα έγγραφα για τη συνέχιση του ταξιδιού της είτε συνεχίζει να παραμένει έγκλειστη, ανάλογα με τα τρέχοντα συμφέροντα του κράτους και των ευρύτερων εκμεταλλευτών. Και αυτό αφορά μόνο τους «ευτυχείς» που θα καταφέρουν να περάσουν τα νερά του αιγαίου. Όσους και όσες δηλαδή δεν χαθούν σε ένα από τα πολυάριθμα ναυάγια ή δεν πέσουν πάνω στις διαδικασίες απώθησης και επαναπροώθησης από τα σκάφη του λιμενικού και της frontex.

Αποκορύφωμα βέβαια της στυγνής διαχείρισης των ανθρώπων αυτών είναι ο θάνατος ενός Σύριου μετανάστη την Παρασκευή 24-07 στον καταυλισμό του Καρά Τεπέ όπου είχε βρεθεί περιμένοντας να ακολουθήσει και αυτός με τη σειρά του τις διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησης. Τα αίτια θανάτου του μπορεί ακόμα να μην έχουν εξακριβωθεί παρ’ όλα αυτά το γεγονός ότι βρίσκονται στοιβαγμένοι χιλιάδες άνθρωποι, πολλές φορές χωρίς τροφή και νερό για μέρες, χωρίς υποδομές υγιεινής και υπό την απουσία μιας κάποιας μόνιμης ιατρικής μονάδας στο χώρο όπου διαμένουν, μιλά από μόνο του. Φυσικά όσο γνωστοποιείται η κατάσταση εκτός νησιού, αλλά και λόγω του μεγέθους της, οι εκλύσεις από διάφορους φορείς για την επίσπευση των γραφειοκρατικών διαδικασιών αλλά και της δημιουργίας υποδομών πληθαίνουν. Εκλύσεις που πέφτουν στο κενό. Η ανταπόκριση της πολιτείας σε αυτό ήταν η αποστολή δύο διμοιριών ΜΑΤ από Θεσσαλονίκη και ακόμα περισσότερων λιμενικών για τον έλεγχο και την υποτίμηση των μεταναστών. Γιατί το σημαντικό δεν είναι η εξομάλυνση αυτής της κατάστασης και η όποια καλυτέρευση της υποδοχής των ανθρώπων αυτών εδώ. Το σημαντικό είναι η εντονότερη αστυνόμευση και η κράτηση των μεταναστών μακριά από τα κέντρα του νησιού μη τυχόν διαταραχθεί η ομαλότητα της τουριστικής περιόδου. Μέσα σε αυτό το πνεύμα, και λόγω των αντιδράσεων που είχε αρχίσει να προκαλεί η λειτουργία του καταυλισμού στον Καρά Τεπέ, οι αρχές προανήγγειλαν το κλείσιμο του χώρου αυτού και τη μεταφορά των μεταναστών στη Μόρια όπου η πρόσβαση είναι δυσκολότερη και η ορατότητα μικρότερη.

Το εξωφρενικότερο όλων βέβαια είναι το πως αυτή η κατάσταση πλαισιώνεται και σιγοντάρεται από τους τοπικούς καταστηματάρχες, οι οποίοι στο όνομα του κέρδους παραβλέπουν την ανθρώπινη ύπαρξη υπογράφοντας από κοινού κείμενα που αναπαράγουν ρατσιστικό λόγο και κατασκευάζοντας ψευδής ειδήσεις. Επιπλέον δρώντας καθαρά καιροσκοπικά, δεν διστάζουν να προσπαθήσουν να κερδοσκοπήσουν με τον οποιοδήποτε τρόπο πάνω στις πλάτες των μεταναστών.. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η μετανάστευση δεν είναι ακραίο καιρικό φαινόμενο και ότι οι μετανάστες/ριες δεν συγκεντρώνονται ανά χιλιάδες στο νησί μας γιατί το επέλεξαν για διακοπές. Κρατούνται σε καθεστώς ομηρίας για να υποβληθούν στη διαδικασία ταυτοποίησης και καταγραφής και να βγουν από αυτήν ακόμη πιο υποτιμημένοι και υποτελείς. Αντιλαμβανόμαστε ότι η επίθεση που δέχονται δεν είναι ξεκομμένη από αυτή που δεχόμαστε καθημερινά στις ζωές μας από τα κράτη και τα αφεντικά. Σαν κομμάτι της κοινωνίας της Λέσβου λοιπόν, στεκόμαστε δίπλα στους/στις μετανάστες/ριες και δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε χιλιοστό γης, στο ρατσιστικό μίσος και στις ξενοφοβικές λογικές των κανιβάλων αυτής της κοινωνίας.

ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ…

Αλληλέγγυοι-ες

Το κείμενο στα γαλλικά εδώ

αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

Στις 24/7 έχασε τη ζωή του μετανάστης καθώς μεταφερόταν με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ οπού παρέμενε καταναγκαστικά. Τα ακριβή αίτια θανάτου καθώς και τα στοιχεία του ανθρώπου δεν έχουν επιβεβαιωθεί.

Στον χώρο του Καρά Τεπέ είναι υποχρεωμένοι να παραμένουν χιλιάδες μετανάστες/ριες κάτω από τον ήλιο με ελάχιστη ή και καθόλου παροχή τροφής, νερού και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης δημιουργώντας μια συνθήκη κολαστηρίου με πιθανή κατάληξη το θάνατο.

Εχθές το βράδυ ομάδα ατόμων πραγματοποιήσαμε νυχτερινή εξόρμηση στην πόλη της Μυτιλήνης και γράψαμε συνθήματα στους τοίχους με σκοπό την ανάδειξη του γεγονότος ενώ τα ΜΜΕ πάνε να το θάψουν.

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο 30ο τεύχος της εφημερίδας Άπατρις. Ολόκληρο το τέυχος μπορείτε να το δείτε ηλεκτρονικά εδώ ή να το βρείτε στην βιβλιοθήκη της κατάληψης στο μπίνειο.

«Χωρίς τέλος η απόβαση προσφύγων στη Λέσβο»

Αυτός ήταν και ο τίτλος άρθρου εφημερίδας πανελλήνιας κυκλοφορίας στις αρχές Μαΐου, που περιέγραφε την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στη Λέσβο άλλα και στο υπόλοιπο ανατολικό αιγαίο. Ένας τίτλος περιγραφικός του μεγάλου αριθμού αφίξεων, μελλοντολογικός καθώς δεν προμηνύεται από πουθενά ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, αλλά επίσης και μιλιταριστικός, έτσι όπως άλλωστε γίνεται η περιγραφή του μεταναστευτικού ζητήματος όλα αυτά τα χρόνια από τα ΜΜΕ της κυριαρχίας.

Τους τελευταίους μήνες στη Λέσβο και από τη στιγμή που άρχισε να βελτιώνεται ο καιρός διευκολύνοντας την έτσι και αλλιώς επικίνδυνη διέλευση των μεταναστών από τα παράλια της τουρκίας στα νησιά του ανατολικού αιγαίου, οι αφίξεις έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Οι διαμορφωθείσες συνθήκες στη μέση ανατολή, η εντατικοποίηση πολεμικών επιχειρήσεων και η συνεχιζόμενη συσσώρευση μεταναστών-ριών στα εδάφη της τουρκίας, οδηγεί τεράστια κύματα ανθρώπων να εκτελούν το κομμάτι της μετάβασης προς την ευρώπη-φρούριο. Έτσι η λέσβος ως ένας βασικός κόμβος αυτής της διαδρομής έρχεται να υποδεχτεί πρωτοφανή για αυτή νούμερα, παρόλη τη μακρά ιστορία που έχει στο εν λόγω ζήτημα.

Η προνομιακή, για τις ανάγκες αυτές θέση του νησιού κοντά στην τουρκική ακτογραμμή και το αστικό κέντρο της Ismir (Σμύρνης), όπως και η καλή του διασύνδεσή με την ηπειρωτική ελλάδα σε σχέση με το υπόλοιπο ανατολικό αιγαίο, το έχουν μετατρέψει από τις αρχές του 2000, σε μία από τις βασικότερες πύλες εισόδου μεταναστών στην ανατολική συνοριογραμμή της ευρώπης φρούριο. Ήταν τότε που τα περάσματα των μεταναστευτικών ρευμάτων μετατοπίστηκαν από τη βόρεια ελλάδα, στο ανατολικό αιγαίο, μετατρέποντας την περιοχή αυτή στο κύριο πεδίο υλοποίησης των συνοριακών αντιμεταναστευτικών πολιτικών της Ε.Ε και των κρατών μελών της. Πολιτικές που στον πυρήνα τους είχαν πάντα την πολεμική διαχείριση του μεταναστευτικού ζητήματος και των εμπλεκόμενων πληθυσμών, με τη συνεχιζόμενη και εντεινόμενη υποτίμηση και επισφαλειοποίηση τους.

Οι πολιτικές αυτές δεν άργησαν να πιάσουν τόπο. Ούτως ή άλλως όπως και στην υπόλοιπη ελλάδα η λεσβιακή ύπαιθρος είχε και αυτή τις δικές τις ανάγκες σε υποτιμημένους εργάτες και εργάτριες. Για όσους μετανάστες δεν συνέχιζαν το ταξίδι τους κάπου αλλού υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα, κάθε λογής μικρά και μεγάλα αφεντικά έτοιμα να επωφεληθούν. Η διαχείριση αυτή όμως έχει και τους νεκρούς της. Νεκρούς που βρίσκονται πάντα στην πλευρά των αδυνάτων. Ενδεικτικά μόνο στο αιγαίο, το διάστημα μεταξύ του Αυγούστου του 2012 και του Ιουλίου του 2014 τουλάχιστον 218 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ φέτος έχουν ήδη υπάρξει 22 θάνατοι σε 3 διαφορετικά ναυάγια.

Για την υλοποίηση των πολιτικών αυτών είναι απαραίτητα και τα ανάλογα εργαλεία.. Έτσι νέα ελληνικά αλλά και ευρωπαϊκά στρατιωτικο-αστυνομικά σώματα με μπλε αντί για χακί στολές και πλήθος εναέριων και θαλάσσιων οχημάτων αλλά και υπερσύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό για την παρακολούθηση της συνοριακής γραμμής και των πληθυσμών που ζουν γύρω από αυτή, ήρθαν να εγκατασταθούν στις περιοχές αυτές. Μαζί με αυτά ήρθαν και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ως ένα αναπόσπαστο εργαλείο.

Συγκεκριμένα στη Λέσβο, στις αρχές του 2000 τις ανάγκες εγκλεισμού των νεοαφιχθέντων μεταναστών τις κάλυψε το ερειπωμένο κτήριο των παλιών φυλακών της πόλης στην περιοχή της Λαγκάδας, για να αντικατασταθεί το 2003 από τα κτήρια αποθηκών που βρίσκονταν λίγο δυτικότερα στην περιοχή της Παγανής. Ένα κέντρο που αποτελούσε και τον προπομπό μίας σειράς κέντρων κράτησης που δημιουργήθηκαν την περίοδο εκείνη σε διάφορες περιοχές της ελλάδας με την πλήρη πολιτικο-οικονομική στήριξη της Ε.Ε και άφησαν εποχή για τις άθλιες συνθήκες που τα χαρακτήριζαν. Μπορεί η «Παγανή» να έκλεισε το Νοέμβριο του 2009 μετά από αγώνες που δόθηκαν από έγκλειστους μετανάστες και αλληλέγγυους, μπορεί η μετατόπιση των σημαντικότερων ροών για μία τριετία προς τα περάσματα του έβρου σε ελλάδα και βουλγαρία να καταστούσε τα κελιά των αστυνομικών τμημάτων επαρκή για την υποτίμηση των ανθρώπων που κατέφθαναν, όμως η επιστροφή των ροών αυτών προς το αιγαίο έκανε αναγκαία τη δημιουργία ενός νέου κέντρου κράτησης με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Κατά συνέπεια, μετά και την εξαγγελία των «νέων στρατοπέδων φιλοξενίας» από το Ν.Δένδια το 2012, άρχισε άμεσα ο σχεδιασμός του κέντρου κράτησης στη Μυτιλήνη.

Ο χώρος βρέθηκε σε ένα απενεργοποιημένο στρατόπεδο λίγα χιλιόμετρα βόρεια της πόλης της Μυτιλήνης στο χωριό Μόρια, που παραχωρήθηκε έναντι μισθώματος από το υπουργείο αμύνης. Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε τη δημιουργία ενός Κέντρου Πρώτης Υποδοχής (ΚΕΠΥ) χωρητικότητας 180 ατόμων, και τη δημιουργία Προαναχωρησιακού Κέντρου με την χωρητικότητά του να φτάνει σύμφωνα με πληροφορίες τα 800 άτομα. Αυτά θα ξεκινούσαν τη λειτουργία τους τον Ιούνιο του 2014. Το αρχικό κόστος για την κατασκευή και των δύο αυτών κέντρων ξεπερνάει τα 8.500.000 ευρώ, ενώ ακόμα μεγαλύτερη σε τελικά ποσά είναι η βιομηχανία που έχει στηθεί για την συντήρηση και λειτουργία τους. Παρόλα αυτά, διάφορες κατασκευαστικές «αστοχίες», η δυσκολία επάνδρωσης των προβλεπόμενων υπηρεσιών, αλλά και πολιτικοί ανταγωνισμοί σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο έχουν αναβάλει τη λειτουργία τους. Στη θέση τους λειτουργεί ένα αναβαθμισμένο κέντρο ταυτοποίησης από το Σεπτέμβριο του 2013. Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν 10 κοντέινερ χωρητικότητας 98 ατόμων με τον αριθμό των ατόμων που κρατούνταν να κυμαίνεται όμως στα 120 άτομα για το μεγαλύτερο διάστημα. Από το καλοκαίρι του 2014 όμως, και με την πίεση που δημιουργούσε η αυξημένη παρουσία νεοαφιχθέντων μεταναστών στο λιμάνι της πόλης, οι αρχές έχουν περάσει σε μία παράτυπη χρήση όλων των πτερύγων του στρατοπέδου παρόλο που σε πολλά κοντέινερ δεν υπάρχουν ούτε τα στοιχειώδη (ρεύμα, κρεβάτια, κλπ). Κατά μέσο όρο, η κράτηση των μεταναστών για την ταυτοποίηση και καταγραφή τους διαρκεί 3-4 μέρες, για να τους χορηγηθεί μετά το υπηρεσιακό σημείωμα οικειοθελούς αποχώρησης, που αποτελεί και το διαβατήριό τους για να επιβιβαστούν στα καράβια της γραμμής και να φτάσουν στο λιμάνι του πειραιά. Εδώ να σημειωθεί ότι συμπληρωματικά σε αυτό, άρχισε από το τέλος Μαΐου να λειτουργεί σε κοντινή απόσταση παράτυπο κέντρο κράτησης υπό την εποπτεία του δήμου λέσβου, για την πρώτη καταγραφή των μεταναστών από τις λιμενικές αρχές, ενώ ήδη έχουν εξαγγελθεί η λειτουργία ακόμα τριών τέτοιων κέντρων σε διάφορα σημεία του νησιού. Έτσι οι μετανάστες που καταφθάνουν στο νησί βρίσκονται έγκλειστοι σε έναν χώρο με σκηνές μακριά από το κέντρο της πόλης, όπως ήταν και το βασικό ζητούμενο τον τελευταίο καιρό, περιφραγμένο από συρματοπλέγματα και υπό τη συνεχή επιτήρηση μπάτσων. Στον κέντρο αυτό παραμένουν μέχρι να δημιουργηθεί χώρος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας και να μεταφερθούν για ταυτοποίηση εκεί.

Οι αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας είναι ανάμικτες. Όπως και σε κάθε εμπόλεμη κατάσταση, έτσι και στον πόλεμο που διεξάγει το ελληνικό κράτος στους μετανάστες εμφανίζονται 2 αντιφατικά μεταξύ τους πρόσωπα. Από τη μία υπάρχουν κινήσεις ανθρωπιστικής κυρίως προέλευσης που προσπαθούν να προσφέρουν κοινωνικο-ψυχολογική υποστήριξη στους ανθρώπους που καταφθάνουν. Έτσι εμφανίζονται επανειλημμένα κινήσεις παροχής φαγητού, ένδυσης αλλά τον τελευταίο καιρό και μεταφοράς προς την πόλη της μυτιλήνης, ενώ εδώ και 2 χρόνια λειτουργεί σε χώρους πρώην δημοτικών κατασκηνώσεων (ΠΙΚΠΑ) ανοιχτός χώρος φιλοξενίας που τρέχει κυρίως από εθελοντές. Από την άλλη, πέρα από τις τοπικές εταιρίες που έχουν προστρέξει στο να επωφεληθούν από τη λειτουργία του κέντρου κράτησης δεν είναι λίγοι οι ιδιώτες που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την επισφαλή θέση των μεταναστών καθώς φτάνουν. Έτσι συνεχώς εμφανίζονται αναφορές για τα «κοράκια της λέσβου»[1], ή για τους «μαυραγορίτες» που φέρονται να πουλάνε σε αυξημένες τιμές βασικά είδη ανάγκης (νερό, κλπ) ή ακόμα και να κρατάνε προμήθειες από τα χαρτονομίσματα που προσπαθούν να χαλάσουν οι μετανάστες που αφήνονται «ελεύθεροι» από το κέντρο κράτησης.

Οι απαντήσεις που αρμόζουν στον σύγχρονο κανιβαλισμό που εξαπλώνεται όπως παντού και στο νησί της λέσβου δεν είναι εύκολο να δοθούν. Από τη μία η αφομοίωση της κυρίαρχης προπαγάνδας περί των σύγχρονων «ασύμμετρων απειλών» που αποτελούν οι μετανάστες, από την άλλη μερίδα του ντόπιου επιχειρηματικού κόσμου που παρουσιάζει τους μετανάστες ως απειλή στο τουριστικό προϊόν του νησιού αλλά και οι κινήσεις μονομερούς φιλανθρωπικού χαρακτήρα που έρχονται από τη μεριά τους να «θολώσουν» (ασχέτως προθέσεων) την ουσία των πολιτικών που οδηγούν στην γενικότερη παρανομοποίηση και υποτίμηση των ανθρώπων αυτών, αποτελούν μάλλον και τα κύρια εμπόδια. Επίσης η επιθυμία των περισσοτέρων, αν όχι όλων, από τους μετανάστες-ριες που φτάνουν στο νησί, να μετακινηθούν σε άλλο σημείο της ελλάδας ή της ευρώπης, καθιστά σχεδόν αδύνατη τη δημιουργία σχέσεων για τη συλλογικοποίηση των αντιστάσεων.

Τα παραδείγματα όμως που έχουν γεννήσει προγενέστερα παραδείγματα αγώνων στη λέσβο αλλά και αλλού συνεχίζουν να αποτελούν τον οδηγό για τους αγώνες που δίνονται αλλά και για αυτούς που έρχονται. Ο αγώνας ενάντια στα κέντρα κράτησης και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των καθημερινών αγώνων που διεξάγουν οι «από κάτω» ενάντια στην υποτίμηση των ζωών τους. Απέναντι σε επίπλαστους διαχωρισμούς με βάση το χρώμα, το έθνος, το φύλο, τη φυλή, η συνέχιση και εντατικοποίηση των αντιστάσεων αποτελεί την μόνο οδό…

…για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης…

Musaferat

Ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης

musaferat.espivblogs.net

Ιούνιος 2015

[1] Κόσμος που προστρέχει να αρπάξει τις βάρκες και τις μηχανές των μεταναστών που φτάνουν στα παράλια, χωρίς να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια τους ίδιους τους μετανάστες (βλέπε ταμπλό στο blog της ομάδας)

αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

Το τελευταίο διάστημα ομάδα συντρόφων και συντροφισσών προχώρησε σε διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης στους μετανάστες-ριες που φθάνουν στο νησί. Απέναντι στο ρατσιστικό οχετό που προσπαθεί να κυριαρχήσει στο δημόσιο λόγο προχωρήσαμε σε ανάρτηση πανό και γράψιμο συνθημάτων σε δρόμους της πόλης.

Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες

 ΥΓ: Χτες το απόγευμα μετανάστης κατέληξε κατά τη μεταφορά του από τον καταυλισμό του Καρά Τεπέ στο νοσοκομείο της πόλης. Θα υπάρξει σύντομα πιο συγκεκριμένη ενημέρωση για το γεγονός…

Ενάντια στην Ποινικοποίηση της Αλληλεγγύης

Το ζήτημα της μεταφοράς των μεταναστών από τα σημεία άφιξής τους στο νησί στην πόλη έτσι ώστε να ακολουθηθούν οι διαδικασίες για τη συνέχιση του ατέρμονου τους ταξιδιού, έχει καταλάβει μεγάλο μέρος συζητήσεων τελευταία. Οι εικόνες των εκατοντάδων μεταναστών που πορεύονται για δεκάδες χιλιόμετρα κάτω από τον ήλιο, ακουμπάνε ακόμα και τις πιο συντηρητικές φωνές στο νησί, με αλλεπάλληλες εκκλήσεις ποικίλων προελεύσεων έτσι ώστε να βρεθεί τρόπος για την ασφαλή μεταφορά τους. Ήταν ο μεταναστευτικός κώδικας του 2014, που όριζε τα επιμέρους ζητήματα για την επισφαλή και υποτιμημένη ύπαρξη των μεταναστών στην ελληνική επικράτεια, που είχε προβλέψει να ποινικοποιήσει κάθε βοήθεια που θα τους προσφερόταν με τη μεταφορά τους από οποιονδήποτε άλλο πέραν των αστυνομικών και λιμενικών σωμάτων. Έτσι κινήσεις αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που εκδηλώθηκαν από κόσμο του νησιού βρέθηκαν υπό την απειλή των αστυνομικών οργάνων και της εισαγγελίας. Απειλές που ήθελαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με σκοπό να παραμείνουν αποστασιοποιημένοι και αδιάφοροι μπροστά στις εικόνες εξαθλίωσης των οποίων μάρτυρες γινόμαστε καθημερινά. Είναι το σημείο στο οποίο δεν πιάνει η κυρίαρχη προπαγάνδα που θέλει να δημιουργήσει μία εχθρική εικόνα για αυτούς τους ανθρώπους, το σημείο στο οποίο ο κατακερματισμός και διαχωρισμός επιβάλλονται δια μαστιγίου και ροπάλου.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη, βρέθηκαν εγκλωβισμένες δύο γυναίκες τις προηγούμενες μέρες στο νησί της Λέσβου. Ενάντια στις λογικές ιδιώτευσης και εκμετάλλευσης που παράγονται από κράτος και κοινωνία, προσέφεραν, όπως και δεκάδες άλλοι κάτοικοι του νησιού καθημερινά, τη βοήθειά τους μεταφέροντας μετανάστες και μετανάστριες στο άτυπο κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ, λίγο έξω από τη Μυτιλήνη. Για την κίνησή τους αυτή συνελήφθησαν από τα παλικάρια του λιμενικού σώματος, που πέρα από την υποχρέωση της υποτίμησης και επισφαλοποίησης των μεταναστών-στρίων που βρίσκονται υπό την επίβλεψή τους, τους έχει ανατεθεί παράλληλα η υποχρέωση του εκφοβισμού των υπόλοιπων κατοίκων αυτού του νησιού. Είναι ούτως ή άλλως αδύνατο μέσα στα κεφάλια τους (στα οποία οι λέξεις «αλληλεγγύη» και «ανθρωπιά» αποτελούν απλώς ορθογραφικούς γλωσσοδέτες) να αντιληφθούν τη διαφορά ανάμεσα στα κυκλώματα διακίνησης που εκμεταλλεύονται την συνθήκη εξαθλίωσης των μεταναστών που φτάνουν και σε αυτούς-ες που στέκονται απέναντι σ’ αυτό θέλοντας απλώς να βοηθήσουν τον κόσμο που έρχεται.

Και οι δύο δίκες είχαν ευτυχώς θετική κατάληξη αφού και οι δύο γυναίκες κρίθηκαν εν τέλει αθώες από το δικαστήριο. Αθώες όχι όμως γιατί γινόταν αντιληπτό το παράλογο και το άδικο του νόμου που με βάση αυτό ενοχοποιούνταν, αλλά γιατί κρινόμενες ειδικά για τις ευγενείς τους προθέσεις κατά τη τέλεση αυτού του “απεχθούς” εγκλήματος, η έδρα του δικαστηρίου έκρινε ότι έπρεπε να τους δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία. Δεν παρέλειψε όμως να δηλώσει, σε αυστηρούς τόνους, τη συνέχιση ισχύος του νόμου βάσει του οποίου θα συνεχίσουν να κρίνονται ανάλογες κινήσεις που θα έφταναν ενώπιων της στο μέλλον…

 Στήνουμε Αγώνες για Αξιοπρέπεια και Χειραφέτηση

Παράλληλα όμως οι υποθέσεις αυτές έρχονται να αναδείξουν ακόμα μία μεγάλη αντίφαση της κοινωνίας και του συστήματος που την περιβάλλει. Βλέπουμε πρόσωπα που αποτελούν το πολιτικό προσωπικό της παρούσας κυβέρνησης να εμφανίζονται ως υπερασπιστές των κινήσεων αλληλεγγύης. Τα βλέπουμε να «προτάσσουν γενναία» τα αμάξια τους μπροστά σε κομβόι αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε πριν λίγο καιρό, να καταθέτουν ως μάρτυρες υπεράσπισης, να κάνουν δηλώσεις στα κανάλια και να εκδίδουν δελτία τύπου. Είναι η κυβέρνηση τους αυτή όμως που προσυπογράφει καθημερινά όπως η προηγούμενη τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές που οδηγούν στην παρανομοποίηση ολόκληρων πληθυσμών, τις πολιτικές που επισφραγίζουν την στρατιωτικο-αστυνομική διαχείριση των μεταναστών στα σύνορα, στο κέντρο των πόλεων, στους εργασιακούς τους χώρους. Αυτή που κρατάει το φράχτη του Έβρου όρθιο και τον ενισχύει ακόμη περισσότερο με αποτέλεσμα να οδηγεί τους μετανάστες-ριες στα ακόμα πιο επικίνδυνα περάσματα του αιγαίου. Αυτή που με το που ξεχάστηκαν οι θάνατοι του Φεβρουαρίου στα κέντρα κράτησης, ήρθε να δηλώσει τη συνέχιση και τον πολλαπλασιασμό τους. Αυτή που από τη μία καταθέτει τροπολογία για την αποποινικοποίηση περιπτώσεων μεταφοράς μεταναστών αλλά μόνο εφόσον αυτές γίνονται για τη διευκόλυνση και τη συνέχιση του ίδιου αυτού συστήματος υποτίμησης και επισφαλοποίησης. Αυτή που όταν οι κινήσεις αλληλεγγύης ακουμπάνε τα πιο ευαίσθητα σημεία για την εξάπλωση της κυριαρχίας στέλνει τα ΜΑΤ για να τις καταστείλει…

Αλληλεγγύη σε όσους καθημερινά στέκονται έμπρακτα

απέναντι στον κόσμο της ιδιώτευσης και της εκμετάλλευσης

Για ένα κόσμο Ισότητας, Ελευθερίας και Αλληλεγγύης

Σήμερα εκδικάστηκε η υπόθεση δίωξης της Δ.Β. για μεταφορά μη νόμιμα διαμένοντων μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας σύμφωνα με το άρθρο 30 του Μεταναστευτικού Κώδικα. Πιο συγκεκριμένα η Δ.Β συνελλήφθη το Σάββατο 04 Ιουλίου καθώς αποβίβαζε από το αυτοκίνητό (βανάκι) της, 3 γυναίκες και 4 παιδιά αφγανικής καταγωγής στο κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ στη Μυτιλήνη. Οι λιμενικοί που βρίσκονταν στο χώρο την προσέγγισαν και τη συνέλλαβαν με βάση τις παραπάνω κατηγορίες.

Κατά τη διάρκεια της δίκης που έγινε σε μία αίθουσα γεμάτη από αλληλέγγυους-ες, βρέθηκε ως μάρτυρας κατηγορίας ο μπάτσος που προέβη στη σύλληψη αλλά και 5 μάρτυρες υπεράσπισης. Πιο συγκεκριμένα ο εν λόγω λιμενικός παραδέχθηκε από τις ερωτήσεις της έδρας και των συνηγόρων υπεράσπισης ότι η κατηγορούμενη δεν έδειξε να έχει τον οποιοδήποτε δόλο από τη μεταφορά των μεταναστών αυτών και ότι η αποβίβαση έγινε μπροστά στα μάτια των φρουρών του κέντρου. Από τους μάρτυρες υπεράσπισης κατά σειρά κατέθεσαν: ο Γ.Ζ (βουλευτής Λέσβου του Σύριζα ) ο οποίος βάσισε την υπεράσπισή του στα χρόνια γνωριμίας του με την διωκόμενη και στο ότι στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο περί ιθαγένειας, συμπεριλαμβάνεται τροπολογία στην οποία αποποινικοποιείται η μεταφορά μεταναστών εφόσον αυτή γίνεται για τη διευκόλυνση των διαδικασιών των αρχών (!). Στη συνέχεια κατέθεσε η Π.Δ., (εργαζόμενη της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ) προσπαθώντας να μεταφέρει τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί τον τελευταίο καιρό, με τους πολυάριθμους μετανάστες που καταφθάνουν να χρειάζεται να διανύσουν δεκάδες χιλιόμετρα μέχρι να οδηγηθούν για καταγραφή και ταυτοποίηση, κάτι που επιβάλει την τέλεση των εν λόγο κινήσεων αλληλεγγύης από μεριάς των κατοίκων του νησιού. Επίσης αναφέρθηκε στην πολύχρονη γνωριμίας της με τη διωκόμενη μέσα από τα δίκτυα στήριξης των μεταναστών που λειτουργούν στο νησί. Οι υπόλοιποι τρεις μάρτυρες υπεράσπισης, η Ε.Λ. (από το Χωριό Όλοι Μαζί), η Σ.Κ. (Πανεπιστημιακός στο Michigan University) και ο Σ.Π. (από τη Συνύπαρξη), οι οποίοι πιεζόμενοι-ες και χρονικά από την έδρα, βάσισαν την υπεράσπισή τους επίσης στις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί και στην εθελοντική συμμετοχή της διωκόμενης στα δίκτυα αλληλεγγύης που αποδεικνύει τη μη ύπαρξη του οποιοδήποτε δόλου.

 Η ίδια Δ.Β βάσισε την υπεράσπισή της στο ότι δεν ήταν σίγουρη για την ακριβή έννοια και εφαρμογή του νόμου αλλά και ότι ακόμα και σε διαφορετική περίπτωση, η εικόνα των εξαντλημένων μεταναστών που διανύουν τεράστιες αποστάσεις, η ηθική της θα της επέβαλλε να παρακάμψει τον εν λόγο νόμο όπως καθημερινά κάνουν δεκάδες κάτοικοι του νησιού.

 Οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσαν μία σειρά από ισχυρισμούς στους οποίους βασιζόντουσαν σε σημεία του μεταναστευτικού και του ποινικού κώδικα που εξαιρούν την μεταφορά ανθρώπων που χρήζουν διεθνούς προστασία αλλά και όσων βρίσκεται η ζωή τους σε κίνδυνο από τις ποινικές ευθύνες. Επίσης οι ισχυρισμοί τους στηρίχθηκαν και στο άρθρο 20 του Ποινικού Κώδικα που προβλέπει ότι «ο άδικος χαρακτήρας της πράξης αποκλείεται και όταν η πράξη αυτή αποτελεί ενάσκηση δικαιώματος ή εκπλήρωση καθήκοντος που επιβάλλεται από το νόμο», κάτι που υποστηρίχθηκε ότι ίσχυε στην προκειμένη περίπτωση αφού οι εν λόγο μετανάστριες με τα παιδιά τους οδηγήθηκαν στο κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ προς σύλληψη και καταγραφή.

Η έδρα παρ’όλα αυτά απέρριψε τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης κηρύσσοντας όμως την κατηγορούμενη αθώα. Την απόφαση της την στήριξε στις ειδικές συνθήκες του περιστατικού, τονίζοντας ότι η απόφαση αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει πρόκριμα για μελλοντικές δίκες και ειδικότερα όταν η μεταφορά αυτή συμβαίνει σε άλλα σημεία του νησιού και όχι προς παράδοση στις αρχές..

Να σημειωθεί ότι την Πέμπτη 09-07 στις 12.00 θα διεξαχθεί ακόμα ένα δικαστήριο στο οποίο διώκεται 25χρονη κάτοικος του νησιού με τις ίδιες κατηγορίες.

Musaferat

07-07-2015

Ενημέρωση 09-07-2015: Αθώα κρίθηκε επίσης η Δ.Τ που αντιμετώπιζε παρόμοιες κατηγορίες και η δίκη της πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί.

Το ζήτημα της μετανάστευσης και των ανθρώπων που φτάνουν στα νησιά του ανατολικού αιγαίου έχει κυριαρχήσει στην καθημερινότητα τον τελευταίο καιρό. Όλοι κάτι έχουν να πουν. Οι ακροδεξιοί, κυβερνητικοί ή μη, που βλέπουν εθνικές απειλές, οι έμποροι που κατανοούν το δράμα αλλά η εικόνα των ταλαιπωρημένων μεταναστών τους χαλάει τη βιτρίνα του τουριστικού προϊόντος που έχουν προς πώληση, οι από φύσης φιλάνθρωποι που τρέχουν μεν να προσφέρουν βοήθεια στους „κακόμοιρους“ μετανάστες, δεν διστάζουν όμως να τους παρουσιάζουν ως πρόβλημα και να κάνουν τουμπεκί στα πραγματικά αίτια του ζητήματος….

Φορείς όλων αυτών των εχθρικών απόψεων αλλά και διαμορφωτές άλλων τόσων, είναι καταρχήν τα τοπικά ΜΜΕ. Με πρωτοσέλιδα που αναφέρονται σε ωρολογιακές βόμβες (αλήθεια άμα αυτές υπάρχουν και σκάνε από ποια μεριά είναι οι νεκροί;), με άρθρα που έρχονται να δικαιολογήσουν την ρατσιστική βία αφού το «κράτος δεν αποτρέπει τις εισροές μεταναστών» ή που επανειλημμένα ζητάνε τη δημιουργία όχι ενός αλλά πολλαπλών στρατοπέδων συγκέντρωσης για τον εγκλεισμό των ανθρώπων που φτάνουν. Είναι αυτά τα παπαγαλάκια και τα μέσα τους που δεν ξεχνάνε να κλείνουν το μάτι σε όσους βλέπουν μία ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν από την παρουσία των ανθρώπων αυτών στο νησί μιλώντας ακόμα και για «Προσφυγικό Τουρισμό» (;;;), με «εύστοχα» σχόλια που μας ενημερώνουν για το πόσο πέραση έχει ο γύρος κοτόπουλο έναντι του χοιρινού στο λιμάνι της Μυτιλήνης τις τελευταίες μέρες… Είναι οι ίδιοι κονδυλοφόροι που πετάνε προβοκατόρικα άρθρα για δήθεν απόπειρες βιασμών ή συνωστισμούς σε οίκους ανοχής κι άλλα τέτοια πάντα βασισμένα σε «έγκυρες πήγες» και πάντα αναπόδεικτα για να ψαρέψουν στα θολά νερά της ξενοφοβίας.

Εμείς μόνο ένα πράγμα έχουμε να πούμε, και βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Πρόβλημα δεν αποτελούν οι άνθρωποι αυτοί που φτάνουν εξαντλημένοι μέσα σε παιδικές φουσκωτές βάρκες. Πρόβλημα είναι όλα αυτά που τους εξαναγκάζουν να διασχίσουν τα σύνορα με αυτούς τους τρόπους. Πρόβλημα είναι τα σύνορα και τα κράτη που έρχονται να διαχωρίσουν πληθυσμούς με βάση φαντασιακά περί έθνους, φυλής και άλλων τέτοιων μαλακιών. Πρόβλημα είναι τα κέντρα κράτησης, όπου ως σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης έρχονται να υποτιμήσουν και να εξοντώσουν αυτούς τους πληθυσμούς που εμφανίζονται πια ως πλεονάζοντες για τη συνέχιση της κυριαρχίας και της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Πρόβλημα είναι τα καθάρματα που τρέχουν να ιδιοποιηθούν τις βάρκες των μεταναστών αδιαφορώντας για τους ανθρώπους που αυτές κουβαλούσαν. Πρόβλημα είναι οι μαυραγοριτές στο λιμάνι. Πρόβλημα είναι οι κανίβαλοι που κυνηγάνε τη «μεγάλη είδηση» δημιουργώντας οχετό και σκηνικό τρόμου. Πρόβλημα είναι όσοι-ες αφομοιώνοντας την κυρίαρχη προπαγάνδα έρχονται συνειδητά ή ασυνείδητα να παπαγαλίζουν τις ρατσιστικές κορώνες που τους ταΐζουν τα ΜΜΕ.

Και είμαστε σίγουροι-ες: Η ιστορία ξέρει να μιλάει. Ας φροντίσει ο καθένας/μια να αποτελέσει μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος

Για την αβάσταχτη φιλοξενία μιας ελαφρο-αριστερής κυβέρνησης

Την Παρασκευή 26 Ιουνίου στις 18:00

θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στην Κατάληψη Ευαγγελισμού με θέμα

Μετανάστευση – Ευρώπη Φρούριο – Αριστερή Διαχείριση

Θα υπάρξουν εισηγήσεις από τις συνελεύσεις

No Lager Αθήνας | No Lager Θεσσαλονίκης| Musaferat

Η εκδήλωση πραγματοποιείται στο πλαίσιο εκδηλώσεων

για τα 13 Χρόνια της Κατάληψης Ευαγγελισμού

Θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης

Συνδιοργάνωση:

Τρείς Γέφυρες | Άπατρις | Sine Dominis

Ολοκληρώθηκε πριν λίγο το δικαστήριο στο οποίο διώκονταν 7 μετανάστες για τα γεγονότα που ξέσπασαν στο λιμάνι της μυτιλήνης την προηγούμενη Τετάρτη. Υπενθυμίζουμε ότι είχαν παραπεμφθεί τελικά από τον εισαγγελέα 7 άτομα με τις παραπάνω κατηγορίες:

• Απρόκλητες σωματικές βλάβες
• Αντίσταση κατά της αρχής
• Παρακώλυση συγκοινωνιών

Στο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε κανένας από τους διωκόμενους μετανάστες, ωστόσο λίγο πριν την έναρξη της δίκης μαθεύτηκε ότι ο ένας από τους 7 είναι ανήλικος και συνεχίζει να κρατείται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας, ως ασυνόδευτος μέχρι να οδηγηθεί σε κάποιον από τους ξενώνες φιλοξενίας. Για τον συγκεκριμένο μετά και από την πρόταση του εισαγγελέα, η υπόθεση του διαχωρίστηκε και παραπέμφθηκε να δικαστεί από το αρμόδιο μονομελές δικαστήριο ανηλίκων.

Για τους υπόλοιπους 6 η έδρα εξέτασε 4 λιμενικούς ως μάρτυρες για τα γεγονότα του λιμανιού. Μεταξύ αυτών και ο λιμενικός που ισχυρίζεται ότι χτυπήθηκε στο μάτι από έναν από τους διωκόμενους και ότι αυτό ήταν η αφορμή για το ξύλο που τους ρίξανε. Οι εικασίες τους ότι δέχθηκαν επίθεση από μία μάζα 200 ατόμων οι οποίοι τους επιτέθηκαν αρχικά με πέτρες και στη συνέχεια κατά τις έρευνες βρέθηκαν να έχουν καβατζωμένα διάφορα αντικείμενα όπως πέτρες, πασσαλάκια από τις σκηνές του κέντρου κράτησης του Καρά Τεπέ, αλλά και ένα ρόπαλο με καρφωμένη βίδα στην άκρη(;;!!), στοιχεία τα οποία δεν έχουν εμφανιστεί πουθενά στο δικαστήριο, και 5 λιμενικοί τους έκαναν καλά προκάλεσε το θαυμασμό όλων για τις υπεράνθρωπες δυνάμεις τους! Επίσης ο ένας λιμενικός προσπάθησε να τονίσει επανειλημμένα, τις εικασίες που είχε εκφράσει και ο τοπικός δημοτικός σύμβουλος του Σύριζα, ότι οι αντιδράσεις των μεταναστών για τον εμπαιγμό τους από τις αρχές ήταν υποκινούμενες από ντόπιους.

Η έδρα υιοθέτησε πλήρως τις προτάσεις του εισαγγελέα και στη συνέχεια επέβαλλε τις παρακάτω ποινές:

 Για τον ένα από τους 6, τον οποίο ο λιμενικός κατηγόρησε ότι ήταν αυτός που του επιτέθηκε του επέβαλλε τελική ποινή και για τις τρεις κατηγορίες, 2 χρόνων και 8 μηνών με τριετή αναστολή.

Για τους υπόλοιπους 5 η έδρα τους επέβαλλε ποινές 2 χρόνων και 2 μηνών για τις κατηγορίες της αντίστασης και της παρακώλυσης συγκοινωνιών, επίσης με τριετή αναστολή.

Η διεξαγωγή του δικαστηρίου για τον ανήλικο που παραμένει κρατούμενος στη μόρια δεν έγινε γνωστό πότε θα γίνει…

Η δίκη διεξήχθη υπό την παρουσία περίπου 25 αλληλέγγυων μέσα και έξω από την αίθουσα.

Από τη ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης Musaferat μοιράστηκε το παρακάτω ενημερωτικό κείμενο:

Κάτω τα ξερά σας από τους μετανάστες !

Τη Δευτέρα 15/6 μετά από καβγάδες που ξέσπασαν μεταξύ μεταναστών στο δημοτικό κέντρο κράτησης του Καρά Τεπέ ως αποτέλεσμα των άθλιων συνθηκών διαβίωσης τους, περίπου 400 μετανάστες κυρίως συριακής καταγωγής πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας προς το λιμάνι της Μυτιλήνης. Βασικό τους αίτημα ήταν η άμεση χορήγηση των απαιτούμενων εγγράφων για να μπορέσουν να φύγουν από το νησί. Το λιμενικό σώμα, φορείς και τοπικά κομματικά στελέχη έσπευσαν να αποσυμπιέσουν την ένταση με την υπόσχεση ότι σύντομα θα τους εκδίδανε τα εν λόγο έγγραφα για να μεταβούν στην Αθήνα και να ολοκληρώσουν εκεί τη διαδικασία ταυτοποίησής τους. Να σημειωθεί ότι η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται επανειλημμένα το τελευταίο διάστημα με σκοπό την αποσυμφόρηση του νησιού και των εδώ υπηρεσιών καταγραφής. Για τη στέγασή τους, παραχωρήθηκε ο χώρος του υπό ανακαίνιση κολυμβητηρίου. Την Τετάρτη 17/6, οι αρχές παραδίδουν έγγραφα σε μόνο 200 από αυτούς και τους υπόλοιπους τους διατάζουν να ανεβούν σε λεωφορεία που θα τους μετέφεραν στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Μπροστά σε αυτόν τον εμπαιγμό τους από τις αρχές, αρνούνται να υπακούσουν και διαμαρτύρονται ζητώντας την εκπλήρωση των υποσχέσεων που είχαν λάβει τις προηγούμενες μέρες. Στις δίκαιες αυτές αντιδράσεις των μεταναστών, και στην επιλογή τους να πάψουν να είναι τα θύματα των καταστάσεων που πειθήνια θα σκύβουν το κεφάλι στις διαδικασίες εξευτελισμού και υποτίμησης που υποβάλλονται, όπως ακούσαμε να σχολιάζει ο τοπικός δημοτικός σύμβουλος του Σύριζα, απαντήσεις ήρθε να δώσει το λιμενικό σώμα. Ενισχυμένοι από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ειδικών τους μονάδων, επιτέθηκαν στο συγκεντρωμένο πλήθος με απειλές, βρισιές και πτυσσόμενα γκλοπ τραυματίζοντας πολλούς από αυτούς, τον ένα μάλιστα σοβαρά στο κεφάλι. Επικουρούμενοι από κραυγές ντόπιων “αγανακτισμένων” πολιτών που βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία απέναντι στους μετανάστες και ομάδας αλληλέγγυων που έσπευσαν στο σημείο, προχώρησαν σε 7 συλλήψεις, προϊδεάζοντας τους μετανάστες για το μέλλον που τους περιμένει στην πορεία τους στην «ευρώπη-φρούριο». Οι υπόλοιποι μπροστά στον κίνδυνο να έχουν την ίδια μοίρα επιβιβάστηκαν στα λεωφορεία του δήμου για να μεταφερθούν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης τη Μόριας. Έτσι επιτεύχθηκε και η επιθυμία του δήμου που δε θέλει τέτοιου είδους “επεισόδια” να του βρωμίζουν την τουριστικώς και κερδοσκοπικά φτιαγμένη, γαλήνια και “καθαρή” εικόνα του νησιού στη μέση της τουριστικής σεζόν.

Τους 7 συλληφθέντες ο εισαγγελέας τους παρέπεμψε με τις εξής κατηγορίες :

• Αντίσταση κατά της αρχής
• Απρόκλητες σωματικές βλάβες
• Παρακώλυση συγκοινωνιών

Παρ’όλη την επιθυμία των διωκόμενων μεταναστών να πραγματοποιηθεί άμεσα το δικαστήριο, η έδρα αποφάσισε την αναβολή του για σήμερα Τετάρτη 24/6. Ωστόσο διέταξε παράλληλα την απελευθέρωση των μεταναστών στο μεσοδιάστημα, κάτι που η αστυνομική διεύθυνση λέσβου δεν είδε με καθόλου καλό μάτι. Έτσι όταν οι μετανάστες επέστρεψαν στο τμήμα για την παραλαβή των προσωπικών τους αντικειμένων, διατάχθηκε η εκ νέου σύλληψη και κράτησή τους στα κρατητήρια τις Γ.Α.Δ.Λ με την κατηγορία ότι εισήλθαν παράνομα στη χώρα. Μετά από 2 μέρες, οι μετανάστες μεταφέρθηκαν στο στρ. συγκέντρωσης της Μόριας.

 Και φτάνουμε στη σημερινή δίκη με κάποιες εικόνες στο μυαλό από την προηγούμενη φορά, όπου η αίθουσα που γινόταν η δίκη ήταν γεμάτη με αστακούς λιμενικούς και μπάτσους όλων των ειδών και αποχρώσεων, με ξυπόλυτους και εμφανώς ταλαιπωρημένους τους συλληφθέντες μετανάστες και χαραγμένα τα σύμβολα της Χ.Α στα καθίσματα του ακροατηρίου…

Για όλους τους λόγους του κόσμου, με τη σημερινή αντιμεταναστευτική πολιτική που καλά κρατεί, και τη δημοσιογραφική ντόπια λέρα που έχει βρει την καλύτερη στιγμή να ξεδιπλώσει το διεφθαρμένο και ρατσιστικό της ταλέντο απαιτούμε την άμεση απόσυρση των διώξεων εις βάρος των 7 συλληφθέντων μεταναστών.

Αλληλεγγύη στους μετανάστες/στριες που κρατούνται όμηροι

των κρατών και των ντόπιων αφεντικών

αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Συγκεντρωτικό Δράσεων στη Λέσβο (20-21 Ιουνίου)

Το σάββατο 20/6 πραγματοποιήθηκε μικροφωνική σε κεντρικό δρόμο της πόλης για την αντιπλήροφόρηση και προπαγάνδηση των παρακάτω δράσεων στην οποία συμμετείχαν γύρω στα 25 άτομα και μοιράστηκαν περίπου 400 κείμενα.

Την ίδια μέρα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε πορεία σε γειτονιές της πόλης αλλά και σε κεντρικά σημεία με την συμμετοχή 100-130 ατόμων. Στη διάρκεια της οποίας μοιράστηκαν κείμενα πόρτα πόρτα, πετάχτηκαν τρικάκια σε διάφορες γλώσσες και πραγματοποιήθηκαν εικαστικές παρεμβάσεις με σπρέι και . Η πορεία κατευθύνθηκε στο λιμάνι όπου και συνοστιζόταν η πλειοψηφία των μεταναστών τις προηγούμενες μέρες και πριν καταλήξει στην κεντρική πλατεία της πόλης, την πλατεία Σαπφούς, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση με χρώματα στα γραφεία του λιμενικού σώματος.

Την επόμενη μέρα είχε καλεστεί μηχανοκίνητη πορεία με προορισμό τα κέντρα κράτησης που βρίσκονται σε χωριά εκτός πόλης, το Καρά-Τεπέ και τη Μόρια. Στην πορεία υπήρχαν 9 αμάξια και 10 μηχανάκια. Στο Καρά-Τεπέ οι μετανάστες ανταποκρίθηκαν σχεδόν αμέσως και φωνάχτηκαν από κοινού συνθήματα για αρκετή ώρα. Υπήρχαν δύο δοιμηρίες ματ σε σχετικά κοντινή απόσταση αλλά και ειδικές δυνάμεις του λιμενικού.  Στηη συνέχεια η πορεία κατευθύνθηκε στη Μόρια όπου και παρέμεινε για περίπου 20 λεπτά. Η στάση των μεταναστών εκεί ήταν πιο μετριοπαθής.

Την Τετάρτη 24/06 και ωρα 12:00 θα πραγματοποιηθεί η δίκη των μεταναστών που είχαν συλληφθεί ύστερα απο μικρής έκτασης συγκρούσεων στο λιμάνι.. Εδω σχετικα με τα προηγουμενα γεγονοτα https://athens.indymedia.org/post/1545771/..

Την Τετάρτη 24/06 συγκέντρωση αλληλεγγύης 11:00 στα δικαστήρια..

Απο την πλευρά μας,υπενθυμίζουμε προς πάσα κατεύθυνση οτι καμία ρατσιστική λογική και πρακτική δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη…

Για έναν κόσμο χώρις σύνορα,πατρίδες και έθνη με πρόταγμα την Αλληλεγγύη-Ισότητα-Ελευθερία..

Αλληλέγγυες/οι.

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μία προσπάθεια για  ενημέρωση συντρόφων-ισσων για τα γεγονότα που έχουν λάβει μέρος στη μυτιλήνη τις τελευταίες μέρες…

Η κούραση που κουβαλάνε οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που φτάνουν, οι συνθήκες στις οποίες κρατούνται αλλά και η αβεβαιότητα που επικρατεί για το πότε θα καταφέρουν να πάρουν τα έγγραφα τα οποία χρειάζονται για να φύγουν από το νησί έχει δημιουργήσει ένα πολύ τεταμένο κλίμα. Τα νούμερα των αφίξεων παραμένουν πολύ ψηλά με αποτέλεσμα οι ούτως ή άλλως άθλιες συνθήκες στα κέντρα κράτησης του νησιού να γίνονται ακόμα χειρότερες από το συνωστισμό που επικρατεί. Διάφορες κινήσεις αποσυμπίεσης της κατάστασης από πλευράς δημοτικών και πολιτικών αρχών με την παροχή σημειώματος και την ναύλωση πλοίου για τη μεταφορά μεγάλου αριθμού μεταναστών για καταγραφή και ταυτοποίηση στη διεύθυνση αλλοδαπών στην πέτρου ράλλη έχουν μόνο προσωρινό αποτελέσματα και κυρίως επικοινωνιακό χαρακτήρα.

Παράλληλα τον τελευταίο καιρό τα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου και οι ανακοινώσεις φορέων έχουν αρχίσει να έχουν πάρα πολύ εχθρικό ύφος απέναντι στους μετανάστες-ριες. Δεν διστάζουν κιόλας να χρησιμοποιούν ανύπαρκτες ιστορίες περί απόπειρων βιασμών, συνωστισμών στα μπουρδέλα της πόλης, παρενοχλήσεις τουριστών κλπ. Ιστορίες οι οποίες δεν επιβεβαιώνονται από πουθενά και έρχονται να ψαρέψουν στα θολά νερά της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Το επιχείρημα περί πλήγματος στην τουριστική εικόνα του νησιού και των προμετωπίδων του όπως ο Μόλυβος και το λιμάνι της Μυτιλήνης από την εικόνα της εξαθλίωσης που φέρουν οι μετανάστες χρησιμοποιείται επανειλημμένα δημιουργώντας ένα εντελώς εχθρικό στρατόπεδο απέναντι στους ανθρώπους που καταφτάνουν και δίνοντας άπλετο χώρο στις ρατσιστικές και φασιστικές φωνές του νησιού και όχι μόνο….

Τα γεγονότα, τουλάχιστον όπως μπορέσαμε να τα παρακολουθήσουμε, που έλαβαν μέρος στο λιμάνι της μυτιλήνης τις τελευταίες μέρες έχουν ως εξής:

Τη Δευτέρα 15/06 ξέσπασαν καβγάδες μεταξύ των μεταναστών που κρατούνταν στο δημοτικό κέντρο κράτησης στο Καρά Τεπέ με αφορμή την προτεραιότητα που λαμβάνουν οι σύριοι μετανάστες έναντι όλων των υπολοίπων στην έκδοση των «σημειωμάτων οικειοθελούς αποχώρησης» τα οποία  τους επιτρέπουν να αποχωρήσουν για την αθήνα. Εδώ να σημειωθεί ότι λόγω του φόρτου, οι αρχές έχουν περάσει και σε μία εναλλακτική, με την οποία προσφέρουν σημειώματα σε μετανάστες για να μεταβούν στην Π.Ράλλη σε συγκεκριμένες ημερομηνίες και να ολοκληρώσουν την καταγραφή και ταυτοποίησή τους εκεί. Οι πληροφορίες που έχουμε μιλάνε για κάποιους τραυματισμούς κυρίως από τον πετροπόλεμο που ξέσπασε. Αποτέλεσμα του καβγά αυτού ήταν να αποχωρήσουν μαζικά για το λιμάνι της μυτιλήνης γύρω στα 400 άτομα (κυρίως συριακής καταγωγής) όπου απαιτούσαν να τους δοθούν άμεσα έγγραφα να φύγουν από το νησί και να μην τους ξαναβάλουν μαζί με τους αφγανούς με τους οποίους συνεπλάκησαν. Στο λιμάνι οι μπάτσοι οργάνωσαν ολόκληρη επιχείρηση στην οποία τους απέκλεισαν στο εσωτερικό του λιμανιού και άρχισαν παρεμβαίνουν όλων των λογιών φορείς και οργανώσεις για να αποκλιμακωθεί η ένταση. Με την υπόσχεση ότι θα δώσουν έγγραφα σε όλους τους, για να φύγουν και να πάνε για καταγραφή και ταυτοποίηση στην Πέτρου Ράλλη τα πράγματα ηρέμησαν και τους βάλανε στο κολυμβητήριο το οποίο βρίσκεται μέσα στο λιμάνι της πόλης να κοιμηθούν. Μετά από δύο μέρες, οι μπάτσοι παρέδωσαν έγγραφα μόνο σε 200 από όσους ήταν μαζεμένοι με αποτέλεσμα να ξαναξεκινήσουν διαμαρτυρίες από πλευράς μεταναστών. Τους υπόλοιπους τους διέταξαν να ανέβουν στα λεωφορεία του λιμενικού και του δήμου για να μεταβούν στο κέντρο ταυτοποίησης της μόριας και να ολοκληρωθούν εκεί οι διαδικασίες καταγραφής. Απέναντι στη νέα αυτή ταλαιπωρία και με την αβεβαιότητα για το ποιες ήταν πραγματικά οι διαθέσεις των αρχών οι εναπομείναντες μετανάστες δεν δέχθηκαν την μεταφορά τους και άρχισαν να διαμαρτύρονται απαιτώντας την χορήγηση των εγγράφων στο χώρο του λιμανιού. Προσπάθησαν μάλιστα να κινηθούν εξωτερικά του λιμανιού προσπαθώντας να διαρρήξουν την αορατότητα στην οποία βρισκόντουσαν μέσα στον χώρο του λιμανιού.  Οι ειδικές δυνάμεις του λιμενικού ανέλαβαν έργο και  με τη χρήση απειλών, βρισιών και των πτυσσόμενων που κουβαλάνε επιτέθηκαν στους μετανάστες αποτρέποντας τους από το να βγουν έξω από το λιμάνι. Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν να τραυματιστεί σοβαρά στο κεφάλι ένας μετανάστης και να ακολουθήσουν 7 συλλήψεις στο ψαχνό. Δεν δίστασαν κιόλας να επιτεθούν φραστικά σε λίγους αλληλέγγυους αλλά και φωτορεπόρτερ που βρέθηκαν στο σημείο εκείνη την ώρα.

Παράλληλα στο πεζοδρόμιο απέναντι από το σημείο της επίθεσης είχαν αρχίσει να μαζεύονται διάφοροι «αγανακτισμένοι πολίτες» επευφημώντας την επίθεση. Κάποιοι από αυτούς κινήθηκαν και απειλητικά απέναντι σε αλληλέγγυα που βρισκόταν στο χώρο προπηλακίζοντάς την. Χαρακτηριστικό της παρανοϊκής κατάστασης που επικρατεί είναι ότι πρωτοστάτες της επίθεσης αυτής ήταν οι ιδιοκτήτες τουριστικού πρακτορείου που έχει επωφεληθεί τα μέγιστα της κατάστασης όλο αυτό το διάστημα αφού αποτελεί ένα από τα 2 κεντρικά πρακτορεία που εκδίδουν εισιτήρια στους μετανάστες που φεύγουν από το νησί.

Η ένταση αποκλιμακώθηκε στη συνέχεια με τις νέες υποσχέσεις ότι θα πάρουν όλοι έγγραφα φτάνει να δεχθούν να πάνε στο κέντρο ταυτοποίησης.

Ταυτόχρονα οι τοπικές εφημερίδες αλλά και κομματικά στελέχη του τοπικού Σύριζα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια των αντιδράσεων των μεταναστών, διαδίδοντας φήμες περί υποκίνησης τους από ντόπιους.

Χτες περνούσαν από αυτόφωρο οι 7 συλληφθέντες με τις κατηγορίες που τους αποδόθηκαν να είναι πλημελληματικού χαρακτήρα και είναι οι εξής:

• Αντίσταση κατά της αρχής
• Παράβαση του νόμου περί όπλων
• Απρόκλητες σωματικές βλάβες
• Παρακώλυση συγκοινωνιών
• Απείθεια – Εξύβριση

Ακόμα δεν έχει εξακριβωθεί αν το σύνολο των κατηγοριών αφορά και τους 7 …

Οι διωκόμενοι μετανάστες ζητούσαν να γίνει άμεσα το δικαστήριο και να μην πάρει αναβολή παρόλο που δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί η παρουσία δικηγόρου. Η έδρα του δικαστηρίου αποφάσισε ωστόσο την αναβολή του δικαστηρίου για τις 24 Ιουνίου καθώς ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας, ο λιμενικός που έχει καταγγείλει ότι τραυματίστηκε από πέτρα, είναι σε αναρρωτική και δεν μπορούσε να παραστεί. Ωστόσο διέταξε την απελευθέρωση τους μέχρι την εκδίκαση της απόφασης κάτι που δημιούργησε εμφανώς εκνευρισμό στην κουστωδία των μπάτσων που βρίσκονταν στην αίθουσα… Παρόλη τη σαφή εντολής της έδρας η αστυνομία με το που γύρισαν στο τμήμα για να παραλάβουν τα πράγματά τους, διέταξε την εκ νέου σύλληψη και κράτησή τους με την κατηγορία ότι εισήλθαν παράνομα στη χώρα. Τη βασική δηλαδή κατηγορία που αποδίδεται στους παράτυπα εισερχόμενους μετανάστες. Βασική διαφορά είναι ότι οι μπάτσοι αποφάσισαν ότι θα τους κρατήσουν στα  κρατητήρια της  Α.Δ Μυτιλήνης αντί για το κέντρο κράτησης της Μόριας και η κράτησή τους θα διαρκέσει μέχρι το δικαστήριο της Τετάρτης.

Οι κρατούμενοι ήταν σε σχετικά άσχημη κατάσταση, με εμφανή τα σημάδια από το ξύλο που είχαν φάει και τρεις από αυτούς να είναι και ξυπόλητοι. Η τροπή που πήραν κιόλας τα πράγματα με τη συνέχιση της κράτησής τους, τους έχει φέρει σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Να σημειωθεί ότι κάποιοι από τους συλληφθέντες κατά τη στιγμή της σύλληψής τους βρίσκονταν με τις οικογένειές τους στο σημείο και γίνονται τώρα προσπάθειες για τους φέρουμε σε επαφή.

Τις επόμενες μέρες έχουν ανακοινωθεί κινήσεις αλληλεγγύης στην πόλη καλεσμένες από ανοιχτή συνέλευση που καλέστηκε για το συντονισμό δράσεων.

Musaferat

Ομάδα Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης

ΥΓ: Η εικόνα στο δικαστήριο, με τους ξυπόλητους και ξυλοκοπημένους μετανάστες, την στρατιά από μπάτσους όλων των ειδών από πάνω τους και τα σημάδια της Χ.Α στα καθίσματα του ακροατηρίου, έρχεται να μας υπενθυμίσει τη συνέχιση της ανάδυσης ενός ολοκληρωτικού κράτους με δεξιά ή αριστερή διαχείριση…

Νεότερη ενημέρωση (20-06-2015)

Σύμφωνα με πληροφορίες οι 7 διωκόμενοι μετανάστες για τα γεγονότα του λιμανιού έχουν μεταφερθεί στο κέντρο ταυτοποίησης της Μόριας για να ολοκληρωθεί η διαδικασία της καταγραφής και ταυτοποίησής τους.

ΓΙΑ ΟΣΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ…

Τους τελευταίους μήνες άνοιξαν οι θάλασσες και βγήκαν από μέσα μετανάστες-τζιχαντιστές με αποκλειστικό σκοπό τη διατάραξη της δημόσιας τάξης της Λέσβου. Όσο γέλιο και αν μας προκαλεί αυτή η αφήγηση, αποτελεί την προωθούμενη λογική δίπλα στην αντιμεταναστευτική πολιτική και το ρατσιστικό μίσος που την εδραιώνει κοινωνικά. Άλλωστε το πρότζεκτ της τουριστικής ανάπτυξης δεν συμβαδίζει με τη παρουσία εξαθλιωμένων μεταναστών, για τους οποίους κατασκευάζεται η εικόνα των φορέων ασθενειών και των εν δυνάμει εγκληματιών.

Η Δύση εντατικοποιώντας τον πόλεμο στη μέση ανατολή και ειδικότερα στη Συρία, αναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις χώρες τους και να κατευθυνθούν στην Ευρώπη. Κάποιοι/ες από αυτούς/ες επιχειρούν με τη βελτίωση του καιρού να διασχίσουν τα θαλάσσια σύνορα και να φτάσουν στη Λέσβο. Εδώ θα απολαύσουν την “ελληνική φιλοξενία” που περιλαμβάνει πεζοπορία δεκάδων χιλιομέτρων μέχρι το σημείο της σύλληψής τους, εγκλεισμό ανά χιλιάδες κάτω από τον ήλιο χωρίς την ικανοποίηση των βιοτικών αναγκών και σε περίπτωση που σηκώσουν κεφάλι ξύλο και προσαγωγές από το λιμενικό σώμα . Αυτή είναι μια πρώτη γεύση από την αντιμεταναστευτική πολιτική, γεμάτη από εξαθλίωση, παρανομοποίηση, καταπάτηση της ανθρώπινης υπόστασης και πολλες φορες την φυσική εξόντωση. Μέχρι εδώ είναι μόνο η βρώμικη δουλειά του κράτους.

Συντονισμένοι με τα παραπάνω είναι τα μεγάλα τουριστικά πρακτορεία, ξενοδόχοι και μερίδα ντόπιων επιχειρηματιών, ο οποίοι με ανακοινώσεις και τοποθετήσεις σε καθημερινή βάση, αντιμετωπίζουν τους/τις μετανάστες/ριες σαν σκουπίδια που πρέπει να απομακρυνθούν. Η θέαση της αθλιότητας άλλωστε δεν συμπεριλαμβάνεται στο τουριστικό προϊόν, οπότε η εξαθλίωση μπορεί να υπάρχει και να μεγεθύνεται, αλλά κάπου αλλού. Το πορτοφόλι του τουρίστα λοιπόν μπαίνει πάνω από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για την ιδεολογική κάλυψη αυτής της λογικης, ο/η μετανάστης/ρια εμφανίζεται ως μια ακάθαρτη εγκληματική φιγούρα, ως „εθνικός άλλος“ που απειλεί την συνοχή και την ασφάλεια της λεσβιακής κοινωνίας.

Εδώ είναι που έρχεται να προσφέρει με χαρά τις υπηρεσίες της η ντόπια δημοσιογραφική λέρα όπως έχει ξανακάνει στο παρελθόν. Πρωταγωνιστές για άλλη μια φορά, ο Σ.Μπαλάσκας, ο Γ.Σινάνης και το γραφείο τύπου της τοπική Χ.Α από το blog „lesvospost“ που με την κατασκευή πληροφοριών, τη χρήση μοντάζ και τα άρθρα αγωνίας, τρέμουν μπροστά στις «αποβάσεις λαθρομεταναστών», στις «ουρές στους οίκους ανοχής» και στις «ωρολογιακές βόμβες» που θα γκρεμίσουν τον ελληνικό τουρισμό έναντι του «προσφυγικού τουρισμού» (είναι όλα αποσπάσματα από άρθρα τους). Το ανθρώπινο δράμα γίνεται μπίζνα που αυξάνει την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας και τη κυκλοφορία της εφημερίδας. Τελικό προϊόν είναι η καλλιέργεια του φόβου προς τον „ξένο“ και η νομιμοποίηση του εγκλεισμού και της υποτέλειας του άλλου.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η μετανάστευση δεν είναι ακραίο καιρικό φαινόμενο και ότι οι μετανάστες/ριες δεν συγκεντρώνονται ανά χιλιάδες στο νησί μας γιατί το επέλεξαν για διακοπές. Κρατούνται σε καθεστώς ομηρίας για να υποβληθούν στη διαδικασία ταυτοποίησης και καταγραφής και να βγουν από αυτήν ακόμη πιο υποτιμημένοι και υποτελείς. Αντιλαμβανόμαστε ότι η επίθεση που δέχονται δεν είναι ξεκομμένη από αυτή που δεχόμαστε καθημερινά στις ζωές μας από τα κράτη και τα αφεντικά. Σαν κομμάτι της κοινωνίας της Λέσβου λοιπόν, στεκόμαστε δίπλα στους/στις μετανάστες/ριες και δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε χιλιοστό γης, στο ρατσιστικό μίσος και στις ξενοφοβικές λογικές των κανιβάλων αυτής της κοινωνίας.

ΠΟΡΕΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 20/6 στις 18:00

ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΡΑ ΤΕΠΕ (αυτοκινητα, δικυκλα, ποδηλατα)

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/6 στις 12:00 ΣΤΟ ΙΚΑ

Αλληλέγγυες-οι

Antifa Cafe

Ενημέρωση σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τη νέα αριστεροακροδεξιά διαχείρισής τους – νέα και εξελίξεις

υπο την ευθύνη του αντιφασιστικού πυρήνα Αγ.Σοφίας-Νόρμαν Antifa ΑΣΝ

«Τα κέντρα κράτησης τελειώνουν. Το είπαμε πριν από τις εκλογές, το είπαμε στη Βουλή ότι αυτό δε θα συνεχιστεί. Θέλουμε μόνο λίγες μέρες.» (Γιάννης Πανούσης, Καθημερινή – 14/2 )

«Κλείνουν όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν μετατρέπονται σε κέντρα υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων. (…) Προτεραιότητα μας είναι η δημιουργία κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας στις πύλες εισόδων της χώρας» (Τασία Χριστοδουλοπούλου, Συνέντευξη στο ρ/σ „στο Κόκκινο“ – 27/2)

«Δεν θα υπάρξει κλείσιμο.(…) Κάποια οπωσδήποτε θα τα κρατήσουμε (…) Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν θα έχουμε κέντρα κράτησης στη χώρα» (Τασία Χριστοδουλοπούλου, Συνέντευξη στο ρ/σ „9.84fm“  – 23/3)

«Αναζητούνται χώροι στην ηπειρωτική Ελλάδα στους οποίους θα μεταφερθούν (σ.σ .οι μετανάστες) από τα νησιά. (…) Οι χώροι αυτοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε για μικρό χρονικό διάστημα είτε για μεγαλύτερο, οπότε και θα ενταχθούν στα προγράμματα χρηματοδότησης της Ε.Ε., είπε ,(σ.σ. Η Τ. Χριστοδουλόπουλου) προσθέτοντας μάλιστα ότι το υπουργείο προτιμά οι χώροι αυτοί να είναι κλειστοί, ώστε να μη δημιουργούνται προβλήματα.» ((Τασία Χριστοδουλοπούλου στην έκτακτη συνέλευση του ΔΣ της ΚΕΔΕ, Καθημερινή 17/4)

Η παραπάνω εισαγωγή αποτελεί ένα μικρό δείγμα των θεαματικών γυμναστικών επιδείξεων που παρακολουθούμε από τη νέα αριστεροδεξιά κυβέρνηση. Ωστόσο στο κείμενο αυτό θα ασχοληθούμε με ένα ορισμένο «νούμερο». Αυτό της «φιλοξενίας» των μεταναστών.

Στις αρχές του περασμένου Φεβρουαρίου το ζήτημα της κράτησης των μεταναστών αναδύεται στην επιφάνεια ξανά με τον πιο τραγικό τρόπο: Το θάνατο του Sayed Mahdi στο στρατόπεδο της Αμυγδαλέζας (λόγω έλλειψης ιατρικής φροντίδας) και τις αυτοκτονίες του Fata Abdul, στο κρατητήριο της Θεσσαλονίκης και του Mohamed Nadim στην Αμυγδαλέζα. Για μια ακόμα φορά οι μετανάστες έγκλειστοι στην αμυγδαλέζα βρίσκονται σε αναταραχή.

Στις 14 φεβρουαρίου, ο υπουργός Γιάννης Πανούσης επισκέπτεται το Κέντρο Κράτησης Αμυγδαλέζας για να διαπιστώσει, ιδίοις όμμασι, πως εννοούσε ο προκάτοχός του (Ν. Δένδιας) τη φιλοξενία, όταν έλεγε ότι τα κέντρα κράτησης είναι «κλειστές δομές φιλοξενίας». Συντετριμμένος από την κατάσταση που αντίκρισε ο Γ. Πανούσης δηλώνει πως «τα κέντρα κράτησης τελειώνουν». Για να διευκρινιστεί ένα μήνα και κάτι αργότερα ότι «Δεν θα υπάρξει κλείσιμο (…). Δεν είπαμε ποτέ ότι δεν θα έχουμε κέντρα κράτησης στη χώρα».

Πλέον είναι κάτι παραπάνω από ολοφάνερο πως τα κέντρα κράτησης όχι απλώς δεν θα κλείσουν αλλά σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες ανακοινώσεις θα γίνουν ακόμα περισσότερα ανά την επικράτεια με το συνακόλουθο αίτημα για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Έτσι, πάρα τις αρχικές εξαγγελίες και τα κροκοδείλια δάκρυα για τις ρημαγμένες ζωές των μεταναστών, τα κέντρα κράτησης δεν θα κλείσουν, ούτε και θα πάψουν να είναι σιδερόφρακτα και φρουρούμενα. Έτσι η διαχείριση του μεταναστευτικού, μετά την παρωδία των δηλώσεων και των διαψεύσεων τους, βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο σημείο που βρισκόταν και με την προηγούμενη κυβέρνηση.

Αυτό που ίσως άλλαξε είναι το προσωπείο των πολιτικών διαχειριστών τις υπόθεσης. Στηριζόμενοι πάνω στο φιλομεταναστευτικό πρόσωπο μικρής μερίδας του Σύριζα και αποσιωπώντας τις ρατσιστικές κορόνες κομματιών του αλλά και των κυβερνητικών τους συμμάχων προσπαθούν να αποσπάσουν εκ προοιμίου συναινέσεις στις πολιτικές που έρχονται να εφαρμόσουν. H ματαίωση των όποιων «καλών προθέσεων» ήταν απλώς θέμα χρόνου, με το φταίξιμο να επιρρίπτεται για μια ακόμα φορά στην ευρωπαϊκή ένωση, στο κακό Δουβλίνο 2 (που είναι αδύνατον να παρακαμφθεί), στους χειρισμούς των προηγούμενων διαχειριστών και τέλος στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που φέρνει στη χώρα το «πρόβλημα των μεταναστών».

Μεταξύ άλλων αξίζει να σημειωθεί πως τα κέντρα κράτησης πέρα από χώρους που συγκεντρώνονται, κατηγοριοποιούνται, και εν τέλει φυλακίζονται μετανάστες, αποτελούν και αρκετά σημαντικές οικονομικές δομές. Ή σαφέστερα: πηγές κέρδους, για όσους εμπλέκονται στη λειτουργία τους. Το ζεστό ευρωπαϊκό χρήμα που λαμβάνει η ελλάδα σαν αντάλλαγμα για να κρατά τους –αχρείαστους- μετανάστες μακριά από τον ευρωπαϊκό πυρήνα είναι κάτι που εύκολα κάμπτει τα ανθρωπιστικά ιδεώδη τα οποία διακηρύσσει η νέα κυβέρνηση.

Κάπως έτσι τελειώνει το παραμύθι ότι τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία έχουν φυλακιστεί χιλιάδες άνθρωποι χωρίς να έχουν τελέσει κανένα έγκλημα, και έχουν χάσει τη ζωή τους δεκάδες, θα κλείσουν. Το παραμύθι, που ακόμα και κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος που στεκόντουσαν ενάντια στα στρατόπεδα αυτά, έτρεξαν βιαστικά να καταπιούν. Το παραμύθι, που παράλληλα γέμιζε ανασφάλεια τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας που τους φαινόταν απλώς αδιανόητο οι μετανάστες να μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, και δέχτηκαν την απόφαση για τη συνέχιση ύπαρξης των στρατοπέδων αυτών με ανακούφιση.

Όμως με το τέλος κάθε παραμυθιού χρειάζεται και ένα νέο αφήγημα για να το αντικαταστήσει. Έτσι μια νέα, πιο «ανθρωπιστική» φρασεολογία εισβάλει στο προσκήνιο του λόγου περί μεταναστευτικού για να περιγράψει μια συνθήκη ίδια και απαράλλακτη. Η κυρίαρχη περιγραφή στο δημόσιο λόγο των μεταναστών ως «λαθρομετανάστες», που ως κληροδότημα των προηγούμενων κυβερνήσεων έπρεπε να αντικατασταθεί, γίνεται «παράτυποι μετανάστες». Οι κρατούμενοι στα κέντρα κράτησης (αυτά που υπάρχουν και αυτά που θα φτιαχτούν) δεν θα λέγονται πια κρατούμενοι αλλά φιλοξενούμενοι. Και φυσικά τα κέντρα κράτησης γίνονται «κλειστά κέντρα φιλοξενίας» (σιγά την αριστερή έμπνευση, και ο Δενδιας έτσι τα είπε!), και παραμένει ερώτημα εάν και πότε θα υπάρξουν και κάποια «ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας», όπως ορίζεται και από τον πολύ πρόσφατο νόμο του 2005 (!), για όσες ομάδες ορίζονται ως ευάλωτες. Παρακολουθούμε παράλληλα τους μετανάστες να διαχωρίζονται εκ νέου σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε ανεπιθύμητους και εξ υποχρέωσης φιλοξενούμενους, σε κακούς και καλούς. Έναν πρόσθετο διαχωρισμό που έρχεται να εξαιρέσει πληθυσμούς μέσα από την αναγνώριση άλλων.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι η λεκτική αναβάθμιση από λαθρομετανάστες σε «φιλοξενούμενους» είναι το καλύτερο που θα έχουν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στη χώρα. Ενώ παράλληλα θα συνεχίσουν (η συντριπτική πλειοψηφία αυτών) να είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς ελευθερία μετακίνησης, πολλοί από αυτούς φυλακισμένοι από τη ζεστή ελληνική φιλοξενία, χωρίς δικαίωμα στην εργασία, χωρίς τη δυνατότητα να φύγουν. Φιλοξενούμενοι και υποκείμενοι στις πάντα κυνικές επιθυμίες και ανάγκες του οικοδεσπότη τους: του ελληνικού κράτους.

 *Λίγα λόγια για τον «αθώο» όρο φιλοξενία

Ζήτημα όμως προκύπτει και για τον ίδιο τον όρο «φιλοξενία» και πως αυτός οικειοποιείται και από κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος(;). Ο όρος αυτός δεν έρχεται επ’ουδενί σε ρήξη με την κυρίαρχη αφήγηση για την «ξενότητα» των μεταναστών ή για την παροδικότητα της παρουσίας τους. Η φιλοξενία προσφέρεται (πάντα υπό όρους) από τον ντόπιο στον ξένο δημιουργώντας έτσι μία κυριαρχική συνθήκη. Δεν αμφισβητεί δηλαδή την κυρίαρχη θέση του έλληνα (στην προκειμένη περίπτωση) απέναντι στον μετανάστη αναπαράγοντας έτσι την κυρίαρχη ιεραρχική αφήγηση με βάση την εθνική καταγωγή, το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία. Επίσης η παρουσία του δεν μπορεί παρά να είναι σύντομη αφού ο τόπος που φιλοξενείται είναι και θα παραμένει ξένος για αυτόν. Η δική του εστία θα βρίσκεται πάντα κάπου αλλού. Ο μετανάστης δηλαδή θα βρίσκεται πάντοτε υπό εξέταση και επιτήρηση για το κατά πόσο πληρεί τις προυποθέσεις «φιλοξενίας» και όποτε αυτό δε συμβαίνει (σύμφωνα πάντα με την κυρίαρχη ομάδα-τάξη) η φιλοξενία αυτή θα λήγει με τις ειδικές ποινές που αυτό θα τη συνοδεύει.

 Musaferat

Μάιος 2015

Το κείμενο σε pdf εδώ

Ταμπλό που αναρτήθηκαν από την ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης Musaferat στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε μαζί με την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

Στρατιωτικο-αστυνομική Διαχείριση Πληθυσμών

Το παράδειγμα των μεταναστών

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Την ώρα που οι εκατόμβες νεκρών μεταναστών στη Μεσόγειο παρουσιάζονται ως „ατυχήματα“ και όχι ως αποτελέσματα της λεηλασίας που αφήνει πίσω του ο πολιτισμένος δυτικός κόσμος με τους αδιάκοπους πολέμους στην περιφέρεια…

…Η σοσιαλδημοκρατική-ακροδεξιά πολιτική διαχείριση εκμαιεύει τις κοινωνικές συναινέσεις στο όνομα της εθνικής ενότητας, επανανοηματοδοτεί τους „εθνικούς“ και „εσωτερικούς“ εχθρούς, εφαρμόζει πιστά τα σύγχρονα δόγματα ασφάλειας, καταστολής και κοινωνικού ελέγχου, ανοίγει τα στρατόπεδα για“ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες“ και τον εγκλεισμό των μεταναστών, εγκρίνει το άπλωμα των αποστολών του στρατού σε πεδία «μη συμβατικής μάχης»,εισάγει νέες μεθόδους στρατιωτικο-αστυνομικής διαχείρισης της καθημερινότητας.

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Οι μετανάστες/στριες δεκαετίες τώρα αποτελούν πεδίο κατασταλτικών πειραματισμών στα σύνορα και στις πόλεις της ελληνικής επικράτειας που ξεκινούν από την παραγωγή κοινωνικών φαντασιακών περί „ασύμμετρων απειλών“, τον καλλιεργούμενο αντι-ισλαμισμό, τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, και φτάνουν μέχρι τον εγκλεισμό τους σε κέντρα κράτησης.

Οι αυτοοργανωμένοι κοινοί αγώνες των «από κάτω» ενάντια στο μιλιταρισμό και τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές είναι η μόνη δυνατότητα σύγκρουσης με τον οργανωμένο θάνατο.

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΔΙΧΩΣ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

Στην εκδήλωση θα υπάρξουν εισηγήσεις από τις συλλογικότητες:

Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης    και

Musaferat, Ομάδα Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης

Μετανάστες που είχαν φθάσει λίγες μέρες πριν από τη Συρία, τη Σομαλία, τη Νιγηρία, κ.α., βρέθηκαν σε μία σουρεαλιστική κατάσταση να οδηγούνται λίγα λεπτά μετά την επίδοση του υπηρεσιακού σημειώματος οικειοθελούς αποχώρησης, στο γήπεδο της Μόριας, του χωριού που είναι εγκατεστημένο το κέντρο ταυτοποίησης του νησιού. Κάποιοι από αυτούς ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση έδωσαν φιλικό αγώνα για ένα ημίχρονο με την τοπική ομάδα του Βύρων Μόριας, ενώ οι υπόλοιποι παρέμεναν στις εξέδρες με την αγωνία για το τι τους περιμένει στη συνέχεια να είναι κυρίαρχη στις κουβέντες που ανταλλάξαμε.

Σύντροφοι-ισσες από την ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης Musaferat, μαζί με αλληλέγγυους-ες πραγματοποίησαμε παρέμβαση αναρτώντας πανό και μοιράζοντας κείμενα της ομάδας στους λίγους κατοίκους που βρέθηκαν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν τον αγώνα.

Απέναντι σε αυτούς που ακολουθώντας το δόγμα της νέας κυβέρνησης Σύριζα-ΑνΕλλ θέλουν να παρουσιάζουν την κράτηση ως φιλοξενία, απέναντι στην συναίνεση-συνενοχή της κοινωνίας στην βαρβαρότητα των σύγχρονων στρατοπέδων συγκέντρωσης, συνεχίζουμε τον αγώνα για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης…

Musaferat

Ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης

Απρίλιος 2015

Από 02/03 σε διάφορες φυλακές της χώρας ξεκίνησε μία κλιμακούμενη απεργία πείνας από πολιτικούς κρατούμενους-ες και αλληλέγγυους, βάζοντας την ίδια τους τη ζωή ως ανάχωμα στη συνεχιζόμενη και αναβαθμιζόμενη καταστολή που επιφυλάσσει το κράτος σε όλες του τις αποχρώσεις, σε όσους-ες επιλέγουν να ορθώσουν το ανάστημά τους. Παράλληλα στις 23/03, 23 μετανάστες που βρίσκονται κρατούμενοι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Παρανεστίου Δράμας ξεκινάνε απεργία πείνας ακολουθώντας το παράδειγμα των εξεγέρσεων που έχουν ξεσπάσει το τελευταίο διάστημα και σε άλλα κέντρα (Αμυγδαλέζα, Κόρινθος). Οι δύο αυτοί αγώνες αποτελούν ψηφίδες ενός ενιαίου ψηφιδωτού που απλώνεται πέρα από τα τείχη και τα σύνορα. Είναι ο αέναος αγώνας για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης απέναντι στον κόσμο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

 Στο πλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης που λαμβάνουν μέρος, αναρτήσαμε πανό στο κέντρο της μυτιλήνης.

«Κοινοί αγώνες μέσα και έξω από τις φυλακές

Ενάντια σε κάθε εγκλεισμό»

 Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους απεργούς πείνας στις φυλακές και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Musaferat
ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης

Πραγματοποιήθηκε σήμερα κάτω από βροχή, με μικρή συμμετοχή (περίπου 80 άτομα), η πορεία ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Για την πορεία είχαν βγάλει καλέσματα η ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης Musaferat και το Αντιρατσιστικό Παρατηρητήριο Πανεπιστημίου Αιγαίου. Η πορεία κινήθηκε στα στενά και την αγορά της πόλης και κατά τη διάρκειά της μοιράστηκε το κείμενο της ομάδας, χτυπήθηκαν stencil και φωνάχτηκαν συνθήματα με αυτό που κυριάρχησε να είναι:

Ούτε «δεξιά» ούτε «αριστερά»

Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά

Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως αυτά της Αμυγδαλέζας και της Μόριας δεν αποτελούν κάτι καινούριο στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας και της Ευρώπης Φρούριο. Είτε σαν κέντρα κράτησης Αλλοδαπών, είτε σαν Προαναχωρησιακά και Κέντρα Ταυτοποίησης, η πολιτική του διοικητικού εγκλεισμού αποτελούσε κατεξοχήν βασικό εργαλείο της αντιμεταναστευτικής φαρέτρας του σύγχρονου ολοκληρωτικού κράτους.

Κυνηγημένοι από την ιμπεριαλιστική πολιτική της καπιταλιστικής δύσης ή εγκλωβισμένοι στις εμφύλιες συγκρούσεις των κατά τόπους κυρίαρχων, η φυγή προς τον δυτικό κόσμο φαντάζει πολλές φορές ως μοναδική επιλογή. Για όσους καταφέρουν να περάσουν από τα σύνορα, η συνθήκη που τους περιμένει, θα τους υπενθυμίζει καθημερινά την απογυμνωμένη από δικαιώματα ζωή τους.

Όλα αυτά, χιλιοειπωμένα και ευρέως γνωστά δεν είναι πράγματα που δεν γνωρίζει και η νεότερη κυβέρνηση που έρχεται να παίξει το ρόλο του τελευταίου διαχειριστή μίας συστημο-οικονομικής κρίσης. Η πολιτική διαχείριση των μαζών ούτως ή άλλως επιβάλει μία κυκλική χρήση «μαστίγιου και καρότου» για να διασφαλιστεί η εντεινόμενη εκμετάλλευση και υποτίμηση των ζωών των «από κάτω».

Έτσι και ο νέος υπουργός «ΠροΠο», την ίδια στιγμή που δηλώνει υπέρμαχος του φράχτη έκτρωμα στον έβρο που έχει οδηγήσει χιλιάδες μετανάστες στα ακόμα πιο επικίνδυνα περάσματα του ανατολικού αιγαίου, ταυτόχρονα δηλώνει σοκαρισμένος με τις εικόνες που αντίκρισε στην Αμυγδαλέζα και αυτές που επικρατούν στα εν λόγω κέντρα και αστυνομικά τμήματα. Συνθήκες που έχουν οδηγήσει στο θάνατο 10 ανθρώπους τα τελευταία 2 χρόνια!

Μπορεί πάνω από τα φέρετρα των τελευταίων νεκρών, οι αρμόδιοι υπουργοί να μίλησαν περί βελτιώσεων των κέντρων κράτησης, αλλά επ’ουδενί δεν έθιξαν τον πυρήνα του θεσμοποιημένου ρατσισμού. Έτσι ήρθαν να μας πουν ότι οι μετανάστες φυσικά και θα κρατούνται, αλλά για μικρότερο χρονικό διάστημα και όπου αυτό γίνεται σε καλύτερες συνθήκες. Λες και ο εγκλεισμός με βάση τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη θρησκεία δεν είναι εγκληματικός από μόνος του, αλλά σημασία έχει μόνο η διάρκεια. Ακόμα και για αυτούς που ψέλλισαν ότι παράνομα κρατούνταν, η απόλυσή τους θα γίνεται μέσω της αστυνομικής επιτήρησης και εκπειθάρχησης, με δήλωση μονίμου κατοικίας και παρουσία στα αστυνομικά τμήματα. Για όσους δεν μπορούν να το εξασφαλίσουν αυτό, η επιστροφή στα κέντρα κράτησης θεωρείται «δίκαιη και επιβεβλημένη»!

Οι εξαγγελίες βέβαια αφορούν φυσικά και μόνο τα προαναχωρησιακά κέντρα. Για τα κέντρα πρώτης υποδοχής ή ταυτοποίησης όπως αυτό της Μόριας δεν γίνεται πουθενά κουβέντα. Το «καλωσόρισμα» όσων εισέρχονται στην ευρωπαϊκή επικράτεια, μέσω του εγκλεισμού, του φακελώματος και της μαζικής υποτίμησης, παραμένει ως σταθερά για το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς.

Είναι απαραίτητα ούτως ή άλλως για την μετάδοση του μηνύματος ότι σε αυτή τη γη δεν είναι όλοι ίσοι. Οι μετανάστες πρέπει να συνεχίσουν να εμφανίζονται σαν ξένο σώμα, που όποτε αυτό θα γίνεται ορατό, θα γίνεται είτε με όρους κινδυνολογίας που επιφέρει την στρατιωτικό-αστυνομική τους διαχείριση, ή με όρους μίας θυματοποιητικής φιλανθρωπίας απέναντι στους κακόμοιρους που χρήζουν τη βοήθεια μας..

Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές ο αγώνας ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τα εργαλεία που αυτός μεταχειρίζεται δεν μπορεί παρά να παραμένει ανυποχώρητος.

Ούτε «δεξιά» ούτε «αριστερά»

Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν ομορφαίνουν με υποσχέσεις

Γκρεμίζονται με εξεγέρσεις

Ούτε ‚δεξιά‘ ούτε ‚αριστερά‘ στρατόπεδα συγκέντρωσης

αναδημοσίευση από athens.indymedia.org

Στο πλαίσιο των δράσεων ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης αναρτήθηκαν πανό στη βόρεια και την δυτική είσοδο της πόλης της Μυτιλήνης. Τα μηνύματα που ήταν γραμμένα ήταν:

Τα κέντρα κράτησης είναι στρατόπεδα συγκέντρωσης

Ούτε στη Μόρια ούτε πουθενά

Weiterlesen

[vimeo width=“600″ height=“450″]http://vimeo.com/110723053[/vimeo]

Χτες (Παρασκευή 13/06) πραγματοποιήθηκε η πορεία ενάντια στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην πλ. Σαπφούς και διήρκησε περίπου 1 ώρα. Στη συνέχεια ακολούθησε πορεία περίπου 100 ατόμων, στην αγορά και γειτονιές του κέντρου της πόλης υπό τον παλμό συνθημάτων αλληλεγγύης στους μετανάστες, αντιφασιστικών αλλά και κατά του μουντιάλ που διεξάγεται αυτές τις μέρες.

Αλληλεγγύη στους Μετανάστες Απεργούς Πείνας στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης της Κορίνθου και της Αμυγδαλέζας.

 Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες για τα γεγονότα έξω από την ΑΣΟΟΕ

Το κείμενο που μοιραζόταν:

Ούτε στη Μόρια, ούτε πουθενά.

Λίγα χιλιόμετρα από τη Μυτιλήνη, στη Μόρια, ετοιμάζεται για λειτουργία ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκατοντάδες μετανάστες πρόκειται να πακτωθούν εκεί μέχρι τη στιγμή της απέλασής τους. Κάτω από ένα διάτρητο νομικό καθεστώς το οποίο διαρκώς αλλάζει δυσχεραίνοντας όλο και περισσότερο τις ζωές των μεταναστών, άνθρωποι θα βρεθούν φυλακισμένοι για άγνωστο χρόνο χωρίς να έχουν διαπράξει κάποιο αδίκημα και χωρίς να έχουν δικαστεί γι αυτό.

Παρόμοια εκτρώματα λειτουργούν σε διάφορα σημεία της ελληνικής επικράτειας θυμίζοντας με τον πιο περίτρανο τρόπο πως οι εποχές της βαρβαρότητας δεν έχουν περάσει, δεν είναι παρελθόν, αλλά αντιθέτως βρίσκονται εδώ για να σκιαγραφήσουν ένα ζοφερό παρόν κι ένα χειρότερο μέλλον. Και αυτό το μέλλον σίγουρα δεν αφορά τα πρώτα θύματα των αποφάσεων που παίρνονται για το συμφέρον των αφεντικών αυτού του κόσμου. Αυτό το μέλλον αφορά τους πάντες, μετανάστες και ντόπιους. Η ιστορία είναι αυτή που δείχνει πως όταν τα αφεντικά θέλουν να εδραιώσουν και διατηρήσουν την εξουσία τους πάνω στο κοινωνικό σώμα ξεκινάνε από τα πιο αδύναμα κομμάτια μέχρι να τη διαπεράσουν στο σύνολό της.

Οι μετανάστες αποτελούν το προνομιακό πεδίο για τα πειράματα και την εμπέδωση της παντοδυναμίας των αφεντικών. Προερχόμενοι από λεηλατημένες χώρες, αν καταφέρουν να επιβιώσουν στο ταξίδι της φυγής και αν δεν πνιγούν ή εκραγούν σε ναρκοπέδια, θα βρεθούν στον «ευρωπαϊκό παράδεισο» να δουλεύουν για μισθούς πείνας προς χάριν της «ανάπτυξης», με ένα μόνιμο εκβιασμό να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, με φασίστες να τους επιτίθενται, με τις αστυνομικές δυνάμεις να εξασκούνται πάνω στα σώματά τους, με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης να τους στοιβάζουν σαν τσουβάλια χωρίς δικαιώματα και φωνή.

Αυτή η πολιτική εναντίον των μεταναστών αποτελεί τη συνέχεια της πολιτικής που ακολουθείται τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η ουσία της βρίσκεται στο γεγονός πως κράτη και κεφάλαιο επωφελούνται στο έπακρο από τη μετανάστευση. Αυτό που θεωρητικά φαίνεται πρόβλημα είναι ουσιαστικά και λύση για τα αφεντικά. Οι υποτιμημένοι άντρες και οι υποτιμημένες γυναίκες αποτελούν την ιδανική πρώτη ύλη τόσο για φτηνό εργατικό δυναμικό, όσο και για «παράδειγμα προς γνώση και συμμόρφωση» των γηγενών που απλά θεωρούν ότι αυτά που τραβάνε οι μετανάστες δεν τους αφορούν. Παράλληλα είναι μια πολύ καλή μπίζνα για εργολάβους που θα χτίσουν τα στρατόπεδα, για εταιρείες catering, για το ίδιο το κράτος και τα εκατομμύρια που λαμβάνει ως επιδότηση καθημερινά από την ΕΕ…

Την ίδια στιγμή λοιπόν που οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής επιτίθενται στους μετανάστες, την ίδια ακριβώς στιγμή προτείνουν ΟΑΕΔ και εργασία με 14 ευρώ μεροκάματο (λιγότερο και από τους μισθούς των μεταναστών αγροτών στη Μανωλάδα) και φοροαπαλλαγές σε εφοπλιστές και βιομήχανους. Την ίδια στιγμή που οι κρατικοί αξιωματούχοι και τα ΜΜΕ τους βομβαρδίζουν την «κοινή γνώμη» με τον «κίνδυνο της μετανάστευσης», τις «υγειονομικές βόμβες» κ.α., την ίδια ακριβώς στιγμή αυξάνουν τα κέρδη τους με τζάμπα εργασία. Τα όσα δήλωνε ο Στέφανος Μάνος για τους Αλβανούς μετανάστες πριν κάποια χρόνια είναι ενδεικτικά: «Είμαι ενθουσιασμένος με τους Αλβανούς. Πρόκειται φυσικά για παράνομη εργασία αλλά αυτό αποτελεί προϋπόθεση για να μπορούν να προσφέρουν την εργασία τους σε χαμηλή τιμή. Δεν επιθυμούμε να τους εμποδίσουμε να έρχονται αλλά ακόμα και να το επιθυμούσαμε δεν θα μπορούσαμε».

Είναι αφέλεια να πιστεύει κανείς πως τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης θα «λύσουν» ένα ζήτημα το οποίο έτσι και αλλιώς είναι «άλυτο». Οι μεταναστευτικές ροές δεν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν όσο υπάρχουν οι αιτίες που τις δημιουργούν: Λεηλασία, πόλεμοι, καταστροφή για τα κέρδη των από πάνω. Είναι ακόμα πιο αφελές για κάποιον/α να θεωρεί πως η σύγχρονη βαρβαρότητα δεν τον αγγίζει. Ήδη το κράτος έχει δείξει τις προθέσεις του όταν εκτός από την επιχείρηση «ξένιος Δίας» εναντίον των μεταναστών έχει προχωρήσει στα αστικά κέντρα στις επιχειρήσεις «Θέτις» εναντίον τοξικομανών και οροθετικών. Αύριο θα φαίνεται «φυσιολογικό» να προχωρήσουν και σε επιχειρήσεις εναντίον αστέγων και όσων δεν χωράνε στο «υγιές» πρότυπο. Και αυτοί οι «άλλοι» θα πληθαίνουν όλο και πιο πολύ όσο εντείνεται η φτώχεια και ο ολοκληρωτισμός.

Η εναντίωση μας στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και η υπεράσπιση των μεταναστών και των μεταναστριών δεν εκπορεύονται από κάποιον γενικό και αόριστο ανθρωπισμό που τους αντιμετωπίζει σαν κάποιους «κακόμοιρους» που τους χτύπησε η μοίρα. Εκπορεύονται από τη διαπίστωση πως η υποτίμηση των ζωών των «από κάτω» από τα αφεντικά και τα κράτη τους είναι κοινό σημείο όλων των εκμεταλλευόμενων ανά την υφήλιο. Εκπορεύονται από την πεποίθηση πως οι πλαστοί διαχωρισμοί μεταξύ ντόπιων και ξένων εντείνουν και διευκολύνουν την επίθεση που εξαπολύουν οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου εναντίον όλων μας. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στους μετανάστες θα χτυπήσει την πόρτα όλων αύριο. Η ιστορία ξέρει να μιλάει…

Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας.

Τα συνθήματα που ακουγόντουσαν κυρίως ήταν:

Ούτε στη Μόρια, ούτε πουθενά
Μπουρλότο και φωτιά σε όλα τα κελιά

Οι μετανάστες είναι αδέρφια ταξικά,
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά

Μέσα σε κλουβιά, χιλιάδες μετανάστες,
Ή θα ΄σαι με τ’αφεντικά ή με τους εργάτες

Οι μετανάστες είναι, της γης οι κολασμένοι,
Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι

Στις νάρκες του έβρου, στον πάτο του αιγαίου,
Χτίζετε η ασφάλεια του κάθε ευρωπαίου

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών,
Πόλεμος στον πόλεμο των αφεντικών

Στρατόπεδα συγκέντρωσης, πογκρόμ και μανωλάδα,
Αν είσαι μετανάστης, αυτή είναι η ελλάδα

Η εθνική ενότητα είναι μια παγίδα,
Οι προλετάριοι δεν έχουμε πατρίδα

Αν δεν αντισταθούμε σ’όλες τις γειτονιές,
Οι πόλεις μας θα γίνουνε μοντέρνες φυλακές

Φασίστες και αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο,
Ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο

Εμείς δεν προσκυνάμε, τις εθνικές φανέλες,
Σε αυτό το μουντιάλ στηρίζουμε φαβέλες

Weiterlesen

Εκδήλωση και πορεία ενάντια στα κέντρα κράτησης

Το έγκλημα στο Φαρμακονήσι δεν ήταν ούτε τυχαίο, ούτε μεμονωμένο περιστατικό, το έγκλημα είναι διαρκές και το μόνο που αλλάζει είναι ο τόπος στον οποίο συμβαίνει και ο αριθμός των δολοφονημένων. Είναι δυστυχώς άλλο ένα κομμάτι στο πάζλ του ολοκληρωτισμού, στο παζλ που φτιάχνουν το ελληνικό κράτος και οι διεθνείς του συνεργάτες (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ…) και που η τελική του εικόνα έχει σχεδόν διαμορφωθεί…

Θέλουμε στα αλήθεια να «ξεχνάμε» τις σφαίρες στη Μανωλάδα, τους πνιγμένους στη Θερμή, τη φρίκη της Λαμπεντούζας, τα δεκάδες (γνωστά) περιστατικά άγριων βασανιστηρίων  στα αστυνομικά τμήματα και τους λιμενικούς σταθμούς, τους μαχαιρωμένους από φασίστες, που απελαύνονται μόλις τολμήσουν να μιλήσουν για αυτό που τους συνέβη, τα συρμάτινα κλουβιά και τα χωρίς θέρμανση κοντέινερ που περιμένουν όσους δεν πνιγούν στο αιγαίο και που το κράτος αποκαλεί κέντρα φιλοξενίας;

Θέλουμε να συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής μέχρι του σημείου της στυγνής δολοφονίας θα περιοριστεί στους μετανάστες γιατί εμείς είμαστε στο κράτος «μας»; Θέλουμε να πιστεύουμε ότι οι δικές μας ζωές θα παραμένουν πολύτιμες και ασφαλείς;  Θέλουμε να μη βλέπουμε τις συνεχείς αυτοκτονίες των εδώ απελπισμένων, τις στρατιές των ανέργων, να ξεχναμε ότι το κράτος «μας» βάζει λουκέτο στις «μη παραγωγικές» δομές (νοσοκομεία, σχολεία, παιδικούς σταθμούς, γηροκομεία, ορφανοτροφεία, ιδρύματα…). Θέλουμε να μη θυμόμαστε ότι στο ρόλο του ενόχου δεν ήταν πάντα οι μετανάστες, αλλά οι εργαζόμενοι του ιδιωτικου, οι εργαζόμενοι του δημοσίου,οι συνταξιούχοι, οι μαθητές, οι πλανόδιοι, οι φοιτητές, οι νοικοκυρές, οι κοντοί με πεταχτά αυτιά; Θέλουμε να μη θυμόμαστε  τις βαρβαρότητες της αστυνομίας εναντίον οποιουδήποτε τόλμησε να αντισταθεί στη λαίλαπα, ακόμα και αν το έκανε με τον πλέον ειρηνικό τρόπο; Θέλουμε να μη θυμόμαστε  τις μηχανές τις ομάδας διας να πέφτουν με φόρα πάνω σε άοπλους ανθρώπους;

Και αν αναρωτιόμαστε «ναι αλλά γιατί να τους πνίξουν;» η πρώτη απάντηση θα ήταν γιατί μπορούν και μάλιστα σχεδόν πάντα ατιμώρητα. Γιατί μπορεί να μην έχουν ακόμα ξεκάθαρες εντολές που να λένε «σκοτώστε», έχουν όμως εντολές που λένε κάντε τους το βίο αβίωτο δηλαδή «… άμα τους σκοτώσετε δεν έγινε και τίποτα». Γιατί, όπως έδειξαν ξεκάθαρα οι τελευταίες εκλογές ένα τεράστιο ποσοστό των σωμάτων ασφαλείας εκφράζεται μέσα από φασιστικές συμμορίες που ολοφάνερα ουρλιάζουν για αίμα μεταναστών.

Το ελληνικό κράτος και τα φιλαράκια του έχουν από καιρό ξεκινήσει μια διαδικασία φτωχοποίησης και εξαθλίωσης μεγάλου μέρους των (νομιμότατων) κατοίκων του και ταυτόχρονα, με την πάντα πολύτιμη βοήθεια των Μέσων Μαζικής Εξαχρείωσης, κατασκευάζει εύκολους και ανίσχυρους ενόχους για τα πάντα. Η καθαρά δολοφονική του μηχανή κουρδίζεται και ήδη επιτίθεται στους «απ’ έξω» ανεπιθύμητους. Η σιωπηλή συνενοχή μας θα το βοηθήσει  να στραφεί γρηγορότερα και προς τα μέσα και ανεπιθύμητοι θα είναι κάθε φορά κάποιοι άλλοι. Η φιγούρα του μετανάστη, όπως παρουσιάζεται μέσα από τα ΜΜΕ και τα κρατικά γαυγίσματα, αυτή η όχι ακριβώς ανθρώπινη, απλά εκμεταλλεύσιμη σκιά δεν θα αργήσει καθόλου να ταιριάξει σε πολλούς περισσότερους.

Κατάληψη στο Μπίνειο

Ιανουάριος 2014

Το κείμενο σε pdf: Με αφορμή τα γεγονότα στο Φαρμακονήσι