(Ελληνικά) Για το εφετείο της υπόθεσης #freethemoria35

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.


Την Δευτέρα 03 Φεβρουαρίου, διεξάγεται στα δικαστήρια Μυτιλήνης, η έφεση για την ποινή που είχε επιβληθεί σε 32 μετανάστες  μετά την ολοκλήρωσης της δίκης για την υπόθεση #freethemoria35.

Υπενθυμίζουμε ότι 35 μετανάστες  είχαν διωχθεί για τα γεγονότα που είχαν λάβει στις 18 Ιουλίου 2017, στο Κέντρο Κράτησης της Μόριας, όταν κατά τη διάρκεια ειρηνικής διαμαρτυρίας μεταναστ(ρι)ών, οι αστυνομικές δυνάμεις τους επιτέθηκαν, προχωρώντας σε τυφλές συλλήψεις και ξυλοδαρμούς[1].  Η υπόθεση είχε οδηγηθεί στα δικαστήρια της Χίου, τον Απρίλιο του 2018, όπου μετά από μία δίκη παρωδία, 32 από τους 35 είχαν καταδικαστεί σε 26 μήνες φυλάκιση με αναστολή, για την κατηγορία της απόπειρας και πρόκλησης επικίνδυνη σωματικής βλάβης από κοινού κατά αστυνομικών υπαλλήλων[2]. Τον τρόπο διεξαγωγής της δίκης είχαν καταγγείλει όλες οι συλλογικότητες και οργανώσεις που παρακολούθησαν τη διαδικασία, μεταξύ αυτών και μία διεθνής νομική επιτροπή που εκπροσωπούσε 6 διεθνείς οργανισμούς[3].

Περίπου δύο χρόνια μετά τη δίκη-παρωδία, οι 32 καλούνται να  αντιμετωπίσουν για ακόμη μία φορά τους αντιεξεγερτικούς μηχανισμούς της αστικής δικαιοσύνης. Την ίδια ώρα που οι περισσότεροι, εγκλωβισμένοι στους δαιδαλώδης μηχανισμούς του προσφυγικού δικαίου, αδυνατούν να παραστούν στη διεξαγωγή του εφετείου.

Την εκπροσώπηση τους έχουν αναλάβει 2 οργανώσεις παροχής νομικής υποστήριξης σε μετανάστες, που είχαν εκπροσωπήσει και πολλούς εξ αυτών στο πρώτο δικαστήριο.

Οι αλλαγές που επήλθαν τον τελευταίο χρόνο στο πολιτικό σκηνικό στη Λέσβο και την Ελλάδα γενικότερα, δεν προμηνύουν  με τίποτα σε οποιαδήποτε βελτιωτική αλλαγή. Οι συνθήκες εγκλωβισμού και συνεχιζόμενης υποτίμησης των μεταναστ(ρι)ών στο κέντρο κράτησης της Μόριας, αλλά εξίσου και χειρότερα στα υπόλοιπα νησιά, έχουν ξεπεράσει κάθε φαντασία. Οι θανατοπολιτικές των συνόρων έχουν γίνει μπαλάκι μεταξύ των τοπικών αρχόντων, με το διάλογο που διεξάγεται στο νησί της Λέσβου, να περιορίζεται σε ποιόν θα καταλήξει η  σχεδιαζόμενη νέα κλειστή δομή και τα ανταλλάγματα που θα υπάρξουν έναντι αυτής.

Παράλληλα, η ρητορική μίσους και ρατσισμού διαχέεται απροσχημάτιστα, με τους περισσότερους φορείς να ανταγωνίζονται μεταξύ τους στην υιοθέτηση των πλέον συντηρητικών και μισαλλόδοξων  μηνυμάτων, αλλά και την υιοθέτησή τους από ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια[4].

Ταυτόχρονα το ελληνικό κράτος εξοπλίζει το νομικό του οπλοστάσιο, με νέες διατάξεις οι οποίες έρχονται να παρανομοποιήσουν την οποιαδήποτε άρνηση και αντίσταση ορθωθεί από τους-ις ίδιους-ες τους-ις μετανάστ(ρι)ες απέναντι στην συνεχιζόμενη υποτίμηση και εξαθλίωση που βιώνουν. Με τις διατάξεις του νόμου 4636/2019, οι ενδιαφερόμενοι-ες αιτούντες άσυλο, θα πρέπει να υπομένουν στωικά, τις όποιες αποφάσεις λαμβάνονται για αυτούς-ες  για τη διαδικασία, τον τόπο και το χρόνο εξέτασης των αιτημάτων ασύλου τους, και οποιαδήποτε μη συμμόρφωσή τους με τις υποδείξεις των αρχών θα μπορεί να λαμβάνεται ως παραίτηση τους αιτήματος ασύλου του. Σε αυτή τη βάση έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται διευρυμένες – και παράνομες – πρακτικές κράτησης, όπως για αιτούντες άσυλο που κατηγορούνται ακόμα και για πλημμελήματα – π.χ. αντίσταση κατά της αρχής, παραποίηση εγγράφου κλπ, και προφυλακίζονται στο ΠΡΟ.ΚΕ.ΚΑ.

Οι πρόσφατες δυναμικές διαμαρτυρίες όμως σε Σάμο, Χίο και Λέσβο, οι αντιστάσεις και αρνήσεις μεταναστ(ρι)ών απέναντι στις εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης και στις μετεγκαταστάσεις τους σε απομακρυσμένους και απομονωμένους «χώρους φιλοξενίας», αλλά και η συνάντησή τους με ευρύτερα αγωνιζόμενα κομμάτια στην κατεύθυνση των κοινών αγώνων, θα μας υπενθυμίζουν την ανάγκη της ανυποχώρητης και αδιαμεσολάβητης ανάπτυξης της αλληλεγγύης…

 

Για ένα κόσμο Ισότητας, Ελευθερίας και Αλληλεγγύης

 Εφετείο Δευτέρα 03 Φεβρουαρίου στις 09.00 π.μ.

στα Δικαστήρια Μυτιλήνης

#freethemoria35

[1]Περισσότερες πληροφορίες για την υπόθεση στο πολιτικό-ενημερωτικό κάλεσμα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης: https://musaferat.espivblogs.net/2018/03/13/call_for_solidarity/

[2] https://musaferat.espivblogs.net/2018/05/04/update_day_3_and_day_4/

[3] Η αναφορά της διεθνούς νομικής επιτροπής στα αγγλικά: http://legalcentrelesvos.org/wp-content/uploads/2018/10/Observation-report-Moria-35-VERSION-COMPLETE-AVEC-LES-ANNEXES.pdf

[4] Ρατσιστική πορεία ενάντια στο σχεδιαζόμενο νέο κέντρο κράτησης στο νησί της Λέσβου: https://www.stonisi.gr/post/6435/voyliakse-h-prokymaia-pics-video

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2020/01/31/gia-to-efeteio-tis-ypothesis-freethemoria35/

(Ελληνικά) Η επιχείρηση «ASPIDA» και ο πόλεμος στα σύνορα

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

 

αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Τέλος Αυγούστου αρχίζουν να εμφανίζονται διάφορα δημοσιεύματα περί εξάρθρωσης εγκληματικής οργάνωσης που χρησιμοποιούσε ως βιτρίνα Μη Κυβερνητική Οργάνωση. Χωρίς να είναι ξεκάθαρο από πού προέρχονται οι πληροφορίες, καθώς δεν υπήρχε ακόμα κάποιο δελτίο τύπου της αστυνομίας, ακούγονται αρχικά συλλήψεις μέχρι και 30 (!) ατόμων που συμμετείχαν στο λεγόμενο κύκλωμα, με μόνο 3 συλλήψεις εν τέλει να επιβεβαιώνονται. Μέσα από τα συμφραζόμενα γίνεται αντιληπτό ότι η ΜΚΟ που βρίσκεται στο στόχαστρο είναι η Emergency Respond Centre International (ERCI)  με τις έρευνες για τη δράση της να έχουν ξεκινήσει από το περασμένο Φεβρουάριο όταν σε αμάξι της οργάνωση βρέθηκαν καλυμμένες στρατιωτικές πινακίδες!

Ποια είναι η ERCI

Ποια είναι όμως η ERCI και ποιος ήταν ο ρόλος της στο νησί; H ERCI ήταν ακόμα μία από τις οργανώσεις που ξεφύτρωσαν ως επακόλουθο της «μεταναστευτική κρίσης» και των τεράστιων αφίξεων του 2015. Σύμφωνα με τον Πάνο Μωραΐτη όλα ξεκίνησαν όταν ο ίδιος κατασυγκινήθηκε (sic) από τις εικόνες των χιλιάδων μεταναστών που προσπαθούσαν να περάσουν το αιγαίο και αποφάσισε να αναλάβει δράση[1]. Ποιος είναι τώρα αυτός ο μέγας φιλάνθρωπος; Δεν είναι άλλος από το μεγάλο αφεντικό του ομίλου ASPIDA. Ένας όμιλος που μεταξύ άλλων ειδικεύεται στη μισθοφορική συνοδεία καραβιών στις θάλασσες της ανατολικής Αφρικής και της νότιας Ασίας. Εκεί δηλαδή που τα όπλα των καραβανάδων του, πρώην αξιωματικών των ειδικών δυνάμεων ελλάδας, αγγλίας και γαλλίας όπως περηφανεύεται, στρέφονται εναντίον των ίδιων προσώπων που τον συγκίνησαν όταν τους είδε να πνίγονται στο Αιγαίο. Ένας όμιλος που προφανώς δραστηριοποιείται στο χώρο της ναυτιλίας έχοντας εξασφαλίσει τις ανάλογες πολιτικές και οικονομικές πλάτες. Η βράβευση του άλλωστε το 2017, δια χειρός αρχηγού ΓΕΕΘΑ, ήρθε να επισημοποιήσει τις διαπλεκόμενες σχέσεις της οργάνωσης, με το εφοπλιστικό κεφάλαιο και το κράτος[2].

Ο φιλάνθρωπος κ. Μωραΐτης λοιπόν, μετά από συνεννόηση που είχε με τις λιμενικές αρχές στη Λέσβο, αποφασίζει να προσφέρει την τεχνογνωσία που κατέχει στο «Sea and Rescue» όπως διατείνεται, στις υπηρεσίες του κράτους. Για να μην υπάρξει βέβαια και καμία αμφισβήτηση στις σχέσεις που έχει με τα σώματα ασφαλείας, επικεφαλής του τομέα ορίζεται πρώην αξιωματικός του λιμενικού. Αποστολή του τομέα είναι ο εντοπισμός βαρκών που προσπαθούν να περάσουν στα παράλια του νησιού και η ασφαλής μετεπιβίβασή τους στα σκάφη Frontex και λιμενικού ή η αποβίβασή τους στις παραλίες Για το σκοπό αυτό αγοράζεται ο κατάλληλος εξοπλισμός (βάρκες, αυτοκίνητα, συστήματα εντοπισμού και επικοινωνίας) και προσλαμβάνεται το απαραίτητο προσωπικό. Σύντομα η δράση της οργάνωσης επεκτείνεται και μέσα στα κέντρα κράτησης του νησιού, συμμετέχοντας σε ιατρικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες! Για τη λειτουργία και προώθηση της οργάνωσης φυσικά δημιουργείται και το τμήμα εθελοντών[3]. Εθελοντ(ρι)ές από όλο τον κόσμο, καταφθάνουν για να προσφέρουν την εργασία τους στους αγαθούς σκοπούς της οργάνωσης. Κάποιοι από αυτούς είναι που βρίσκουνε τώρα τα ονόματα τους μέσα σε μία δικογραφία για συμμετοχή σε κύκλωμα διακίνησης μεταναστών και άλλων ευαγών δραστηριοτήτων.

Για το ρόλο και τους σκοπούς της οργάνωσης μπορούν να γίνουν διάφορες εικασίες. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι αποτελούν απλώς το “whitewashing” του ομίλου για τις υπόλοιπες δραστηριότητές του. Άλλοι θα έλεγαν ότι είναι πλυντήριο μαύρου χρήματος, κάτι που φυσικά δεν είναι ξένο μεταξύ του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Οι πιο καχύποπτοι, μακριά από εμάς, θα έλεγαν ότι η ύπαρξη οργανώσεων με φιλανθρωπικό προφίλ αποτελεί τεράστια ευκαιρία και κερκόπορτα για την επέκταση του ελέγχου και της συλλογής πληροφοριών από τις υπηρεσίες του κράτους στις ακτές και τα κέντρα κράτησης. Οι ακόμα πιο καχύποπτοι θα έλεγαν ότι μπορεί να συμβαίνουν ταυτόχρονα και όλα τα παραπάνω.

Γιατί όμως να βρεθεί η οργάνωση στο στόχαστρο των αρχών και ξαφνικά να δέχεται τέτοια επίθεση ένας τόσο μεγάλος φιλάνθρωπος. Οι θεωρίες που συζητιούνται στα καφενεία, τους πλέον κατάλληλους χώρους για την επίλυση τέτοιων μυστηρίων είναι δύο. Από τη μία πιστεύεται ότι ο Μωραΐτης έχει σχέσεις με συγκεκριμένη πολιτική φατρία, οπότε και οι διώξεις θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για ένα ακόμα πολιτικό ξεκατίνιασμα μεταξύ ξαδέλφων και κουμπάρων. Οι θέσεις μάλιστα που παίρνουν γνωστά κατευθυνόμενα έντυπα και ψηφιακά ΜΜΕ στο πλευρό ή απέναντι στον κ. Μωραΐτη, έρχονται να ενισχύσουν τη θεωρία αυτή. Η δεύτερη θεωρία που συζητιέται έχει να κάνει με το συνεχιζόμενο πόλεμο που διεξάγεται στα σύνορα της ευρώπης με θύματα πάντα τους ίδιους τους μετανάστες.

Ο πόλεμος στα σύνορα και το οριστικό «κλείσιμό» τους.

Μετά τη συμφωνία Ε.Ε- Τουρκίας πολλά έχουν γραφτεί για τις φυσικές της απολήξεις. Μία συμφωνία που προέβλεπε την εντατικοποίηση των ελέγχων στα ανατολικά σύνορα της ευρώπης, τον εγκλωβισμό των μεταναστ(ρι)ών στα νησιά και τη διαχείριση τους ως ανταλλάξιμο προϊόν μεταξύ της ΕΕ και των δύο εμπλεκόμενων χωρών, ελλάδας και τουρκίας. Σύμφωνα με τα τσακάλια των επιτροπών που συνέταξαν τη συμφωνία, αυτή θα οδηγούσε αρχικά στη μείωση των αφίξεων προς της ελλάδα και την οριστική τους παύση από ένα σημείο και μετά. Φυσικά και οι από εδώ τσάκαλοι, έκαναν με τη σειρά τους ότι μπορούσαν για να αποτρέψουν την συνέχιση των αφίξεων. Οι μετανάστ(ρι)ες που καταφθάνουν πρέπει να περνάνε μέσα από μία συνεχόμενη συνθήκη υποτίμησης και εξευτελισμού μέσα στα κέντρα κράτησης, σε καθεστώς πλήρους αβεβαιότητας για το τι τους επιφυλάσσεται για το μέλλον. Μία συνθήκη που διατηρείται επί τούτου σε αυτή την κατάσταση ως μέσο αποτροπής της επιλογής της ελλάδας ως σημείο εισόδου. Μία συνθήκη που φυσικά μπορεί να έχει αποτρέψει μερικούς από το να έρθουν, αλλά ουσιαστικά αυτό που μετέτρεψε ήταν η τιμή των ναύλων για τους απελπισμένους που είναι διατεθειμένοι να διασχίσουν τα σύνορα υπό οποιοδήποτε κίνδυνο και συνθήκη πρόκειται να αντιμετωπίσουν. Τα νούμερα των αφίξεων άλλωστε έρχονται από μόνα τους να αποδείξουν την πραγματικότητα αυτή[4].

Φυσικά αυτό αφορά μόνο όσους-ες μετανάστ(ρι)ες καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν το πέρασμα. Κάθε τόσο ακούμε για τα ναυάγια που συνεχίζονται με δεκάδες νεκρούς στα νερά του αιγαίου. Αυτό που δεν ακούμε όμως είναι για τις καθημερινές αποστολές αποτροπής και επαναπροωθήσεων (push backs) από τα σκάφη των ελληνικών, τουρκικών και διεθνών δυνάμεων ασφαλείας. Επιχειρήσεις που μπορεί μετά τις δολοφονίες του Φαρμακονησίου τον Ιανουάριο του 2014 και τη διεθνή προσοχή που προκάλεσαν να χρειάστηκε να μειωθούν, αλλά που ποτέ δεν σταμάτησαν. Μεγάλο εμπόδιο για τη συνέχισή τους όμως αποτέλεσαν και όλοι αυτοί οι ανεξάρτητοι ή μη εθελοντές που πάνε και ξημεροβραδιάζονται στις παραλίες, προσπαθώντας να εντοπίσουν τις βάρκες που προσπαθούν να περάσουν και να τις βοηθήσουν να φτάσουν ασφαλείς στις ακτές. Δεκάδες ζευγάρια ματιών που ταυτόχρονα παρακολουθούν τις κινήσεις λιμενικού και frontex και δύνανται να αποτελέσουν αυτόπτες μάρτυρες των δολοφονικών επιχειρήσεων που διεξάγονται στα σύνορα. Και είναι κόσμος από αυτούς και αυτές που ξαφνικά βρίσκονται μέσα στη δικογραφία που σχηματίζεται στην επιχείρηση «ASPIDA». Γιατί οι διώξεις μέχρι στιγμής δεν αφορούν μόνο, στελέχη της ERCI, αλλά συνολικότερα κόσμο που καμία σχέση δεν έχει με τις «φημολογούμενες» παράλληλες δραστηριότητες της οργάνωσης. Κόσμος που είτε μέσω άλλων οργανώσεων είτε και ανεξάρτητα βρέθηκε να δραστηριοποιείται στις ακτές, και πλέον μπροστά στο κίνδυνο πολύμηνης προφυλάκισης, καλείται να σιωπήσει και να αφήσει τις θέσεις του.

Η επιχείρηση λοιπόν «ASPIDA», πάντα σύμφωνα με τους κακεντρεχείς, δεν έχει σκοπό την εξάρθρωση κάποιας εγκληματικής οργάνωσης, αλλά στόχος της είναι η απομάκρυνση όλου αυτού του κόσμου από τις ακτές για την απρόσκοπτη εντατικοποίηση των επαναπροωθήσεων. Όπως φαίνεται η αναποτελεσματικότητα της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, η δημοσιότητα που λαμβάνει το τελευταίο διάστημα η αθλιότητα των hot spots στα νησιά με κυρίαρχο αυτό της Μόριας, αλλά και ο φόβος ότι αναμενόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις διεθνών δυνάμεων στα εδάφη της Συρίας θα οδηγήσουν σε νέο μεγάλο αριθμό μετακινήσεων προς τα ευρωπαϊκά εδάφη, επιβάλουν την ενεργοποίηση «παροπλισμένων» εργαλείων από τη φαρέτρα των συνοριακών δυνάμεων.

Άλλωστε την προσπάθεια απομάκρυνσης των αυτόπτων μαρτύρων από τις επιχειρήσεις των ευρωπαϊκών και των γειτονικών τους κρατών δυνάμεων ασφαλείας την παρακολουθούμε εδώ και μεγάλο διάστημα, να εξελίσσεται κυρίως στα νερά της κεντρικής μεσογείου, με μπροστάρη το ιταλικό κράτος και την σιωπηλή συναίνεση από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Δικογραφίες εναντίων προσώπων και κατασχέσεις διασωστικών σκαφών έχουν οδηγήσει στην απομάκρυνση πολλών εξ αυτών και τον επανακαθορισμό της δράσης τους.

Οι πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκή Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ για το σχεδιασμό να αναπτυχθούν μέχρι το 2020, 10.000 ευρωπαίοι συνοριοφύλακες από τους 3.000 που βρίσκονται τώρα, με ιδιόκτητα εναέρια, ναυτικά και χερσαία μέσα για τις επιχειρήσεις τους, μας προκαταβάλει για την πλήρη στρατιωτικοποίηση των συνοριακών ζωνών και τον αποκλεισμό του οποιοδήποτε άλλου από την εποπτεία και δραστηριοποίηση εντός τους[5].

Η επιχείρηση «ASPIDA» λοιπόν, πέρα από τις πολιτικές σκοπιμότητες που μπορεί να κρύβει από πίσω, φέρει μία ειδική σημασία για τα κινήματα. Αποτελεί βασική πτυχή του πολέμου που διεξάγετε στα σύνορα εναντίον των μεταναστών αλλά και των αλληλέγγυων. Ενός πολέμου με χιλιάδες νεκρούς στα περάσματα αλλά και μέσα στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης[6].

Pioquinto Manterola

[1] http://www.kathimerini.gr/985009/article/epikairothta/ellada/to-kyklwma-toy-whatsapp-oi-metanastes-kai-h-mko

[2] https://www.naftikachronika.gr/2016/11/07/vravefsi-tou-panou-moraiti-gia-tin-drasi-tou-erci-emergency-response-centre-international/

[3] https://ercintl.org/placements/

[4]http://mindigital.gr/index.php/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%86%cf%85%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-refugee-crisis

[5] http://www.kathimerini.gr/984399/article/epikairothta/kosmos/gioynker-10000-eyrwpaioi-synoriofylakes-mexri-to-2020

[6] http://missingmigrants.iom.int/

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/09/24/aspida_operation/

2nd Antifascist Festival of Lesvos

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/09/12/2nd_antifa_festival/

2nd ANTIFASCIST FESTIVAL OF LESVOS

At a time of political and social tension, racist and far-right perceptions and practices attempt to conquer the public space and speech.
Against this we can not remain indifferent. For this and for many other reasons, having antifascism as a common space of mass and collective action, we organize for the 2nd year the Antifascist Festival of Lesvos. Our goal is to bring together individuals and collectives who envision a world that has no place for fascists, racists, sexists, homophobes and all those who face different as dangerous.

POLITICAL CONTENT AND ACTIVITIES:

Friday 28/9:
-Afternoon demonstration in the center of the city
-Hip hop live concert

Saturday 29/9:
-Political discussion with central theme; “The facets of fascism with or without swastika in Greece.”
-Punk/Rock live concert

*There will be political stands of various collectives in the festival area both days.

SELFORGANIZED AND COLLECTIVE ASSEMBLIES OF MYTILENE

~Detailed programme to be announced!

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/08/23/2o-antifasistiko-festival-lesvoy/

2day Antifa Festival

 

2day Antifa Festival

in Mpineio Squat

from selforganised and collective groups of Mytilene

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/06/15/%ce%b4%ce%b9%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%86%ce%b5%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b2%ce%ac%ce%bb/

Political Assessment of the Campaign #freethemoria35

The statement in pdf

The decision to stand in solidarity with the persecuted migrants…

When we began the #freethemoria35 campaign, after the events of July 18 (2017), in Moria’s detention centre, we knew that we would face many difficulties.  We already had an idea of the difficulties we would encounter given the fact that we had no prior relationship with the persecuted migrants, the obstacle of different language, politics and culture, the financial burden of a trial, as well as the various people interested in the case who, each in their own way and for their own purposes, would involve themselves in the case. Most of the facts of the case were not initially known to us, and communication with the persecuted and development of the first solidarity actions were very difficult as 30 of the persecuted were immediately taken into custody to various prisons throughout Greece. What was crystal clear, however, was the brutality of the police operation, the random arrests that followed and the established feeling of fear for those trapped in Moria, which was further intensified a week later, when a sweep operation by the police took place inside the detention centre, with dozens of administrative arrests.

Uncertainty about the outcome of their asylum claims, fear of deportation, containment on the islands, miserable conditions in detention centers, violent daily confrontation with police forces and exclusion and marginalization by local societies, are the necessary mixture of pervasive powers and repressive instruments for the control of migrants. Any attempts to resist the marginalisation and dehumanisation experienced are met with violent mob and police attacks, followed by legal actions brought against migrants, proving the counter-insurgent role of the judicial authorities.

This was the case in the judical cases we have followed from the detention centres of Moria and Petrou Ralli (Athens), but also in cases where migrants attempted to publicly protest, such as the protest of Afghan migrants, whose decision to transfer their protest to Sappho Square led to a pogrom against them. The targeting of these migrants not only has a punitive effect for those who dare to resist, but also are intended to function as deterrent example for everyone else in the same circumstances.

The message is reenforced that migrants must remain invisible, and significant obstacles are placed to prevent the development of struggles against detention centres and against the modern totalitarianism within which these detention centres are being developed.

Despite the difficulties mentioned above, choosing to stand with them was the only option. After all, the main goal of the campaign, besides material and legal support that would be offered to the persecuted, was to bring the anti-migration policies of the Greek state and the EU back into the public dialogue and that of the movement. A similar case from the Petrou Ralli inferno and the decision comrades made to focus on that case in a similar campaign offered the opportunity to join these two struggles and have a broader impact. The emergence some time after of another court case against 10 migrants related to events that had taken place on July 10, which we didn’t know about earlier, but concerned people with whom we had developed relationships during the campaign, further expanded the campaign, but also added additional burdens.

Breaking through invisibility

Since the beginning, we had as our primary goal to combat the invisibility which threatened the case. The videos of police brutality that initially circulated provided some publicity, which drew the interest of various groups and organisations. Many rushed to express their discontent and to condemn, but it was easy to predict that once the mist of the teargas settled, and the persecuted had disappeared into the dungeons of the Greek state, the case would be resigned to the archives for most of these groups.

With the help of comrades from various cities in Greece and abroad, the publicity campaign began with various, mostly informative actions in order to carry out more powerful actions as we drew closer to the court date. Solidarity actions from Patra to Kavala, but also from Barcelona to Rojava, gave the case an important character, beyond the narrow borders of the Greek state in which it was taking place, and beyond the strictly mono-thematic character which is often afforded to the migrant struggles.

Conducting the trial

Faced with the mobilisation that took place in Lesvos and beyond, the state responded by sending the cases to be tried in the Joint Court of Chios Island. The move had a clear isolating effect as the obstacles to sustained solidarity in Chios alongside the persecuted are obvious. Choosing Chios also posed serious problems in conducting a fair trial. The defendants, who had been released from detention with restrictive orders in Mytilene (5 for the court of 35 and one for the court of 10), had no financial means to move to or stay in Chios. With this decision, they were excluded from their own trial. The same was true for witnesses in the defence of the two cases, since those who had not been deported or excluded because of the geographical limitations imposed on them because of the EU-Turkey deal would have to bear a considerable financial cost. Faced with this impasse, the various organizations representing the 5 for the first case and the solidarity assembly were called to cover these costs. The practice of excluding witnesses through various administrative measures, particularly in cases concerning migrants, is well established in the Greek judicial system. In dozens of cases in the past, we saw key witnesses, defenders or defendants, being expelled or excluded from attending court due to lack of legal documents. A political practice that essentially negates the access of thousands of migrants to justice, leaving them exposed to exploitation and fear.

A fair trial requires that the persecuted are given the opportunity to defend themselves regardless of their financial means. Ensuring this is a struggle against the classist nature of the judicial system.

The decision of the judicial system to deny a fair trial to the persecuted was made very clear at the Moria 35 trial through the (lack of) preparation for a trial where defendants speak foreign languages. The date of the trial was long known, as were the languages ​​spoken by the defendants. However, when we arrived at the trial we saw that not only were the appropriate interpreters missing, but that the judges themselves were unconcerned about interpretation. The 35 accused became the audience in a foreign language play that was not dubbed or subtitled. This was a production, however, in which their future was determined. The same became clear during the the defence witnesses’ testimony and the testimony of the accused. The court not only interrupted the defence witnesses, not allowing them to testify to what they knew or to expand their testimony into the political nature of the trial, but was extremely threatening and aggressive with most witnesses. For example, the judge repeatedly threatened the first migrant witness who attempted to testify, while with another witness, a member of the solidarity assembly, the prosecutor did not hesitate to strongly attack him when he refused to testify to what she was suggesting to him. And if defence witnesses were not given sufficient time, there were no pretensions of giving sufficient time for the accused’s testimony. It was obvious that for the court there was absolutely no importance or procedural value to what some black migrants would testify when they had earlier heard the false testimony against them of so many cops. All the evidence presented showing the arbitrariness of the police’s raid, at a time and place where nothing was happening, was given no significance. The outcome of the trial seemed to have been decided from beforehand. That was also exactly the case in the trial of Petrou Ralli, where the audiovisual material proving the unjustified assault of the guards against incarcerated migrants, were not taken into consideration in the end.

The decision reached in the case of the Moria 35 could be misleading given its ambiguous nature. On the one hand, the accused were acquitted of the most serious charges, which allowed them to be released from state prison. On the other hand, for the lesser charges they were subject to penalties that not only justify the arrests, but also caused them further problems. Based on this conviction the persecuted were punished a second time for the offences for which they had just been released, as on returning to detention centers they were taken to the closed facilities as recognized troublemakers. Also defendants who had their asylum applications rejected during their time in detention were immediately placed on the list for deportation, something which has so far been prevented by the further mobilisation of the solidarity movement and lawyers. Faced with this treatment, so far, one of the 35 persecuted, who had already been trapped for months on the island, and for nine months in Greek prisons, withdrew his asylum claim and was deported to Turkey.

This exclusion is experienced by so many thousands of migrants who are forced into the judicial system without having the same basic rights that exist for native and Western citizens.  The system fails them as they are permanently confronted with the Scylla and Charybdis of the criminal and administrative mechanisms of dehumanisation and repression.

Facing the arbitrariness of their arrest and trial, as expressed by the persecuted themselves to the comrades who were close to them, the only thing that made them feel safe was the presence of people in solidarity that ensured them that, no matter what happens, there would be someone to bear witnesses, and prevent them from getting lost in the jaws of the judicial system. Unfortunately, it is easy to imagine the fate of so many migrants dragged into the courts without the support of the movements or the visibility that the migrants had in these cases.

Aside from the distance we traveled to reach the trial and the court’s hostility, the climate of fear created in Chios in the face of the trail was also serious. In a city without any substantial prior experience in a central political trial, publications in local newspapers and blogs cultivated a highly aggressive image of the solidarity actions that had been organized, giving the police forces the excuse to set up an operations beyond any logic within and around the court. Especially during the early days, the accused and the people in solidarity, were found confronted by the entire Chios police force with multiple controls and constant surveillance. It should also be noted that there were elements of the local solidarity movement that had fallen in the same trap of fear and reproduced the same fear tactics. In the state’s desire to isolate the trial on the island of Chios, an unfortunate coincidence came to reinforce its isolation. A ferry strike by the workers union, which took place the last two days before the trial began, excluded the presence of comrades who were planning to travel from further away. But the feeling of isolation was broken by a considerable mobilization of comrades living in Chios, who both provided everything we needed in the unknown landscape of Chios, and were present throughout the two trials that took place.

The complex role of NGOs

Another important aspect we faced during the campaign was the role of NGOs. Much has been said regarding the role of these organizations in the management of migrant populations. Just as in the rest of the field, so in this case their dual role has emerged.

Following the events in July, several NGOs appeared willing to take part in the legal support of the 35 persecuted. As expected, as soon as the publicity of the case decreased in anticipation of the trial, many of them left the case without even informing the migrants they represented. In addition to that, the president of SYNYPARXIS, an NGO mainly consisting of  SYRIZA members, who had also abandoned the two migrants who it had been representing just 1 month before the trial, appeared at the court with the intention of testifying as a defence witness in the trial.  Facing the inconsistency and ridiculousness of such a proposition he was forbidden by the solidarity assembly.  EURORELIEF’s role, compared to that of many NGOs, however, was particularly important in the case of 10 persecuted migrants for the events of 10 July. We remind you that during the events, the containers hosting the offices and warehouses of this organisation within the center of Moria had been targeted and burned due to organisation’s role within the center, always in full collaboration with the authorities. The head of the NGO, Jeremy Holloman, not only identified to the police a migrant he recognized during the riots, but he also collected audiovisual material from the employees’ and volunteer smartphones, which he handed over to the law enforcement authorities for further investigation. Through this material, criminal charges were brought against 4 additional people.

However, it should be noted that other NGOs involved in the case, independent to the reasons that each of them may have done so, have worked positively in defending migrants by offering them dignified legal representation. Some were assisting them not only throughout the course of the trial, but also in the preparation of their subsequent asylum applications after they were released.

Further Conclusions

Judicial arbitrariness against persecuted migrants cannot be seen separately from dozens of other cases of comrades and people that had been in resistance. Being themselves or even their relatives dragged in kangaroo trials. We are increasingly viewing cases where the judiciary performs a counterinsurgent role as a main component of state and capitalist power. Blind persecution, imprisonment and unsubstantiated convictions will continue to be used as tools against those who question the advance of modern totalitarianism over their lives or the lives of others.

What is extremely worrying, however, is the normalization of mass and blind judicial prosecutions. In Lesvos, the number of persecutions against migrants from the detention centre of Moria, supposedly for events they have caused, is impossible to know. Criminal prosecutions for cases of non-existent incidents, expulsions and deportations of those who assume more central roles in the organization of migrants, as well as persecution of those witnessing racist and criminal events against the imprisoned population are common.

In this situation, where more and more detention centers and populations are in a state of exclusion, it is imperative to stand with all our strength next to the persecuted. Despite the efforts of the authorities, the isolation imposed on them is broken, encouraging them to continue their resistances but also linking them with local movements in the direction of common struggles. In practice, it may seem impossible to follow all the judiciary cases. The judicial prosecution industry is built to overwhelm the time and material capabilities of the movements. But solidarity needs to be present in as many points as possible, building these bridges.

To allow solidarity to expand to more and more arenas ….

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/06/13/political_assessment_freethemoria35/

Open Event – Discussion

 

Thursday 31st May: Motorised Protest: 17.00 at Kamara

Friday 1st June: Open Event – Discussion: 19.00 at Kallithea Square (Ano Poli)

  • Migrants share their stories
  • Report from Lesvos Island by “Musaferat Collective”
  • Tactis, plans and aims of anti-migration policy
  • Connecting local and migrants’ struggles

Solidarity with the migrants’ struggles

 

[vsw id=”fJv3YbpbbYM” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/05/31/open_event-discussion_skg/

(Ελληνικά) Ανταπόκριση από τη δεύτερη μέρα της δίκης των 8 μεταναστών της Πέτρου Ράλλη στις 23/05

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

αναδημοσίευση από Συντονισμό Συλλογικοτητων και Ατομων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης

 

Ενημέρωση από την πρώτη μέρα της δίκης στις 27/04: https://athens.indymedia.org/post/1587157/

Η δεύτερη μέρα της δίκης συνεχίστηκε, όπως ακριβώς εξελίχθηκε η πρώτη μέρα, δηλαδή με τους μπάτσους να προσπαθούν να καλύψουν τις συνεχείς αντιφάσεις των καταθέσεων τους.

Ο βασανιστής αστυνομικός Μπαρμπαλιάς για πολλοστή φορά άλλαξε τη κατάθεση του, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα όσα αντιφατικά και παράλογα είχε καταθέσει τη πρώτη μέρα τόσο ο ίδιος όσο και οι βασανιστές συνάδελφοι του Δημητρίου και Καραγιάννης.

Αυτή τη φορά αποδέχθηκε (ενώ το αρνήθηκε προανακριτικά και τη 1η μέρα της δίκης) ότι πραγματικά έγινε χρήση των γκλόμπς εναντίον των μεταναστών αλλά «ως απλή απώθηση»

Το πως «απωθεί» ο Μπαρμπαλιάς και οι λοιποί βασανιστές τους μετανάστες φαίνεται στο βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας (στο βίντεο διακρίνεται ο Μπαρμπαλιάς με την μπλε στολή αξιωματικού : https://vimeo.com/263669753 )

Ο Μπαρμπαλιάς μας πληροφόρησε ακόμα ότι τα χτυπήματα και τα ράμματα στα κεφάλια των μεταναστών αποκλείεται να προκλήθηκαν από τα γκλόμπ των μπάτσων καθώς αυτά είναι ειδικά κατασκευασμένα ώστε να μήν ανοιγουν κεφάλια (!) Μάλιστα δήλωσε ότι έχει μεγάλη εμπειρία σχετικά με κτυπήματα σε άλλους ανθρώπους, σε γήπεδα και πορείες, και ότι ποτέ δεν είδε να ανοίγουν κεφάλια από γκλόμπ.

Ο βασανιστής αυτός αναγκάστηκε να παραδεχθεί όλα όσα καταγγέλλονται σχετικά με τις απάνθρωπες συνθήκες που επικρατούν στο κολαστήριο της Π.Ράλλη (επιδημία κοριών –έλλειψη στοιχειωδών υποδομών κλπ).

Μάλιστα για πρώτη φορά έχουμε από μπάτσο τη παραδοχή ότι η Π.Ράλλη μόνο κατ’ όνομα είναι προαναχωρησιακό κέντρο για μετανάστες. Στη πραγματικότητα όπως κατατέθηκε είναι ένα κρατητήριο στο οποίο οδηγούνται εκεί τιμωρητικά οι μετανάστες όταν διαμαρτύρονται στα άλλα κολαστήρια και λειτουργεί στα πρότυπα κλειστών φυλακών.

Αναγκάστηκε επιπλέον να καταθέσει ενώπιον του δικαστηρίου, τα ονόματα και τις θέσεις όλων των προϊσταμένων αξιωματικών, τα γραφεία των οποίων βρίσκονται μόλις ελάχιστα μέτρα από τα κρατητήρια (ακούγοντας τα ονόματα δεν εκπλαγήκαμε καθώς είναι οι ίδιοι μπάτσοι που βρίσκουμε απέναντι μας σε κάθε αγώνα που κάνουμε για το κλείσιμο των κέντρων κράτησης).

Τέλος αναγκάστηκε να παραδεχθεί επί λέξει ότι δεν πιστεύει ότι οι μετανάστες είχαν πρόθεση απόδρασης αλλάζοντας εντελώς την κατάθεση της πρώτης ημέρας και συνεπώς ψευδώς τους απέδωσε αυτήν την κατηγορία εξ αρχής.

Σε κάθε περίπτωση κατέθεσε ότι ουδέποτε είδε τους μετανάστες να κρατούν κάποιο όπλο, όπως ψευδώς τους κατηγόρησαν οι προηγούμενοι δύο μάρτυρες-βασανιστές.

Το εκπληκτικό, είναι ότι μετά από όλα αυτά ο Μπαρμπαλιάς ανακοίνωσε ότι συνεχίζει να υπηρετεί στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη παρά την εις βάρος του Ε.Δ.Ε., προφανώς με την κάλυψη του Ταξίαρχου Λουζιώτη.

Ως τελευταίος μάρτυρας κατέθεσε ο μπάτσος που υπηρετεί στην ίδια υπηρεσία του Αλλοδαπών, που υπηρετούσαν και οι δύο μπάτσοι που συνόδευαν στον ανακριτή τους μετανάστες πριν περίπου ένα χρόνο και οι οποίοι είχαν τατουάζ με μαίανδρος και «λακεδαιμόνιους».

Ο μπάτσος αυτός υποτίθεται είχε βρει «2 κρυμμένα όπλα» στα κρεβάτια σε δύο από τους μετανάστες, δηλαδή ένα καπάκι αναπτήρα και ένα μεντεσέ πόρτας.

Ο μάρτυρας αμέσως παραδέχθηκε ότι έλαβε ειδική εντολή έρευνας από τον Ταξίαρχο Λουζιώτη, 12 ώρες μετά το περιστατικό και μόνο στα κρεβάτια των κατηγορουμένων.

Απέδωσε σε τυχαίο γεγονός ότι τα υποτιθέμενα όπλα βρέθηκαν στους δύο μετανάστες που είχαν τα πιο βαριά τραύματα (ανοιγμένο κεφάλι/λιποθυμία, σπασμένο χέρι) και έλλειπαν για ώρες στο νοσοκομείο. Τέλος αφού παραδέχθηκε ότι δεν γνώριζε αν επιτρέπεται αναπτήρας στο κρατητήριο (επιτρέπεται), κατέθεσε ότι η έρευνα έγινε μόλις από τρεις αστυνομικούς και χωρίς οδηγίες για ιδιαίτερη προφύλαξη. Από αυτό αποδεικνύεται ότι τελικά οι μπάτσοι δεν πίστευαν ότι έμπαιναν σε ένα χώρο όπου υποτίθεται θα έβρισκαν οπλισμένους κρατούμενους που έκρυβαν μυστηριωδώς τουλάχιστον 8 εξαφανισμένα όπλα (όπως είχαν δηλώσει ο 1ος και 2ος μάρτυρες βασανιστές).

Στην απολογία τους οι μετανάστες ανέφεραν ότι δέχθηκαν εξαιρετικά άγρια επίθεση από τους ανθρωποφύλακές τους μόνο και μόνο επειδή ζητούσαν να ενημερωθούν για το χρόνο κράτησής τους. Δύο από αυτούς που άλλωστε κατά την διάρκεια της δίκης δεν αναγνωρίστηκαν από τους μπάτσους, είπαν ότι αρχικά κοιμόντουσαν και ξύπνησαν από τις φωνές των υπολοίπων μεταναστών κατά την διάρκεια των ξυλοδαρμών περιγράφοντας τους.

Είπαν τέλος ότι οι μπάτσοι αυτοί αποτελούν μία από τις πιο σκληρές βάρδιες στα κρατητήρια.

Μετά από αυτά η εισαγγελέας είπε ότι οι μαρτυρίες των μπάτσων είναι στο σύνολό τους αναξιόπιστες και πρότεινε την αθώωση των κατηγορουμένων. Ζήτησε μόνο την ενοχή του ενός μετανάστη για το πλημμέλημα της οπλοκατοχής για τον μεντεσέ πόρτας που βρέθηκε το απόγευμα.

Παρόλα αυτά οι δύο από της τρεις δικαστίνες έκριναν τους κατηγορούμενους ένοχους για την στάση κρατουμένων και για σωματική βλάβη μετατρέποντας την όμως από επικίνδυνη σε απλή.

Η τρίτη δικαστής μειοψήφισε ζητώντας την αθώωση όλων των μεταναστών για όλες τις κατηγορίες.

Μετά από την απόφαση οι μετανάστες ζήτησαν ποινές που να τους επιτρέπουν να κάνουν έφεση και επιβλήθηκε σε όλους η μικρότερη εφέσιμη ποινή των τριών ετών για την κατηγορία της στάσης κρατουμένου και ενός μήνα για ελαφρά σωματική βλάβη.

Όλοι οι μετανάστες αθωώθηκαν για την κατηγορία της οπλοφορίας. Στον έναν μετανάστη για τον μεντεσέ επιβλήθηκε επιπλέον ποινή ενός μήνα, ενώ αθώος της κατηγορίας αυτής κρίθηκε ο μετανάστης για το καπάκι αναπτήρα.

Οι ποινές είναι με τριετή αναστολή υπό τον όρο εποπτείας από επιμελητή κοινωνικής αρωγής και απαγόρευσης εξόδου από την χώρα.

Συντονισμός συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ)

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/05/27/%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b5%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%af/

(Ελληνικά) Ενημέρωση για το δικαστήριο των 10 διωκόμενων μεταναστών για τα γεγονότα στο κέντρο κράτησης της Μόριας στις 10 Ιουλίου 2017

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Διεξήχθη σήμερα (16 Μαΐου) στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χίου, η δίκη για τα γεγονότα που είχαν ξεσπάσει στο κέντρο κράτησης της Μόριας στις 10 Ιουλίου, 2017. Υπενθυμίζουμε ότι τα επεισόδια είχαν συμβεί με αφορμή την προσπάθεια σύλληψης ενός μετανάστη από την Αϊτή, μετά και τη δεύτερη απορριπτική απόφαση που του είχε επιδοθεί στο αίτημα ασύλου του. Μέρος των εγκλωβισμένων μεταναστών είχε προχωρήσει σε διαμαρτυρίες απαιτώντας και εν τέλη επιτυγχάνοντας της απελευθέρωσή του, αλλά στρεφόμενο επίσης ενάντια σε κρατικό εξοπλισμό αλλά και οργανώσεων που θεωρούσαν ότι συνεργάζονται με τις αρχές και φέρουν ευθύνη για τις συνθήκες εξαθλίωσης που βίωναν.

Στην αρχική δικογραφία που είχε σχηματιστεί συμπεριλαμβάνονταν 10 μετανάστες που είχαν αναγνωριστεί κυρίως μέσα από οπτικοακουστικό υλικό να βρίσκονται εντός του κέντρου κατά τη διάρκεια των επεισοδίων και τους είχαν απαγγελθεί συνολικά 4 κατηγορίες:

  •    Εμπρησμός από πρόθεση από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο από κοινού
    •    Διακεκριμένη φθορά πράγματος που χρησιμεύει για κοινό όφελος με χρήση φωτιάς από κοινού
    •    Επικίνδυνη σωματική βλάβη από κοινού, κατά συρροή, τετελεσμένη και σε απόπειρα, σε βάρος αστυνομικών και πυροσβεστικών υπαλλήλων, κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους
    •    Αντίσταση τελεσθείσα από περισσότερους από κοινού, που είχαν καλυμμένα τα πρόσωπά τους και έφεραν αντικείμενα από τα οποία μπορεί να προκληθεί σωματική βλάβη

Η αστυνομία όμως το επόμενο διάστημα είχε καταφέρει να προχωρήσει μόνο σε 3 συλλήψεις, με τους υπόλοιπους διωκόμενους να διαφεύγουν (;) μέχρι στιγμής της σύλληψης. Εδώ όμως να σημειωθεί ότι ο τελευταίος από τους συλληφθέντες (S.), σύριος στην καταγωγή, συνελήφθη πριν τρείς μήνες εντός κρατικής δομής φιλοξενίας μεταναστών στη Λάρισα, χωρίς να γνωρίζει τίποτα για τη σχηματισμένη δικογραφία εναντίον του. Οι δικογραφίες εν τέλει διαχωρίστηκαν και σήμερα στο δικαστήριο εκδικάστηκε η υπόθεση μόνο για τους τρείς μετανάστες που είχαν εντοπιστεί. Στην δίκη παραβρέθηκαν μόνο οι 2 από τους διωκόμενους, έτσι ο τρίτος δικάστηκε ερήμην.

Στο δικαστήριο αντιμετωπίσαμε παρόμοια “οργανωτικά” προβλήματα σε σχέση με τη διερμηνεία, όπως με το δικαστήριο των Μoria35. Με την έναρξή του προχώρησε σε διακοπή για να μπορέσει να βρεθεί διερμηνέας αραβικών για τον S., ενώ η διερμηνέας γαλλικών μετάφραζε μόνο μικρό μέρος από τα λεγόμενα.

Η δίκη ξεκίνησε με την εξέταση των αστυνομικών μαρτύρων κατηγορίας, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δήλωνε ότι δεν αναγνώριζε τους διωκόμενους ως συμμετέχοντες στα γεγονότα, ενώ για τον κατηγορούμενο Μ. από το Μαλί που αποτελεί εκπρόσωπο της κοινότητάς του, δήλωσαν τον βοηθητικό του ρόλο σε ζητήματα επικοινωνίας μεταξύ των αρχών και αυτής. Ο αστυνομικός επικεφαλής του ΠροΚεΚα που κρατούνταν ο μετανάστης από την Αϊτή δήλωσε μάλιστα τον συναινετικό ρόλο του Μ. κατά τη διάρκεια των επεισοδίων, ο οποίος και προσπαθούσε να λειτουργήσει εκτονωτικά. Σε αντίθεση με τις προηγούμενες καταθέσεις, ο τελευταίος μάρτυρας δήλωσε ότι αναγνώριζε και τους δύο ο συμμετέχοντες στα επεισόδια αλλά και ότι είχε δει τον Μ. να επιτίθεται λεκτικά στον αστυνομικό επικεφαλής του ΠροΚεΚα! Όταν ρωτήθηκε από τους συνηγόρους υπεράσπισης για τη μεγάλη απόσταση που είχε από τα επεισόδια, η οποία θα δυσχέραινε τον οποιοδήποτε να προχωρήσει σε αναγνωρίσεις, ο ίδιος δεν μπορούσε να δώσει πειστικές απαντήσεις.  Κατά τη διάρκεια εξέτασης των αναγνωστέων προβλήθηκαν ενδεικτικά βίντεο από τη μέρα εκείνη, που έδειχναν τις φωτιές που είχαν ξεσπάσει, αλλά και μέρος της διαπραγμάτευσης των μεταναστών με τον επικεφαλής του ΠροΚεΚα. Το βίντεο αυτό επιβεβαίωνε το διαμεσολαβητικό ρόλο του Μ. καταρρίπτοντας τις αιτιάσεις του τελευταίου μάρτυρα. Από μάρτυρες υπεράσπισης εξετάστηκε εν τέλει μόνο ένας γνωστός του Μ. από τη Μυτιλήνη καθώς οι υπόλοιποι μάρτυρες που είχαν προσέλθει να καταθέσουν κρίθηκε ότι δεν χρειάζονταν.

Η εισαγγελέας προχώρησε προτείνοντας την αθώωση και των 3 από όλες τις κατηγορίες, καθώς ενώ τα αδικήματα είχαν διαπραχθεί, δεν υπήρχε καμία ταυτοποίησής τους ως συμμετέχοντες σε αυτά. Μετά από μία σύντομη συνεδρίαση, η έδρα και το σώμα ενόρκων αποφάσισαν παμψηφεί, να κάνουν δεκτή την πρόταση. Ο S. που βρισκόταν κρατούμενος τους τελευταίους 3 μήνες στις φυλακές της Χίου, αναμένεται να αποφυλακιστεί άμεσα και να επιστρέψει στη δομή που φιλοξενούταν στη Λάρισα, ενώ ο Μ. στον οποίο έχει αναγνωριστεί καθεστώς διεθνούς προστασίας, θα χρειαστεί να επιστρέψει στη Λέσβο για την ολοκλήρωση των γραφειοκρατικών εργασιών που θα του επιτρέψουν να φύγει από το νησί.

Κανένας μετανάστης μόνος απέναντι στη δικαστική αυθαιρεσία

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες της Μόριας και της Π.Ράλλη

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας

#freethemoria35

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/05/16/trial_of_moria10/

Pause of the trial of the 10 immigrants for the events of Moria on 10 July 2017

Today, the trial of the 10 migrants accused of the events that took place on July 10, 2017 in the Moria detention center will be held at the courthouse on Chios. Of the 10 persecuted, only 2 appeared, one of them was imprisoned in the Chios prison in the last 3 months.

The trial was the second of the day, but the importance of the first case (related to child pornography) and the strike of the court clerks since 12.00 led to the pause of the trial before it really started. The trial will now continue on Wednesday May 16 at 11.00.

Running the trial away from Lesvos where one of the defendants and all the witnesses of the defense are present, and the need for continuous travel and accommodation has created major financial problems for the parties involved and the solidarity assembly. As a result, the presence of solidarity from other parts of Greece, but even some of the witnesses, is quite difficult. There is a need for financial support for the solidarity campaign to ensure that the state’s attempt to carry out these trials in isolation will not succeed.

Solidarity Assembly for the 35 migrants of Moria

# freethemoria35

Contact mail: musaferat@espiv.net

Previous statement of the assembly about the case can be found here.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/05/11/diakopi_tis_dikis_twn_10/

Solidarity with the 10 persecuted migrants for the events of July 10, 2017 in Moria Camp

The industry of criminalization of migrant lives continues as just a few weeks after the trial of the #freethemoria35 another trial takes place in Chios. This time 10 people are accused for events that took place on the 10 of July of 2017, just a week before the riots that lead to the prosecution of the #Moria35.

The events that have put this “industry” in action were part of a series of protests by immigrants demanding freedom of movement from Lesvos to mainland Greece, and against the conditions in Moria camp and unfair asylum procedure. On 10 July 2017, a protest erupted in Moria Camp. The demonstration was a response to the rejection of asylum claims and systematic detention of asylum seekers in Lesvos. The police in Moria responded by attacking the crowd with tear gas. There were no serious injuries, but the containers of several NGOs were targeted, including Euro Relief, a religious Christian organization responsible for providing basic services in the Camp. EuroRelief has been denounced for collusion with the police, discrimination against and failure to protect LGBTQ+ immigrants, and for prosthelatysing inhabitants of Moria Camp.
It is this resistance to the repression against immigrant lives that triggered the prosecutions in this case.
The arrests in the case took place weeks after the events, and were not random as in the case of the #moria35. Among the prosecuted is a well known migrant who has been organizing and assisting people to claim their rights for over a year. Mohamadou, who has received asylum, did not remain a passive observer of the situation and the treatment which he and other people were receiving.  Instead he tried to change things and empower his fellow immigrants. As one of the representatives for the Mali community, he attended meetings, discussed with people in the camp responsible for conditions and the asylum procedure, and organized along with other actors. It seems like that he is being punished for this role in organizing the migrants community and raising awareness of the dehumanizing treatment immigrants receive when they reach Lesvos.
The message behind this specific prosecution is that all the parts of the machine of Moria are essential for its function and continuity, and that no resistance will be tolerated. Nor the place of the migrants which is to passively accept what has been planned for them nor the role of the NGO’s which is encircled inside this detention – centered system.  And in order to ensure that, the responsible of the camp, the police, the prosecutors, try to make sure that every effort of the immigrants to organize and protest against any part of this machine, will be crushed.
We have witness this kind of counterinsurgency politics before, as state repression has been a tool against our struggles in everyday life. Confronting these series of prosecutions we are gonna stand in solidarity with the people that face the encriminilization of their lives and make sure that they don;t stand alone against this machine that is called European migration Policy.

Solidarity Assembly with the 35 Persecuted Migrants

#freethemoria35

 

Solidarity Call at Courthouse of Chios

Friday May 11 at 09.00 a.m.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/05/10/solidarity_with_the_10/

Update from days 3 and 4 of the trial and the final verdict for the 35 migrants of Moria

Day 3 of the trial (Thursday April 26)

After the pause on Monday, the trial continued on Thursday April 26.

The court was adjourned with the deposition of the evidence documents from the defence advocates’ side. There was almost a problem with the request that was made by the lawyers to screen the videos that prove the actual events that took place on that day, as the seat of the court, while in the previous days had implied that they would be shown, on Thursday morning it seemed negative. The obstacle was overcome thanks to the persistence of the advocates to show at least some of them, in which one could see the attack of the riot police squads at the time of the arrest, and another one which proved that arrests were made even inside the containers, contrary to the testimonies of the cop witnesses.

After watching the head of the squad Stefopoulos guide us to Moria’s detention centre through showing some photos, then fragments of the two videos were shown. The result would make us understand that insisting to show the videos was futile, as in Greek courts the testimonies of cop perjurers carry more weight than facts that have been recorded on video.

After a brief pause, the court continued with the testimonies of the defence witnesses. In total, eight people testified, or rather tried to. During the examination of the witnesses, the desire of the court seat for speeding up the processes was made crystal clear, as was its insistence not to allow any witness to point out the context in which the migrant riots happened on that day, or the responsibility that the police carries for the unwarranted attack to the peaceful protest that happened on that day. This was made especially clear when a member of the solidarity assembly was called to testify and faced the furious attack of the prosecutor when he refused to testify what the prosecutor was pointing out to him. In this atmosphere of scorn and evident aggressiveness from the side of the court seat, almost all of the defence witnesses tried to highlight what really happened on July 18. Their testimonies, along with the use of audiovisual material that was handed in, could not leave any doubt about the timeline of the arrests as well as the police brutality, however, this proved to be of no importance at all.

For yet another day, there was no actual interpretation for the defendants, while during the testimony of the third English-speaking defence witness the judge finally understood that the interpreter for English could not translate a word, and was forced to replace her with a police officer who offered to take up the interpretation.

The day came to an end with the statements from the defendants, where the last defendant, who only speaks Wolof, had to call one of his co-defendants to do the interpretation, as the court had repeatedly chosen to ignore the request that was put forth for change of the interpreter that was brought from VIAL detention centre, as he spoke a different dialect than the one the defendants spoke.

Day 4 of the trial (Friday April 27)

On Friday the trial continued with the testimonies of the rest of the defendants. Since morning we could hear the desire of the court seat for this to be the final day of the trial, which was made clear by its stance during the testimonies of the defendants, where in many cases it wouldn’t let some of the defendants to testify everything they wished, and by the generally indifferent stance that it held towards the defendants during the whole process. All of the defendants talked about the beating they received during their arrest by the riot police as well as plainclothes policemen. Among the rest, they only non-black migrant testified, who referred to his arrest away from the Moria detention centre and the attempt to trap him through the false testimony of the fireman.

Without any pause, next came the oration of the prosecutor Spyridoula Stavrati who, through a crescento of fanfare concerning Greece in crisis, the famous DNA of hospitality that is found in Greeks since ancient times, and the commendable stance of the police, who do not beat migrants, but rather save them from the dinghies and stands next to the unaccompanied minors like a father figure, moved on to her contradicting proposals. We must admit that we were initially surprised when she proposed the full acquittal of three of the defendants that had been arrested by the firemen. Certainly, this could never be made possible had it not been for the monumental testimony of the fireman who identified the wrong people. The poor fireman who, according to the prosecutor, simply got confused and did not perjure himself. Next up, however, we returned to the tragedy of the court when the prosecutor, after proposing the acquittal from the charge of life-threatening arson, damage of foreign property and resistance for the rest of the defendants, as it was impossible to prove their involvement in these acts, she explained to us that they should be convicted for the offence of serious bodily harm.

And if that was to be expected by the prosecutor, the hope that both logic and moral gravity could at least be among the jury seemed to be a fright. Despite the suggestions made by the six defense advocates who thoroughly highlighted the unfounded allegations and the wretched detention conditions in which migrants are trapped on the islands, the court has fully accepted the prosecutor’s proposals. After another brief interruption, the headquarters returned to announce that together with the four jurors Michali Chriti, Spyro Kavoura, Dimitris Sitarenio and Smaragda Re decided unanimously the acquittal of the three arrested by the firemen and the conviction of the others for offence of serious bodily harm. Through some creative accounting of penalties, 32 were eventually sentenced to 26 months with a three-year suspension. This sentence was only 2 months above the 2-year limit allowing an appeal, and under the three years that allowed them to be released. Defendants have been appealed and a gradual release is expected for the 30 detained in custody for the past nine months. Defendants were appealed and the gradual release was expected for the 30 detained in the previous 9 months. Still, the vindictive mood of the state was seen as the defendants returned on Lesvos. By the time they reached on the island, at least 24 of them who have problems with asylum claims they have filed, have been taken to the deportation center within Moria which refers more to a prison than anything else.

 

No migrant alone in the face of judicial terrorism

Solidarity with the persecuted migrants from Moria and P. Ralli

 

Solidarity Assembly with the 35 Persecuted Migrants

#freethemoria35

 

Solidarity Call at Courthouse of Chios, for the support of the 10 persecuted migrants for the events that took place in Moria Detention Centre on July 10th.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/05/04/update_day_3_and_day_4/

(Ελληνικά) Σύντομη ενημέρωση από την απόφαση του δικαστηρίου για τους 35 διωκόμενους μετανάστεςτης Μόριας

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Το δικαστηριο εκρινε ενοχους τους 32 απο τους 35 διωκομενους για το αδικημα της προκλησης επικινδυνης σωματικης βλαβης σε 11 αστυνομικους και αποπειρα προκλησης σε αλλους 13. Τους επεβαλε ποινη 26 μηνων, εφεσιμη, με τριετη αναστολη. Κατατεθηκαν εφεσεις και για τους 32.
Οι αλλοι 3 κριθηκαν αθωοι για ολες τις κατηγοριες.

Θα υπαρξει λεπτομερεστερη ενημερωση αργοτερα.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/29/decision_update/

(Ελληνικά) «Κάψτε τους»: για τα ρατσιστικά πογκρόμ του ανθρωπισμού και των νόμπελ ειρήνης

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

αναδημοσίευση από την Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης

«Καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε μορφή βίας από όπου κι αν προέρχεται, όμως μην κάνετε το τραγικό λάθος να θεωρείτε ότι το αίτημα της αποσυμφόρησης του νησιού και την απελευθέρωση της πλατείας Σαπφούς προερχόταν από ακραία στοιχεία»

Σπύρος Γαληνός, Δήμαρχος Μυτιλήνης

 

Την ίδια στιγμή που οι 35 μετανάστες της Μόριας δικάζονται στη Χίο σε καθεστώς τρομοκρατίας, απομόνωσης και αποκλεισμού, στη Μυτιλήνη εκατοντάδες μετανάστες/ριες επανήλθαν στην ορατότητα της πλατείας Σαπφούς (την κεντρικότερη πλατεία του λιμανιού), διαμαρτυρόμενοι/ες για τις καθυστερήσεις των διαδικασιών αιτήματος ασύλου και για την ομηρία τους στη Μόρια. Το ίδιο το γεγονός αυτό αλλά και η διαχρονικότητά των άθλιων συνθηκών και των αγώνων των μεταναστ(ρι)ών στη Μόρια, επιβεβαιώνουν από μόνα τους ότι οι 35 δεν διώκονται για κάποια «αξιόποινη πράξη» αλλά για τον κυνικό παραδειγματισμό της εξουσίας απέναντι στους μετανάστ(ρι)ες: όσοι/ες φτάνουν στις ακτές του ελληνικού κράτους, θα αντιμετωπίζονται ως απορρίμματα από τον λευκό, δυτικό, πολιτισμένο ανθρωπισμό, θα αποδέχονται πειθήνια και βουβά μία τέτοια μεταχείριση και σε διαφορετική περίπτωση θα καταστέλλονται με κάθε τρόπο ανά περίσταση. Τις τελευταίες μέρες, η «περίσταση» απαίτησε το μακρύ χέρι του κράτους να εμφανιστεί και να ξεράσει με επιθετικούς όρους τον οχετό των σκατόψυχων. Φασίστες, ρατσιστές και λοιπά λύμματα επιτέθηκαν με πέτρες, ξύλα, φωτοβολίδες και φωτιές σε εκατοντάδες ανθρώπους όλων των ηλικιών, ώστε το κράτος μέσα σε λίγες ώρες να ολοκληρώσει -με μία εκμαυλισμένη κοινωνική νομιμοποίηση- ένα κανονικότατο πογκρόμ στο κέντρο της Μυτιλήνης και να παραδώσει την πλατεία Σαπφούς πίσω στην αβάσταχτη ελαφρότητα της κανονικότητας των τουριστών και των εμπορευμάτων. Σοσιαλδημοκρατία και φασισμός über alles…

Κράτος και παρακράτος, ανθρωπιστές και φασίστες αλληλοδιαδέχονται ο ένας τον άλλον για τη συστημική ομαλότητα. Όπου τα δημοκρατικά προσχήματα -ειδικά μίας αριστερής διακυβέρνησης- αδυνατούν να διαχειριστούν τις αντιφάσεις τους προκειμένου να καταστείλλουν τους «αόρατους», εκεί επιστρατεύονται οι φασιστικές εφεδρείες. Η φαινομενική ρήξη και η οργανική σχέση μεταξύ δημοκρατίας και φασισμού έρχεται να αναδειχθεί -πέραν της ιστορικής μνήμης που ποτέ δεν ξεχνάει τους μεσοπολέμους και τα μεταπολεμικά «δόγματα του σοκ»- από δηλώσεις όπως του δήμαρχου Μυτιλήνης Γαληνού, όπου τα πάντα αντιστρέφονται ώστε οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» αλλά και οι πλήρως συνειδοτοποιημένοι ρατσιστές να εξυπηρετήσουν άψογα τον θεσμικό ρατσισμό. Το νησί της Λέσβου, δια επίσημων χειλιών, δεν συμφορίζεται από τους στρατιωτικούς, τους αξιωματικούς, τους επαγγελματίες ανθρωπιστές, τους μπάτσους, τον Frontex, το ΝΑΤΟ και την υπόλοιπη κουστωδία των «ανθρωπιστών-διαχειριστών του προσφυγικού» -ούτε φυσικά από την κερδοσκοπία των αφεντικών μαζί με τη φτωχοποίηση των ντόπιων- αλλά από ανθρώπους που παρά τη θέλησή τους εγκλωβίζονται στο νησί από αυτούς που με θράσος ύστερα τους κατηγορούν για την παραμονή τους εκεί, σε έναν φαύλο κύκλο ανακύκλωσης και διόγκωσης της ξενοφοβίας. Με τον ίδιο τρόπο, η πλατεία Σαπφούς δεν είναι κατεχόμενη από τον μιλιταρισμό, τα αγήματα και τους κάθε λογής πατριώτες που υποστέλλουν την ανθρώπινη αξιοπρεπεία για την εμπέδωση του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας (σε έναν τόπο όπου κάθε έννοια «ελληνικότητας» ή «τουρκικότητας» αποτελεί τραγελαφική ύβρη στην τεράστια ιστορία και τους αγώνες του) αλλά από τους φτωχοδιαβόλους που αγωνίζονται για το παρόν και το μέλλον τους, ενάντια στην κρατική/καπιταλιστική βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, του κοινωνικού αποκλεισμού και του καθεστώτος εξαίρεσης.

Ο δήμαρχος έχει ένα κάποιο δίκιο. Τα μισάνθρωπα «αιτήματα» δεν προέρχονται αποκλείστικα από τους φασίστες -ούτε όμως και αφαιρετικά από την «κοινωνία» όπως υπονοείται σε τέτοιου είδους δηλώσεις- αλλά από ένα σύστημα που παράγει τον ρατσισμό και τον φασισμό. Κάτω από τις γραβάτες, τις στολές και τα ράσα του ελληνικού κράτους και της Ε.Ε., των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών, του στρατού, των μπάτσων, των Μ.Μ.Ε. και της εκκλησίας, το μήνυμα «κάψτε τους» έχει μεθοδικά εντυπωθεί μέσω του λόγου και του έργου όλων αυτών των τοπικών, εθνικών και ευρωπαϊκών εκπροσώπων των αντιμεταναστευτικών δογμάτων και των «καθαρών χώρων», με τα κάθε «ακραία στοιχεία» να αποτελούν απλά τους ανερυθρίαστους εκφραστές του. Άλλωστε, κάθε άλλο παρά… «τραγικό λάθος» δεν ήταν ένα ακόμα ραντεβού της φασιστικής πανούκλας στο παραδοσιακό εθνικό ραντεβού του στρατιωτικού αγήματος της Κυριακής στο λιμάνι της Μυτιλήνης για την υποστολή της ελληνικής σημαίας απέναντι από την «μόνιμη απειλή» του -έταιρου ήμισυ στον ελληνικό εθνικισμό- τουρκικού κράτους. Από κει κι ύστερα, οι δήθεν «απερίφραστες καταδίκες» μίας βίας που το ίδιο το σύστημα εκκολάπτει, υποθάλπτει, δικαιολογεί και νομιμοποιεί, σε κάθε στιγμή του 24ώρου, μας αφήνουν παγερά αδιάφορους/ες. «Καταδίκες» που παράλληλα κλείνουν το μάτι στον φασιστικό συρφετό, καθώς δια στόματος του δημάρχου και πάλι, οι μετανάστες έκαναν ότι μπορούσαν για να αναστατώσουν την τοπική κοινωνία, ώστε να υπάρξουν αντιδράσεις και να πιέσουν για την προώθησή τους στην ηπειρωτική χώρα. Όπως και ότι κάποιοι από τους πρόσφυγες άρχισαν να τραβούν φωτογραφίες (από την συγκέντρωση των «πολιτών») και η κίνηση αυτή εκλήφθηκε ως απειλητική. Η μόνη «απερίφραστη καταδίκη» λοιπόν συντελέστηκε πάνω στους μετανάστ(ρι)ες που αφού δέχθηκαν ένα πογκρόμ κρατικής και φασιστικής βίας, βρέθηκαν αμέσως μετά σε καθεστώς σύλληψης με απόδοση κατηγοριών απείθιας και κατάληψης δημόσιου χώρου. Μία πλήρης αποτύπωση ενός ακόμα κατασταλτικού σχεδίου ολοκληρωτικών καταβολών, υπό αριστερή διαχείριση.

Από τη Μόρια έως την Πέτρου Ράλλη και από την πλατεία Σαπφούς έως την πλατεία Βικτωρίας,

Αλληλεγγύη στους μετανάστ(ρι)ες

Μέχρι το γκρέμισμα κάθε κέντρου κράτησης και κάθε φυλακής

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/29/%ce%ba%ce%ac%cf%88%cf%84%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%83%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%ce%bf%ce%b3%ce%ba%cf%81%cf%8c/

Update from Day 2 of the trial for the 35 persecuted migrants from Moria (23/04/2018)

In between a police ring, and with last night’s events in Mytilene still in our heads, the second day of the trial of the 35 persecuted migrants from Moria began.

After the technical difficulties that the acoustic of the first day was faced with, today a microphone system was installed. However, thanks to the tremendous inspiration of whoever installed it, half of the trial was conducted with an echo effect, preventing the audience, as well as the defendants and the judges from hearing anything.

The court was adjourned with the examination of the witnesses for the prosecution. Out of the 10 witnesses that had been called in total, only seven showed up, six policemen and a fireman,

Three of the policemen (Stefopoulos Apostolos, Chasapis Vasilios, Kousvis Efstathios) were the heads of the riot police squads that operated on the day of the riot in the Moria detention centre. Within a jumble of contradictions and timeline deviations, they tried to claim, even through their preliminary examinations, that the 35 persecuted migrants were part of a frantic crowd that, without any reason, kept attacking the police for six hours, and tried to set fires left and right. The police, on the other hand, according to the testimonies of these witnesses, in a completely calm and well-planned operation, evacuated the camp from all the rest (although none of them could recall whether there were two, three or five thousand people who were staying in the camp at the time) trapped around 200 people in one area of the camp, where two out of the three squads (each numbering 12 people) restrained 32 of the 35 defendants while they were still throwing stones to the police. Surely, today they could not identify any one of the defendants, but (swearing with their hand on the gospel all the while) in the summer they were absolutely certain. What was also impressive was the ability of witness for prosecution Kousvis Efstathios to testify as an eye-witness for events that took place in the Moria detention centre before his squad had even arrived in the area, as his co-workers testified. This one had in fact been identified by various defendants as the squad members who was especially violent during the arrests, seriously injuring many of them. A moment of mirth was also offered to the audience by the difficulty that the witnesses faced in distinguishing between African and Latin American migrants (among the rest of the defendants there is one from Haiti and one from the Dominican Republic), as for them all black migrants are Africans.

Next came the testimony of the head of the unit of external guarding and registration, Amoutzias Dimitrios, who, while testifying that he was in close proximity to the events since the start of the protests, could not identify any one of the defendants, apart from 3 defendants whom he insisted he recalled throwing stones along with the rest of the crowd, while these same three defendants had been arrested by firemen in a different area, far away from the rest.

The head of the camp’s security forces for the day, Brilakis Dimitrios, arrived to the courthouse to testify for the damage to his car which was parked inside the detention centre. No one was able to understand how the head of security did not involve himself with the events that took place, but instead took his car and drove away, being upset with the damage that had occurred to it. When asked about the events that took place on the day, he seemed quite confused, and had serious trouble remembering the times at which the events occurred.

Last on the police witnesses’ side was Stroggilou Athena, who was called to testify regarding the report she composed regarding the registered damage to various vehicles. However, there was an objection borne by the defense attorney concerning her testimony, the reason being that she had been a clerk at the preliminary investigation for the case, and so her testimony as a witness was not allowed.

Without any doubt, the highlight of the day was the testimony of the fire department’s deputy chief, Tsouvalas Chrysoulis. Although while listening to the first prosecution witness, who did not manage to support the case for arson, he whispered that “he would take up next, and he would fuck these sons of bitches up”, when he found himself in the witness spot, he seemed rather confused. He assuredly claimed that he would be able to remember with all certainty, even if 50 years had passed, the three people who he saw from a distance of 50 metres ducking next to some bushes, on a wet ground, and being under the impression that they were trying to set a fire he issued an order for their pursuit. Of course, when he was called to identify them in the court, and although the court seat had kindly enough asked the 3 defendants that he had identified in the preliminary hearings to stand up, he misidentified 2 out of 3 of them. He didn’t manage to explain how they managed to set fire when no lighter or flammable substance had been found on their person, nor how the three specific defendants could have been arrested according to his warrant at 15:30, and himself seeing them at 17:00 doing what he accused them of doing. He also explained to the court, while often consulting the stars, that the employees and the cars of the fire department and the police are so fast that they could have identified someone at 17:00, chased him for more than 300 metres on bumpy and sloppy ground, arrested him while he was putting up resistance, transferred him to Mytilene’s police department which is located 11km away, and have created and checked the report of search and confiscation at 17:18. According to his testimony, 10 minutes would be enough for all this, as the police cars ‘fly’ when they have their sirens on.

Another positive thing of the day was that the court seat agreed to the viewing of the various videos that exist of the arrests of the day, videos that actually prove the lies of the prosecution, as well as the excessive police brutality.

It is necessary, still, to note that the trial that is in process concerns 35 migrants who were kept invisible during their entrapment in the Moria detention centre, and are still being kept invisible in the courthouse. Putting up the front of speeding up the processes, the defendants watched the prosecution witnesses without any substantial interpretation.

With the completion of the witnesses for the prosecution testimonies, the second day of trial was completed and was called off until Thursday, April 26th. On Thursday, the trial will continue with the reading of some defence documents and the hearing of the witnesses of defense.

Solidarity with the persecuted migratns from Moria and Petrou Ralli

Solidarity Assembly with the 35 Persecuted Migrants

#freethemoria35

 

New Solidarity Call at Courthouse of Chios

Thursday April 26 at 09.00 a.m.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/24/updat%ce%b5_day_2/

Solidarity Call Outside the Courts of Chios

Solidarity Call for the 35 Persecuted Migrants from Moria

Outside the Courts of Chios

Monday April 23 at 09.00 a.m.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/22/solidarity_call/

Update from Day 1 of the trial of the 35 persecuted migrants from Moria (20/04/2018)

After a series of difficulties and threats of postponement, the trial began regularly today.

As we have previously stated, the transfer of the trial from Mytilene to Chios can only be viewed as yet another tactical move of the state against the solidarity movement that has developed for the 35 persecuted migrants. A move that aims at isolating the migrants from the wave of solidarity in Lesvos, creating crucial obstacles for those in solidarity, as well as for the witnesses, making it difficult for them to attend the trial. The coincidence of the ferry strike on the two days before the trial prevented people in solidarity from traveling from Athens and Mytilene to Chios, creating isolation conditions that the state desired. Apart from that, it also gave the police forces the opportunity to fail to transfer two of the accused migrants, leading to a heightened  risk of the trial being postponed This obstacle was overcome though the mobilisation of lawyers in Athens, who secured authorisation from the two migrants for the lawyers already in Chios to represent them without their presence, as they remained in the transfer department in Athens. The strike was also used as an excuse for not transferring the official interpreter for the Wolof and Bambara dialects from Athens – the only dialects in which four of the migrants can communicate. In order to find a solution, an asylum-seeking migrant from the VIAL detention centre was called forth.

In Chios, in the days before the trial, local tabloids tried to create an atmosphere of terror concerning the trial, which was occasioned by the calls for a solidarity rally outside the courthouse, from Athens and Mytilene. In the end, the only terror in the city in the morning were the dozens of cops of every kind (riot police, plainclothes police, port police along with many others) who surrounded the courthouse, and all the while controlled  everyone who was trying to come close to the courthouse. During this large and unprecedented for Chios police mobilisation, with more than 100 police inside and outside the courthouse, even cops that were on a leave of absence were recalled.

With regard to the court, the trial began after a short delay, while waiting for the authorisations from Athens. After the recess, the charges were read, with the interpreters only partially translating for the accused, as the court instructed the interpreters  to speed up the process. Subsequently, the four jurors were selected, and then the defense attorneys were asked for independent claims concerning alterations of the charges. The attorneys made claims concerning the charges for “life-threatening arson” and “aggravated damage to property”, in order to change them to “damage to foreign property”.

After the claims were lodged, the court ordered a recess of the trial, and its continuation on Monday, April 23rd, at 9am.

The trial is being followed by lawyers from abroad who have come as international observers.

 

Solidarity with the persecuted migrants from Moria and P. Ralli

Solidarity Assembly with the 35 Persecuted Migrants

#freethemoria35

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/20/update_day_1/

(Ελληνικά) 20-21-22 Απρίλη: 3 μέρες στο Ρεσάλτο ενάντια στα έθνη, τα σύνορα, τον ρατσισμό, την καταστολή… για την αλληλεγγύη

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

  • Παρασκευή 20.04, 8:30μμ
Εκδήλωση-Συζήτηση: Η καταστολή των “αόρατων” στα κολαστήρια της “ελληνικής φιλοξενίας” – οι τρέχουσες υποθέσεις διώξεων μεταναστών από την Μόρια και την Π. Ράλλη.
  • Σάββατο 21.04, 7μμ
Παρουσίαση της έκδοσης:Το σχέδιο Άιντε – Ξεπερνώντας έθνη και σύνορα: μία συλλογική προσπάθεια ενάντια στον εθνικισμό στα Βαλκάνια
Συζήτηση: Εθνικοί ανταγωνισμοί και ανταγωνιστικό κίνημα. Μία συζήτηση για το μακεδονικό ζήτημα.

(η εισήγηση θα πραγματοποιηθεί από συντρόφους της έκδοσης)

Για να κατεβάσετε το pdf της έκδοσης πατήστε εδώ.
  • Κυριακή 22.04, 13:00μμ
Συλλογική κουζίνα στο Ρεσάλτο

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/19/20-21-22-%ce%b1%cf%80%cf%81%ce%af%ce%bb%ce%b7-3-%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%81%ce%b5%cf%83%ce%ac%ce%bb%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%bd%ce%ac%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84/

(Ελληνικά) Αλληλεγγύη με τους Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας και της Πέτρου Ράλλη

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.


Τα κέντρα κράτησης μεταναστών αποτελούν κεντρικά σημεία υποτίμησης, πειθάρχησης και καταστολής των μεταναστευτικών πληθυσμών. Η οποιαδήποτε άρνηση αυτής της συνθήκης αντιμετωπίζεται με τη βίαιη αστυνομική παρέμβαση και ολοκληρώνεται μέσα από ένα σύστημα διοικητικών και ποινικών κυρώσεων.

Στις 20 και 27 Απριλίου και στις 11 Μαΐου σε Χίο και Αθήνα έχουν οριστεί δικαστήρια για τρεις διαφορετικές υποθέσεις όπου μετανάστες κρατούμενοι αφού δέχθηκαν την αναίτια αστυνομική βία βρίσκονται αντιμέτωποι με κακουργηματικές κατηγορίες.

Κανένας μετανάστης μόνος του απέναντι στην δικαστική τρομοκρατία.

Για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης.

 

Δράσεις Αλληλεγγύης:

Πορεία – Τρίτη 17/04 στις 18.00 στην Πλατεία Σαπφούς (Μυτιλήνη)

Συγκέντρωση – Παρασκευή 20/04/ στις 10:00 στα Δικαστήρια (Χίος)

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/13/draseis_allhleggyhs_moria35/

(Ελληνικά) Ενημέρωση-συζήτηση στον ΑΚΟΙΧΙ (Γιάννενα) για τους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Η αντιφασιστική συνέλευση No Pasaran διοργανώνει την Παρασκευή 13/4 στις 19.00 στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Ιωαννίνων ενημέρωση-συζήτηση για τους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας εν όψει του δικαστηρίου (20/4).

Θα υπάρξει τηλεφωνική επικοινωνία με μέλος της συνέλευσης αλληλεγγύης για τους 35 διωκόμενους μετανάστες της Μόριας (Μυτιλήνη).

Μετά τη συζήτηση, θα ακολουθήσει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης για τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης.

https://nopasaranioannina.wordpress.com/

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/04/09/%ce%b5%ce%bd%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd/

Solidarity with the 35 Persecuted Migrants from Moria

On Tuesday July 18, 2017, police attacked a peaceful protest that took place in the detention center of Moria using tear gas and flash grenade grenades. Some of the protesting migrants resisted, responding with just a small measure of the violence they experience daily. Many hours later, while the interior of the detention centre had returned to what passes for “normality”, riot police and plain clothes officers started a raid. They beat people indiscriminately and finally arrested 35 people at random. Their sole criterion was skin colour, targeting only people of African descent. The arrestees were brought to the Central Police Department of Lesvos, where they were held without any medical help despite having suffered severe beatings. Severely beaten and terrified, the 35 accused were presented to an investigator to face serious charges, most notable among which was “life-threatening arson”. This accusation may result in many years of imprisonment, and simultaneously exclude the convicted from the asylum process. Thirty of them were placed in pre-trial detention, while the rest were handed restrictive orders of residence on the island.

On Friday April 20, the 35 accused will be tried in the Mixed Jury Court of Chios. All of them deny their participation in the events, and have presented proof of their innocence. The “war against migrants” is intensified, taking as its victims those already placed at the bottom of society. The policy of constructing spaces of exception at the European borders – spaces where all those who have not lost their lives during their passage will be detained and suffer severe dehumanisation and violence – is now present and expanding in the interior of Fortress Europe. At the same time, through a militaristic racist rhetoric, the national regime is drumming up consensus to the continuation and intensification of policies which further devalue those placed “at the bottom” of society. The only chinks of light breaking through this cloud of totalitarianism are the ongoing resistances that rise through the diverse, horizontal and unmediated struggles of those opposed to it.

We are not standing by the 35 persecuted immigrants simply because we believe in their innocence, but because we understand their persecution is another tool of state-capitalist repression against all these struggles. The state is targeting the weakest, to ensure the compliance of all others who choose to resist the devaluation of their lives. This is a counter-insurgency practice, enacted through police violence against and judicial repression of all those that refuse to kowtow to the mediation agents of the NGOs, the quasi-governmental organizations and the political parties. It is a widespread and ever-increasing repression, as we see in the new reformation of the correctional code used to suppress the inmates of Greek prisons, in the fines imposed on conscientious objectors to the military, in the criminal persecution of unionist struggles and of people resisting the environmental degradation of their homes.

For all these but also for every other reason in the world, we stand beside the persecuted migrants and we clearly state that this struggle is just another important struggle of our class. And that is precisely why we will stay by their side to the end – until they are finally let free.

 

For a world of freedom, equality and solidarity

 

Solidarity Assembly for the 35 Persecuted Migrants of Moria

#freethemoria35

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/29/postermoria35/

(Ελληνικά) Αλληλεγγύη με τους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

[vsw id=”261538942″ source=”vimeo” width=”648″ height=”420″ autoplay=”no”]

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/24/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-35-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bd/

(Ελληνικά) Εκδήλωση-κάλεσμα σε δράσεις για τους διωκόμενους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη & Μόριας

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ

 

-Την Τετάρτη  31 Μαΐου 2017, στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, τη γνωστή Πέτρου Ράλλη, 8 μετανάστες συλλαμβάνονται ύστερα από επίθεση που δέχτηκαν από τους μπάτσους μέσα στα κελιά τους. Η αφορμή για την επίθεση ήταν ότι οι μετανάστες ζητούσαν να επικοινωνήσουν με τον διευθυντή ώστε να ενημερωθούν για την εξέλιξη της κράτησης τους, όντας ήδη 8 έως 10 μήνες κρατούμενοι σε διοικητική κράτηση. Η απάντηση των μπάτσων στο απλό αυτό αίτημα ήταν να τους ξυλοφορτώσουν άγρια, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν και οι οχτώ στο νοσοκομείο βαριά χτυπημένοι. Στη συνέχεια, για τη συγκάλυψη του ξυλοδαρμού, οι μπάτσοι αμέσως έστησαν δικογραφία εναντίον τους.

-Την Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017 στο κέντρο κράτησης της Μόριας ξεκινούν διαμαρτυρίες από μερίδα μεταναστών/ριών, κυρίως αφρικανικής καταγωγής που αφορούσαν τις συνθήκες διαβίωσης τους και τις καθυστερήσεις στις αιτήσεις ασύλου τους. Γίνεται συμβολικός αποκλεισμός των γραφείων της ευρωπαϊκής υπηρεσίας ασύλου (EASO). Στις 18 Ιουλίου δέχονται επίθεση από τα ΜΑΤ που προσπαθούν να τους/τις απομακρύνουν κυνηγώντας τους/τις στο εσωτερικό του κέντρου. Από μέρους τους, οι μετανάστες/ριες απαντούν στην επίθεση που δέχονται. Μια ώρα μετά το τέλος των συγκρούσεων οι αστυνομικές δυνάμεις συλλαμβάνουν εν τέλει 35 τυχαία άτομα εκ των οποίων τα 30 προφυλακίζονται.

Τα δικαστήρια για τις δύο αυτές υποθέσεις έχουν προγραμματιστεί αντίστοιχα για τις 27/4/2018 (Αθήνα) και 20/4/2018 (Χίος).

Μέσα στην  στημένη δικογραφία εναντίον των 8 μεταναστών της Πέτρου Ράλλη περιέχεται πως υπήρξε «κλιμάκωση της έντασης», πως οι κρατούμενοι «προσπάθησαν να αποδράσουν χτυπώντας συντονισμένα την κεντρική πόρτα της πτέρυγας για να τη σπάσουν» και ότι δήθεν, στην προσπάθεια τους να τραπούν σε φυγή «γλίστρησαν και χτύπησαν μόνοι τους». Στην πραγματικότητα οι μπάτσοι απρόκλητα εισέβαλαν στα κελιά και ξυλοκόπησαν όποιον βρήκαν μπροστά τους όταν οι ίδιοι χτυπούσαν την πόρτα της πτέρυγας ζητώντας να δούνε τον διευθυντή και να ενημερωθούν για τον χρόνο της κράτησης τους.

Αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει βίντεο, που καταδεικνύει τον τρόπο «διαχείρισης» των μεταναστών με τη χρήση βίας οι ανθρωποφύλακες έχουν το θράσος να υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο και η εισαγγελική αρχή να υιοθετεί αυτά τα ψέματα. Το γεγονός αυτό δεν μας εκπλήσσει, απλά επιβεβαιώνει ότι οι κάμερες, όπως και όλα τα μέσα παρακολούθησης, εξυπηρετούν μονάχα τους σκοπούς αυτών που τα χειρίζονται, της εξουσίας και των παρατρεχάμενών της.

Στη συνέχεια, για να ολοκληρωθεί η παραδειγματική τιμωρία των έγκλειστων μεταναστών που τόλμησαν να απαιτήσουν το ελάχιστο, το Υπουργείο Δικαιοσύνης τους διασκόρπισε σε όλη την επικράτεια (Φυλακές νέων Βόλου, Νιγρίτας Σερρών, Δομοκού, Μαλανδρίνου, Ναυπλίου, Χανίων) απομονώνοντάς τους και στερώντας τους τη δυνατότητα άμεσης επικοινωνίας με δικηγόρο.

 Στην περίπτωση των 35 από την Μόρια, τα ΜΑΤ μπήκαν στον καταυλισμό κάνοντας επιχείρηση «σκούπα», με χρήση χημικών και χειροβομβίδων κρότου λάμψης.  Ξυλοκόπησαν όποιον βρήκαν μπροστά τους, αρχικά στον διάδρομο και ύστερα -ακόμα και όταν η εξέγερση είχε πια τελειώσει- μέσα στα κοντέινερς. Χωρίς καμία διάκριση, σπάζουν  κεφάλια, χέρια και πόδια. Για να ολοκληρώσουν το ρεσιτάλ παραδειγματικής τιμωρίας, οι μπάτσοι μάζεψαν 35 άτομα στο σωρό με μοναδικό κριτήριο το χρώμα του δέρματός τους -βάσει της πληροφορίας ότι η εξέγερση ξεκίνησε από Αφρικανούς- και τα συνέλαβαν φορτώνοντάς τους ένα βαρύτατο κατηγορητήριο. Μετά, κατά το σύνηθες, φρόντισαν να διασκορπίσουν τους προφυλακισμένους σε 4 διαφορετικές φυλακές ανά τη χώρα για να σιγουρέψουν οτι θα παραμείνουν όσο πιο απομονωμένοι γίνεται.

Μέσα στα πλαίσια της προσπάθειάς του κράτους για όσο πιο άδικη μεταχείριση γίνεται σχετικά με την υπεράσπιση τους, η δίκη τους ορίστηκε στο Μικρό ορκωτό δικαστήριο της Χίου. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι 5 από τους 35 κατηγορούμενους που συνεχίζουν να ζουν στη Μόρια με περιοριστικούς όρους πρέπει να καλύψουν μόνοι τους τα έξοδα της μετακίνησής τους και της επιβίωσής τους εκεί. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι με αυτή την απόφαση αποκλείουν ουσιαστικά οποιαδήποτε κατάθεση υπέρ των κατηγορουμένων στο δικαστήριο μιας και οι αυτόπτες μάρτυρες υπεράσπισης βρίσκονται σε γεωγραφικό περιορισμό στο νησί της Λέσβου μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος τους για Άσυλο. Κάτι εξαιρετικά «βολικό» για την έκβαση της δίκης… Η εκδικητική και τιμωρητική στάση του κράτους απέναντι σε κάθε μορφή εξέγερσης έχει ως σκοπό κυρίως τον εκφοβισμό. Δεν είναι τυχαίο που η άγρια καταστολή και η απαγγελία κατηγοριών στους 35 μετανάστες έγινε μια βδομάδα μετά από μια άλλη εξέγερση στη Μόρια στην οποία μετανάστες αφρικανικής και πάλι καταγωγής προσπάθησαν να αποσπάσουν συγκρατούμενό τους από τους μπάτσους (όταν οι πρώτοι θέλησαν να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στο προαναχωρησιακό κέντρο προς απέλαση). Είναι σαφές πως οι συγκεκριμένες συλλήψεις και οι απαγγελίες κατηγοριών στοχεύουν κυρίως σε μετανάστες αφρικανικής καταγωγής που «τολμούν» να εξεγερθούν, προς παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Για τον σχεδιασμό του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής η Π. Ράλλη, τα κέντρα κράτησης στα νησιά και οι συνθήκες εγκλεισμού που επικρατούν εκεί είναι το πρότυπο για την διαχείριση των μεταναστών/ριών.  Αποτελούν κομβικό σημείο στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή της επίσημης μεταναστευτικής πολιτικής, που επιβάλλει την αορατοποίηση των μεταναστών/ριών. Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι ούτε μεμονωμένα, ούτε σπάνια, ούτε ασύνδετα μεταξύ τους. Αντιθέτως, η αντι-μεταναστευτική πολιτική μέσα στην οποία αυτός ο ωκεανός καταστολής εντάσσεται, παρότι δε σταμάτησε να υλοποιείται εδώ και δεκαετίες, εντάθηκε και εντείνεται ακόμα περισσότερο από το 2015 και μετά με τις αυξημένες αφίξεις μεταναστ(ρι)ών.

Από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων στην κεντρική Ευρώπη έως τις χώρες του Νότου όπου οι αντι-μεταναστευτικές πολιτικές υλοποιούνται, η στρόφιγγα  ανοίγει ή κλείνει ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της Ευρώπης για εργατικό δυναμικό. Οι μετανάστες/ριες βαφτίζονται «πρόσφυγες» ή «μετανάστες», «λαθραίοι» ή «νόμιμοι» κλπ κλπ με τους πιο άτυχους να αντιμετωπίζονται ως πλεονάζων πληθυσμός. Έτσι, ανάλογα με την περίσταση  «φιλοξενούνται» σε κλειστά ή ανοιχτά στρατόπεδα κράτησης στα νησιά ή την ενδοχώρα, σε φυλακές όπως η Πέτρου Ράλλη και η Κόρινθος ή βρίσκονται χωρίς χαρτιά στον δρόμο, σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας και μαύρης εργασίας, αντιμέτωποι ανά πάσα στιγμή με τον κίνδυνο μιας σύλληψης ή με τους φασίστες.

Πρόσφατα ο υπουργός μετανάστευσης ανακοινώσε το επόμενο βήμα μετά τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τις επαναπροωθήσεις. Προανήγγειλε τη δημιουργία νέων και την επέκταση των ήδη υπαρχόντων κλειστών κέντρων κράτησης στα νησιά, κάτι που από μόνο του αποτελεί ομολογία για αύξηση της καταστολής. Ως επακόλουθο, ο αριθμός των κρατουμένων μεταναστών/ριών που βρίσκονται εγκλωβισμένοι/ες θα αυξάνεται, και για τη συντριπτική πλειοψηφία τους, ο μοναδικός ορίζοντας μετά από την πολύμηνη κράτησή τους θα είναι η απέλαση.

Τα camp και επίσημα πλέον στρατιωτικοποιούνται και λειτουργούν με κανόνες «φυλακής», πάντα με τη συνεργασία αστυνομίας, στρατού, δικαστικών αρχών και ΜΚΟ. Έτσι επιτυγχάνεται η καλύτερη «διαχείριση» του μεταναστευτικού πληθυσμού, με τον αυστηρότατο έλεγχο όσων είναι εντός των στρατοπέδων, αλλά και η πειθάρχηση όσων είναι “ελεύθεροι” (αν και αναγκασμένοι να παραμείνουν στην ελληνική επικράτεια) υπό την απειλή του εγκλεισμού.

Η διαχείριση των μεταναστριών-ων γίνεται με ένα ευρύ φάσμα κατασταλτικών πρακτικών. Από τη μία άθλιες συνθήκες διαβίωσης, απομόνωση και αορατότητα, κράτηση που κανείς δεν ξέρει το τέλος της, καθημερινοί βασανισμοί και ξυλοδαρμοί για ασήμαντη αφορμή, δικογραφίες και φυλακίσεις για παραδειγματισμό. Και από την άλλη η καταστολή με το φιλανθρωπικό προσωπείο των ΜΚΟ, τον πατερναλισμό, τις αόριστες και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, που έχουν σαν στόχο να γίνουν οι μετανάστριες/ες πλήρως εξαρτημένες/οι από του επαγγελματίες του ανθρωπισμού, να χάσουν κάθε δυνατότητα αυτονομίας, να γίνουν τελικά παθητικές/οι δέκτες της “βοήθειας” που τους προσφέρουν, αποσυμπιέζοντας έτσι οποιαδήποτε ένταση μπορεί να δημιουργηθεί, αποτρέποντας οποιαδήποτε πιο δυναμική διεκδίκηση.

Τέλος, το κράτος, είτε στη δεξιά είτε στην αριστερή του εκδοχή, δεν ξεχνά το νομικό του οπλοστάσιο. Όταν, οι έγκλειστοι/ες μετανάστες/ριες τολμούν να προβούν στην ελάχιστη διαμαρτυρία  η απάντηση είναι αμείλικτη, οργανωμένη και προμελετημένη, κάτι που, μαζί με τα παραπάνω, καθιστά σαφές πως πρόκειται για την ίδια  κεντρική πολιτική απόφαση.

Το βασικό απρόβλεπτο εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια είναι οι αντιδράσεις κυρίως από τους ίδιους τους μετανάστες-κρατούμενους, που θα θελήσουν να αντισταθούν στην αναίτια κράτηση τους. Είναι προφανές ότι οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις έπονται των παραπάνω. Με την απόδοση κακουργηματικών κατηγοριών στους 8, και τους 35, το κράτος αφενός θέλει να αποδείξει την απολυτή προσήλωση στο σκοπό του, κλείνοντας το μάτι στους φασίστες, και αφετέρου να τιμωρήσει προς παραδειγματισμό, με συλλήψεις στον σωρό.

Η έκβαση αυτού το αγώνα είναι σημαντική για την συνέχιση της αντίστασης εντός και εκτός των τοιχών. Να μην αφήσουμε την δικαστική μαφία να εκβιάσει τους αγωνιζόμενους

σε μια περίοδο που η καταστολή αλλά και οι εξεγέρσεις σε στρατόπεδα όπως η Μόρια -αλλά και αλλού- εντείνονται καθημερινά. Στόχος μας είναι να σταθούμε ανάχωμα στην προσπάθεια της εξουσίας για απομόνωση των μεταναστών /ριων από το κίνημα της αλληλεγγύης και τον εκφοβισμό τους, καταδεικνύοντας πως οι μόνοι που έχουν κάτι να φοβηθούν είναι οι ίδιοι οι εξουσιαστές και όσοι τους εξυπηρετούν.

 Εκφράζουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τις μετανάστριες, δημιουργώντας από κοινού κοινότητες αγώνα και προσπαθώντας να γκρεμίσουμε κάθε τοίχο, ορατό ή αόρατο, που βρίσκεται ανάμεσα μας. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε σε οποιαδήποτε καταστολή των μεταναστών/ριών. 

 

Γιατί απέναντι σε οποιονδήποτε εγκλεισμό, ακόμα και σε αυτόν με το πιο ανθρωπιστικό προσωπείο, η αντίσταση, από την πιο μικρή καθημερινή πράξη μέχρι την πιο βίαιη εξέγερση, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε παράνομη, είναι απλά δίκαιη.

Όσο μετανάστες και μετανάστριες στοιβάζονται σε κελιά και  κέντρα κράτησης, εμείς θα στεκόμαστε δίπλα τους.

Όσο άνθρωποι διαχωρίζονται με βάση τα έγγραφα που βρίσκονται στην τσέπη τους ή τη χώρα προέλευσής τους, εμείς θα φωνάζουμε ότι τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα της γης και θα παλεύουμε για να τις εξαλείψουμε.

 

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΤΗΣ Π. ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 35 ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 14/4/2018 ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 12.00

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ:

ΧΙΟΣ 20/4/18
ΛΟΥΚΑΡΕΩΣ 27/4/18

 

 

Συντονισμός Συλλογικοτήτων και Ατόμων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης
http://ssaekk.espivblogs.net

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/23/%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%ae%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%b4%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4/

(Ελληνικά) Δράσεις Αλληλεγγύης στους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Αλληλεγγύη στους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας

Μικροφωνικής Αλληλεγγύης

Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 18:00 στην Ερμου (Εθνική Τράπεζα)

Πάρτυ Οικονομικής Ενίσχυσης

Σάββατο 24 Μαρτίου μετά τις 22:00 στο Χατζηγιάννειο Κτίριο (Λαδάδικα)


#freethemoria35

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/19/solidarity_actions_moria35/

(Ελληνικά) Ραδιοφωνική Εκπομπή στον 105fm

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Κυριακή 18 Μαρτιού στις 20:00

Ραδιοφωνική Εκπομπή στον 105fm

Αντιστάσεις στα Κέντρα Κράτησης και Κρατική Καταστολή

Ενημερώσεις για τις δικαστικές υποθέσεις διωκόμενων μεταναστών από τα κέντρα κράτησης της Μόριας και της Πέτρου Ράλλη

#freethemoria35

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/16/%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-105fm/

Political Call for Solidarity with the 35 Persecuted Migrants from Moria

[vsw id=”261538942″ source=”vimeo” width=”600″ height=”420″ autoplay=”no”]

The Political Call in PDF

After the completion of the preliminary investigation, the court date for the 35 migrants that are being accused of having participated in the revolt that took place in the Moria detention centre on July 18 in 2017, has been set for April 20 in the Mixed Jury Court of Chios.

A few words on the incidents of that day

Since months, refugees have been organizing for their rights due to the large delays in the processing of their asylum applications and due to the wretched conditions under which they are forced to live in the Moria detention centre. On July 17, a group of migrants, mainly of African origin, had announced that they would go on repeated protests.    An additional reason for the protests are the wretched conditions they have to endure in the detention centre of Moria. The announced protest is the climactic result of various smaller and more impulsive protests, which took place in the detention centre as well as in the town of Mytilene. During that time, several of the migrants, who were organising to resist the state’s repressive policies, had been threatened by the police that they would soon find out “who the boss in the detention centre is”, whereupon NGO workers urged them to quit the protests.

On Tuesday, July 18, during a sit-in protest outside the European Asylum Support Offices (EASO) that lead its employees to leave their offices, the authorities pointed out that the protesting migrants are themselves to blame for the delayed processing of the asylum applications, causing another group of migrants to turn against them. Subsequently, the protesting migrants left the camp to block the main street outside. While shouting slogans outside the camp, police forces from inside as well as outside the detention centre attacked them with stones, teargas and stun grenades.The migrants responded by throwing rocks back at the police and starting small fires.

After the conflict, the interior of the detention centre had returned to “normality”, yet police forces started a purge inside Moria. The migrants had to face the menace of the riot police, who stormed house-containers, beating anyone indiscriminately until finally arresting 35 people at random. Their sole criterion was skin colour, since they were targeting people of African descent. The arrestees were brought to the Central Police Department of Lesvos, where they were held without any medical help despite having suffered severe beatings. Only one of the arrestees was taken with an ambulance to the hospital directly from the detention centre, due to loss of consciousness, after having suffered a murderous strike at his nape. During the following month, rumours about complementary arrests were going round, terrorising the entrapped migrants even more, which lead many of them to leave their tents and containers for fear of being targeted. The insecure situation created an atmosphere of powerlessness, passivity and a feeling of defeatism.

The judicial data

Severely beaten and terrified, the 35 accused were presented to an investigator, facing serious charges, among which most notably “life-threatening arson”. This accusation may result in many years of imprisonment and simultaneously exclude the convicted from the asylum process. More specifically, the in total four accusations are as follows:

  1. Arson by intent from which a hazard may arise for a person, jointly.
  2. Dangerous physical harm, attempted as well as executed to the detriment of police and fire brigade officers, jointly and repeatedly.
  3. Damage in form of arson of foreign ownership and of an object that serves a common benefit, jointly and repeatedly.
  4. Resistance performed by more than one person, who had their faces covered and carried potentially dangerous objects.

The court ordered a pre-trial detention for 30 of the accused, while the remaining five (the seriously injured and four other migrants, who had not been provided with an interpreter for the period of a month and a half) saw restrictive orders of residence on the island and had to make an appearance at the police department twice a month.

Out of the 30 detainees, 10 are in prison on Chios Island, 13 in Korydallos (Athens), six in the juvenile detention facilities in Avlona (Attica) and one was transferred from Avlona to Malandrino prison (Central Greece). Serious issues resulted from their separation, since they were imprisoned far away from their lawyers and friends, greatly aggravating their isolation and uncertainty, while posing significant obstacles to their preparation for the upcoming trial. This practice has been applied to political prisoners in the past, for instance in a similar case concerning eight persecuted migrants from Petrou Ralli.

Initially, their defence had been assumed by lawyers active in NGOs on the island and as the case started to trigger public attention, more NGOs appeared willing to adopt some of the court cases. However, only days before the trial date was set, the NGOs Solidarity Now, Metadrasi and Synyparxis Lesbos announced their withdrawal from the process. Accordingly, the already problematic situation was severely aggravated, since the defendants had to find new lawyers. As a result, nine of the migrants on trial will be represented by lawyers from solidarity groups.

The role judicial authorities play in counter-insurgency practices becomes clear in the location of the chosen court. The transfer of the trial to Chios stands in contradiction with the court’s own decision of imposing restriction orders on five defendants. Despite the judges being aware of the defendants’ precarious financial situation, the trial will take place on Chios and is expected to last for several days, which creates enormous costs of residence in addition to travel expenses. Furthermore, the location of the trial creates serious limitations to the presence of witnesses in their defence. As the events took part in the detention center of Moria, many of the eyewitnesses are migrants put under administrative restrictions, who do not have the option to leave Lesvos. The same can be said for many local witnesses. Due to limited transport between the two islands, day-to-day presence is rendered impossible, wherefore witnesses would have to put their jobs on hold for an indefinite period of time and at whatever cost. The removal of essential testimonies resulting from the choice of location serves as a convenient pretext for the vengeful and premeditated attitude of the judiciary authorities towards the persecuted migrants.

Anti-migration policies          

While global geopolitical contestations continue, showing no sign of decrease, economic expansionism flourishes and various authoritarian and fundamentalist regimes keep appearing in every corner of the world, Fortress Europe intensifies its military-police management of the migration flow. Perhaps better organised than ever, the decision for the creation of spaces of exception at the European borders takes shape; spaces where all those who have not lost their lives during their passages, will be detained and suffer severe devaluation and violence. By means of a system of continuous human degradation, migrants will be categorised as “wanted” or “unwanted”. Those wanted will serve as the necessary new labor force of Europe, while at the same time providing an alibi for the anti-migration death policies. The rest will inevitably be criminalised, since their only feasible option is to travel further without documents, whereupon they will be exploited as cheap labor forces, which is fundamental to the reproduction of power structures manifested in local and global capital. Their only other option is deportation to their countries of origin or to third countries.

Additionally, migrant populations have become the new “internal enemy”. The media aid in the construction of a reality under threat so as to justify the existence of totalitarianism  as “socially necessary”. Migrants are portrayed as biologically and culturally inferior or as contagious disease carriers, while being placed in camps lacking sanitary facilities. The use of a militaristic rhetoric aids in migrants being represented as invaders, justifying Greek and European army forces taking position at the borders but also expanding their operations in the interior of Fortress Europe. A “state of emergency” is being introduced in an increasing number of areas in Europe. A doctrine that comes out of, while simultaneously evoking the necessary national cohesion and consensus needed for a continuation of intensified policies of devaluation of the “bottom” of society.

Nevertheless, “war against migrants” means money. The industry that developed due to the governance of migration populations should not be overlooked. Capital continues to be reproduced either through military equipment serving the protection and surveillance of the borders or through human capital, as a consequence of the widespread doctrine of military humanitarianism.

Given the context, Lesvos was chosen, for the second time in its recent history, as the main area for the application of the anti-migration border policies at the beginning of the so-called “Eastern Mediterranean Route”. As a result, new military-police forces and different types of detention centres have emerged in addition to the encouragement of  a crucial social detachment in order to generate consent for the death-politics that are unfolding. Policies that led to dozens of dead people being washed ashore plus the deaths of 14 people inside the detention centres. Totalitarianism casts a cloud over life on the island with few cracks opened up by the resistance of the migrants, but also by parts of a widespread, international counter-movement, which has shown numerous and continuous actions. These moments of resistance that provide short-lived autonomy, cause migrants being subjected to even more terror and violence in order to isolate them from the ones who stand by them in solidarity.

Solidarity for every reason in the world

The decision to stand by the 35 persecuted migrants has nothing to do with any innocence criterion, nor does it signify an one-dimensional anti-racist struggle. Their persecution can only be understood as yet another side of the counter-insurgent policies that have been established by previous governments and are now put into practice by the leftist government SYRIZA. The evident decline of social and class movements in recent times allows for attacks on those at the bottom to assume a more permanent and final character. A plethora of oppressive tools, of a policing, judicial, administrative and economic nature, are being used against those who choose continuous and unmediated resistance.

The ever-increasing militarisation of police forces. Creation of spaces of exception, like the migrant concentration camps.  The new reformation of the correctional code and the attacks against resisting prisoners. Use of fines as blackmail, as in the case of total army objectors. The adoption of explicit criminal offences for those resisting residence auctioning. Criminal persecution of unionist struggles. Environmental degradation and persecution of those resisting it. All these are aspects of the same state-capitalist attack against those at the bottom.

Attacks that go beyond traditional borders of nation-states. Through the reformulation of legal frameworks, the attempt of transnational cooperation in order to curb resistances, is becoming more and more intense. The establishment of European military and police security forces, transnational judicial cooperation, and the development of common European policies on population management constitute the new reality. But answers will be given at all levels. Against the nationalism of any nation, the state barbarity of any state, the exploitation of capital, the resisting parts of society develop their own struggles (i.e. Hamburg G20, Thessaloniki’s Balkan Antinational Demo, No Border Movement). Struggles beyond borders, states, nations, and nationalisms.

The trial of the 35 migrants can only be viewed as a trial against all of society that resist the continued devaluation and repression of their lives.

This trial aims to be carried out in a black hole of space and time, limiting any opportunity for solidarity. For this reason, more urgently than ever, highlighting yet another instance of state arbitrariness directed towards one of the most oppressed social groups, is essential.

We call upon individuals, groups and organisations to stand in solidarity and organise initiatives. To work against the decision of the judicial authorities to try and erase the trial by transferring it to Chios, comrades throughout Greece and beyond need to bring the issue to attention.

The twitter account @freethemoria35 and #freethemoria35 has been set up for the purposes of the solidarity campaign, while the self-organised media will be used for more precise information and updates.

Solidarity Assembly for the 35 Persecuted Migrants of Moria

#freethemoria35

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/13/call_for_solidarity/

Statement by 5 of the Persecuted Migrants of the Moria 35

On the 20 April, we are scheduled to attend trial in Chios after waiting nine months, trapped on Lesvos, while 30 of our brothers unjustly have waited in prison for this same time period.  Our humanity has been denied since we stepped foot in Europe, the supposed cradle of democracy and human rights.  Since we arrived we have been forced to live in horrible conditions, our asylum cases are not taken seriously, and most Africans are denied residency in Europe and face deportation.  We are treated like criminals, simply for crossing a border that Europeans can freely cross.

Now 35 of us have been accused of rioting, destroying property, and violence, however, it was actually the police who have attacked us in a violent and racist raid on the African section of Moria Detention Centre on the 18 July 2017, the day we were arrested. On the 18 July, a group of migrants of many different nationalities and races gathered to protest that we are being kept prisoners on Lesvos island in inhumane conditions. To break up the protest, the police shot tear gas canisters into the group of migrants who were protesting outside the main gate of Moria Detention Centre. It was the police in full riot gear who attacked unarmed migrants with stones, batons, and tear gas. More than an hour after the clashes ended the police surrounded only the African section of Moria Detention Centre. It was the police who damaged property by braking the windows and doors of the containers where we were living. Without concern for people who were inside they threw tear gas into the closed containers. They dragged people by their hair out of the containers. They beat anyone they found with batons, their boots, their fists, including a pregnant woman. It seems we were targeted only because of our skin colour – because we are black. It was in this violent and racist attack that we were also beaten and arrested. The police continued to beat us inside the police station, while we were in handcuffs, and they denied us medical attention for days afterwards.

The week after we were violently arrested, the police returned and again raided Moria Detention Centre, arresting many Africans who were notified that their appeals had been rejected, and who were then deported to Turkey. We believe that this raid was in order to continue to terrorize migrants and silence any resistance. With coordination of UNHCR and the Greek Asylum Service, the pregnant woman who had been beaten was transferred to Athens in the days after the police attack on our community. We believe that her transfer to Athens and the deportation of several Africans was also in order to get rid of any witnesses to the police´s attack against us.

However, the authorities can not stop the truth from coming out about how Greece and Europe treat migrants in Lesvos. It is the violent attack by the police against African migrants which must be investigated. It is the police who must be brought to justice. We and our 30 brothers in prison must be freed.  We do not trust that the authorities who have treated us as less than human will treat us fairly in this case and we know that we will only achieve justice in this case through solidarity from Greeks, Europeans and other people who see us as their equals.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/13/statement_of_5/

(Ελληνικά) Η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Μετά την ολοκλήρωση της προανακριτικής διαδικασίας και της έκδοσης του τελικού βουλεύματος για την υπόθεση των 35 διωκόμενων μεταναστών για τα εξεγερσιακά γεγονότα στο Κέντρο Κράτησης της Μόριας τον Ιούλιο του 2017, η δίκη ορίστηκε για τις 20 Απριλίου στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Χίου. Η σοβαρότερη κατηγορία που τους έχει απαγγελθεί είναι αυτή του «εμπρησμού με κίνδυνο προσώπου», μία κατηγορία που επισείει πολυετή φυλάκιση.

Από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε όμως προκύπτουν σημαντικά ζητήματα. Τριάντα από τους μετανάστες παραμένουν προφυλακισμένοι σε 4 διαφορετικές φυλακές τη χώρας. Οι 11 από αυτούς μάλιστα σε καταστήματα μακριά από τους δικηγόρους ή φιλικά τους πρόσωπα, επιτείνοντας με αυτόν τον τρόπο την απομόνωσή και τα αισθήματα αβεβαιότητας που τους διακατέχουν. Συλληφθέντες στο σωρό, μετά από μία τυφλή αστυνομική επιχείρηση με βάση φυλετικά κριτήρια, σε μία χώρα που δεν γνωρίζουν τίποτα για το νομικό της σύστημα και με τη δαμόκλειο σπάθη ενός συστήματος που τους λέει ότι ακόμα και σε περίπτωση αθώωσης οι περισσότεροι θα απελαθούν άμεσα στην Τουρκία.

Σημαντικά ζητήματα όμως εγείρονται και για την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου να επιλέξει το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Χίου για τη διεξαγωγή της δίκης. Σε πέντε από τους κατηγορούμενους έχουν επιβληθεί περιοριστικοί όροι παραμονής στη Μυτιλήνη εν όψη διεξαγωγής του δικαστηρίου. Η απόφαση για την μετακίνησή τους εκτός νησιού για το δικαστήριο είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με το σκεπτικό που επιβλήθηκαν οι όροι αυτοί. Επίσης η απαίτηση να μετακινηθούν και να βρίσκονται επί πολλές ημέρες σε άλλο νησί, χωρίς οι ίδιοι να διαθέτουν τους οικονομικούς πόρους όντας μετανάστες εγκλωβισμένοι στο κέντρο κράτησης της Μόριας, αποτελεί ακόμα μία έκφανση της ταξικής φύσης της δικαιοσύνης, που στέκεται κυνικά αδιάφορη μπροστά στις πραγματικές δυνατότητες των κατηγορουμένων, αποκλείοντάς ακόμα και τη φυσική τους παρουσία στη δίκη.

Ακόμα σημαντικότερο και ανυπέρβλητο όμως είναι το θέμα που προκύπτει με τους μάρτυρες υπεράσπισης. Πολλοί μάρτυρες υπεράσπισης βρίσκονται εγκλωβισμένοι-ες στο νησί λόγω των περιοριστικών όρων που τους έχουν επιβληθεί για τη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων ασύλου τους. Η μεταφορά της δίκης στη Χίο, αποκλείει σημαντικά στοιχεία υπεράσπισης, όπως αυτά των μαρτυρικών τους καταθέσεων, δείχνοντας την αδιαφορία του δικαστικού συστήματος για τη διεξαγωγή μίας δίκαιης δίκης.

Γίνεται ξεκάθαρο στον καθένα, ότι η απόφαση αυτή έχει σκοπό την απομόνωση των διωκόμενων μεταναστών από τον κόσμο που έχει σταθεί στο πλευρό τους όλο αυτό το διάστημα και την μεταφορά της δίκης μακριά από τον τόπο όπου έλαβαν μέρος τα γεγονότα του Ιουλίου και τις αιτίες που τα δημιούργησαν. Ως αλληλέγγυοι-ες θα βρεθούμε στο πλάι τους όπου και να διεξαχθεί τελικά το δικαστήριο, γιατί η υπεράσπιση και αθώωσή τους δεν αφορά μόνο αυτούς και δεν αφορά μόνο τη Λέσβο. Η επίθεση κράτους και αφεντικών λαμβάνει μέρος σε κάθε τόπο απέναντι σε οποιονδήποτε ορθώνει το ανάστημά του.

Διεξαγωγή της δίκης στα Δικαστήρια Μυτιλήνης

Αλληλεγγύη στους 35 Διωκόμενους Μετανάστες

#freethemoria35

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/03/02/no_justice/

(Ελληνικά) Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Την Πέμπτη 1/3 στις 8μμ θα γίνει ανοιχτή συνέλευση σχετικά με την υπόθεση των μεταναστών που διώκονται για τα εξεγερσιακά γεγονότα του Ιούλη στο κέντρο κράτησης της Μόριας.

Σκοπός της συνέλευσης είναι η ενίσχυση της καμπάνιας αλληλεγγύης στους διωκόμενους.

#freethemoria35

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/02/27/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%ad%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b5/

(Ελληνικά) Εκδήλωση – Συζήτηση

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

“Είναι η Δικαιοσύνη το τελευταίο καταφύγιο των αδικημένων;”
Απονέμεται ισότιμα σε κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από τα φυλετικά, κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά χαρακτηριστικά του;

Στη Μόρια βρίσκονται 35 μετανάστες κατηγορούμενοι για εμπρησμό, μετά την εξέγερση – λογική συνέπεια της καταπίεσής τους μέσα στον καταυλισμό της ντροπής.
Στη Θεσσαλονίκη βρίσκονται αλληλέγγυοι κατηγορούμενοι για εμπρησμό, μετά την πορεία αλληλεγγύης που ακολούθησε την επίθεση και το κάψιμο της κατάληψης Libertatia από φασίστες.

Σε δεκάδες περιπτώσεις του κοντινού παρελθόντος αλλά και της επικαιρότητας το δίκαιο επιτίθεται σε αυτους που αντιστέκονται και εξεγείρονται για αξιοπρέπεια.
Κατηγορητήρια με γυάλινα πόδια εκδικάζονται για χρόνια, ενώ παράλληλα εκείνα που κουβαλούν αδιάσειστα στοιχεία παραμένουν «ασυνόδευτα».

Η μορφή της δικαιοσύνης και τα πρόσωπα που δείχνει σε κάθε κοινωνικό κομμάτι θα αποτελέσουν το βασικό ερώτημα της εκδήλωσης μας, την Παρασκευή 23/2 στις 20:00 το απόγευμα στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Αλάνα (Καλλιάρχου 16).

Τα έσοδα από το μπαρ της εκδήλωσης θα διατεθούν προς οικονομική ενίσχυση των διωκομένων στη Μόρια. “

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/02/21/ak_larissa/

Political Cafe Against Deportations

Political Cafe by the Iniative Against Deportations

The Complex System of Deportations from Greece

 Friday 09th February 2018

at 18:00

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/02/05/political_cafe/

(Ελληνικά) Για τις επιθέσεις στην κατάληψη Libertatia και στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Η ανακοίνωση σε pdf εδώ

Το εθνικιστικό πανηγύρι που στήθηκε την προηγούμενη Κυριακή στη Θεσσαλονίκη με αφορμή το νέο κύκλο διαπραγματεύσεων γύρω από την χρήση του όρου “Μακεδονία” δεν είναι ούτε τυχαίο ούτε αδιάφορο. Την ώρα που μέσω της επίκλησης της υπογραφής των προαπαιτούμενων των μνημονίων πραγματοποιείται μία νέα επίθεση προς τους «από κάτω», η προσκόλλησή στον εθνικό κορμό κρίνεται αναγκαία. Στο πανηγύρι αυτό δεν συμμετέχουν μόνο κάτι γελοίοι με περικεφαλαίες. Εκεί βρίσκονται όλες οι συντηρητικές δυνάμεις. Δυνάμεις που μπροστά στην ανασύσταση του πολιτικού χώρου της χώρας, θα σταθούν στο πλάι και θα προσφέρουν κάλυψη ακόμα στις πλέον βίαιες φασιστικές ομάδες. Θα δημιουργήσουν όλο το απαραίτητο πολιτικό πεδίο που θα προσφέρει τη δυνατότητα σε κάθε λογής φασιστοειδή να βγουν από τις τρύπες τους και να επιτίθονται ανενόχλητα προς δομές αντίστασης και αγώνα. Έτσι τη στιγμή που από τη μία θα ανακοινώνονται συλλήψεις φασιστών για επιθέσεις σε στέκια, όπως στην περίπτωση της Φαβέλας, επικαλούμενοι την λειτουργία ενός «κράτους δικαίου», την ίδια ώρα η αστυνομία θα παρακολουθεί ατάραχη και θα προσφέρει προστασία σε άλλες φασιστικές ομάδες που θα επιτίθονται σε συγκεντρώσεις και στέκια συντρόφων-ισσών μας.

Οι επιθέσεις που έλαβαν μέρος κατά το συλλαλητήριο της Κυριακής στην κατάληψη Libertatia και τον Ε.Κ.Χ Σχολείο, δεν μπορούν να ιδωθούν αποκομμένες από τη συνολικότερη επίθεση που δέχονται οι δομές και ο κόσμος του αγώνα. Μία επίθεση που θα αξιοποιεί όλους τους μηχανισμούς. Αστυνομία, διοικητικές και δικαστικές αρχές, ΜΜΕ, φασιστικές ομάδες, χρησιμοποιούνται σε μία προσπάθεια για την κάμψη της οργάνωσης των αντιστάσεων απέναντι στη συνεχιζόμενη υποτίμηση που βιώνουν ολοένα και ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Η επίθεση αυτή άλλωστε, έρχεται ως συνέχεια άλλων εκκενώσεων καταλήψεων που έφερε εις πέρας το ίδιο το κράτος το προηγούμενο διάστημα.

Αδιαμφισβήτητα ο εμπρησμός της Libertatia είναι ένα πλήγμα για όλο το ανταγωνιστικό κίνημα και όχι μόνο για τους-τις συντρόφους-ισσες της κατάληψης. Πέρα από την αλληλεγγύη μας στους συντρόφους-ισσες της κατάληψης και στους 5 συλληφθέντες από την πορεία αλληλεγγύης που πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα, επιβάλλεται η περαιτέρω στήριξη των υπόλοιπων δομών και η δημιουργία ακόμα περισσότερων.

Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Στο πλαίσιο των δράσεων αλληλεγγύης, το βράδυ της Τρίτης αναρτήθηκε πανό στο λιμάνι της πόλης της Μυτιλήνης.

 

Αλληλεγγύη στους-ις συντρόφους-ισσες της Κατάληψης Libertatia και του Ε.Κ.Χ Σχολείο

Άμεση απελευθέρωση των 5 διωκόμενων από την πορεία αλληλεγγύης

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

Musaferat

Ιανουάριος 2018

 

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/01/25/libertatia/

(Ελληνικά) Εκδήλωση – Καφενείο Οικονομικής Ενίσχυσης για τους 35 Διωκόμενους Μετανάστες

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 35 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

για τα εξεγερσιακά γεγονότα του Ιουλίου ΄17 στο κέντρο κράτησης της Μόριας (Μυτιλήνη)

Η αλληλεγγύη στους αγώνες των μεταναστών είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Παρασκευή 26/01, ώρα 21:30 (ακριβώς)

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ με την ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης «MUSAFERAT»

σχετικά με τη δίωξη των 35 μεταναστών.

Θα ακολουθήσει

ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ για τα δικαστικά έξοδα της υπόθεσης

 

κατάληψη Apertus

Ελεύθερος κοινωνικός χώρος στο Αγρίνιο

Καλυβίων 70

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/01/25/%ce%b5%ce%ba%ce%b4%ce%ae%ce%bb%cf%89%cf%83%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%bd%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%af%cf%83%cf%87/

Informative Note January 2018

 

The period of time that followed the previous update has been tense in every sense of the word. The expectedly increased autumn arrivals, combined with the Greek state policy of caging the migrants on the islands, have brought back to life images of living hell in the detention centres of the islands. Local racist and fascist voices, freed from the “compassionate” gaze of summer visitors, found once more the time and place to impose on public space. Local authorities decided to reshuffle the deck, claiming the major political benefits that they could extract from the situation. Two new deaths were added to the already long list of deaths in the detention centres on the island. At the same time, once more, there were some migrants who, defying threats and repression, stood tall.

The situation in Lesvos and detention centres

Moria’s detention centre keeps surprising us with just how much worse it can get. In the end of November there were more 7,500 people waiting in Moria, when the facilities of the centre are suitable for accommodating just 2,500. As a result, thousands ended up staying in summer and makeshift tents, even in the fields around the centre, at a time when rain, heavy winds and low temperatures had begun. The food provided is minimal and really bad, forcing most of the migrants to try and cook on their own on makeshift stoves. Hygiene conditions are deplorable, with about 30 shared toilets in an abject state to be used by almost everyone, and with access to water and electricity often limited to just a few hours per day. The people who stay there still face serious security issues, with frequent violent outbreaks, and the centre’s police forces leaving helpless attack victims without taking any kind of precaution[1]. All this amplifies the feeling of desperation that is shared by most of them, all in the uncertainty concerning the process of their asylum applications. Applications that are being processed extremely slowly, with negative decisions being issued most of the time. The migrants’ main hope is that they will be granted “vulnerability status”, so that they can either be moved to the Kara Tepe camp which helps decompress Moria’s detention centre, or, at best, have their geographical restrictions for the island lifted off, so that they can be moved to mainland Greece.

At the end of November, under the pressure caused by the widespread publication of footage in local, national and international media, the ministry announced a programme for the “decongestion” of the island by 3000 migrants. A “decongestion” that goes on very slowly, but also does not take into account neither the actual capacity of the camp in terms of infrastructure nor the expected new arrivals. At the same time, new containers are moved to the center “to replace tents” without any provision for the rest of the necessary living infrastructure. Containers which the mayor, in a crescendo of ridiculousness and cheap politicking, tried to prevent from being placed in the center[2]. Indicative, however, of the government’s intention to intensify the war against the arriving migrants, is the statement of the minister himself that cynically comes to announce new deaths that will be added to the previous 13[3], as well as the creation of new camps like Moria’s[4]. The same is true of the forthcoming change in asylum-seeking legislation that will reduce asylum seekers’ rights and speed up their deportation[5].

Changes have also happened regarding the way that asylum applications are being examined. Following the European Asylum Support Office (EASO), the Greek Asylum Service has also moved away from Moria. Both services have been transferred to offices in the area of ​​Pagani Mitilini, far from the Moria detention center. Migrants going through the interview process are transferred to the new offices by bus. It must be reminded that asylum offices were the main protest sites due to delays in dealing with requests and the mass negative decisions they take.

Deportation Centre

Inside the Moria Hot Spot is the deportation (“pre-removal”) center known as “Section B”, which is under the responsibility of the Greek police operates. This sector operates like a prison, with detainees being allowed outside the container-cells just for an hour a day, having their personal items removed and with the communication with the outside world being restricted. In this prison, with a capacity of 200 people, people are not being prosecuted for having committed a criminal offense, but rather as migrants who have received rejections to their applications for protection status and cannot or are not informed of the possibility of appealing against these decisions. In recent months, however, its use has also been extended to the preventive detention of new arrivals by reintroducing an old policy for the management of migrant populations that had been interrupted in recent years. The choice is made on the basis of national criteria, since it includes migrants coming from countries where the European average rate of any protection status is below 33%[6]. Since October, this provision has also begun to encompass the adult Syrian men, creating a further exception within the existing one. The direct imprisonment in this wing after the migrants’ arrival on the island places particular pressure on the prisoners. The messages from the state about what they should expect for the future are clear, leading them to further devaluation and resignation, forcing many to sign the “voluntary” returns paper from IOM.

Unaccompanied Minors’ Section – 20th November Revolt

At the southern entrance of the hot spot is the section of unaccompanied minors with a capacity of about 200 youngsters. In this, under the supervision of cops and NGOs, about 300 children are awaiting their transfer to some hostels in the city of Mytilene or in mainland Greece. However, due to insufficient capacity, many minors are forced to sleep outside the section, which poses serious issues for their safety. Questions also arise regarding the methods of recognizing the “childhood” of many children, with arbitrary methods of age verification used (e.g. dental examinations), which eventually exclude a large proportion of them who are registered as adults. Following the events of April last year (2016), minors from this “secured” section have ensured that they can come in and out from it by using an identification card. However, their entrapment on the island, and the accumulated pressure they feel often leads to reactions. The culmination of these reactions was the small revolt that took place at dawn on Monday 20th November. About 300 minors, during a three-hour period, attacked and broke down whatever reminded them of the condition of devaluation that they are experiencing. The cops arrested 7 of them with charges of arson, disruption of common peace, provocation of pronounced damage, attempted bodily harm, and resistance. Seven of the minors went through a prosecutor and faced restrictive conditions. At the same time, however, a special penitentiary regime operates within the wing by the administration of the center. Minors who have “created problems” within the ward are expelled from the director of Moria’s detention center and are forced to stay in the hot spot among adults. For the housing of unaccompanied minors, but also for minors under 13, a new safe zone has been created since the end of November on the northern side of the center but has not yet been put into operation.

Deportations

Meanwhile, deportations continue at an increasing rate. Deportations happen in two ways: either as purportedly “readmissions” under the EU-Turkey Agreement, where migrants are being deported to Turkey, or as deportations through the International Organization for Migration (IOM) “voluntary returns” program, where migrants are forced to sign their repatriation papers and then transferred back to their countries of origin.

In the first case, Lesvos is used as the deportation center for all the islands of the eastern Aegean, with “readmissions” taking place almost every week. Apart from the issues raised from the recognition of Turkey as a safe country for the return of migrants, there are many times when the Greek authorities have deported migrants who had serious medical problems or had submitted appeals in administrative courts against the rejection decisions that the asylum office had issued. The lack of legal advice and assistance, as well as the serious financial costs that come with these procedures for most migrants, leave them unprotected against the arbitrary operations of the Greek authorities. Until 7 December 2017, 1876 people have been deported to Turkey[7]!

IOM’s procedures under the guise of “voluntary signing” constitute the second important pole of deportations that take place. Migrants who are trapped in the islands, the Greek territory and the pre-removal centers have to choose between the continuing devaluation and humiliation they are experiencing or the signing of the acceptance of their deportation. They are actually being called upon to decide between their imprisonment and detention under miserable conditions and ultimately their deportation, even to third countries, or the waiving of asylum procedures and their deportation back to their countries of origin. An important aspect of this system is that migrants signing these papers waive the right to seek asylum in Europe for at least five years! IOM comes also to offer them “financial support” for their decision. A lot of migrants end up getting on these return flights in the hope that they will be able to try again to reach Europe, next time avoiding their arrest and detention. IOM flights are made via the Athens airport, with airplanes that often carry deportees from other European countries. According to the information posted on the pages of the relevant ministry, a total of 1979 people have been deported by this route since the implementation of the EU-Turkey Joint Declaration[8].

Local Reactions – Mayor’s Office General Strike

Same as every year, reactions from the racist and conservative parts of the city and the surrounding villages were rebuilt and appeared during this period. The “peaceful period” of the summer months, during which the promotion of the tourist-compatible image of the “tolerant island of solidarity” is preferred, has come to an end, allowing the racist mob to take out its axes. A series of fake news along with the display of offending behaviours of migrants which took on a racist hue created fertile ground for the pervasive anti-immigration attack that followed[9]. Through the social media networks of the local racist riffraff repeated calls for attacks on migrants have been made, some of which apparently fulfilled. Local commercial and business associations offered themselves as the official bodies for adopting the racist demands and eventually took on a central role in attacks against migrants, such as those that took place on 21 and 22 November in Sappho Square[10].

At the same time, the police authorities scare most migrants through continuous checks, assaults and beatings, in order to prevent them from descending to the city, while allowing the reproduction of problematic conditions (such as drug dealing) which are then used in the construction of the “dangerous migrant” image. An image that is vital for creating social acceptance and consensus to the state of exception which entraps migrants in detention centers on the islands as well as in the rest of Greece, but also for the establishment of a totalitarian regime of control and surveillance of the public space.

At a formal institutional level, local authorities seemed to play the card of “poor Moria conditions” to claim the island’s “decongestion” but also for rewarding benefits. A “decongestion” that comes under the mantle of removing migrants from the overcrowded detention center of Moria to unknown places in Greece and through deportations, which also found support in wider political and “humanitarian” groups than the traditional ones. The island’s municipal authorities are reported to be in conflict with the ministry of migration about the number of migrants that is agreed to be held in the island, although the mayor comes from the political party (ANEL) which is the coalition partner of SYRIZA in government. This is why the municipality is very cautious whenever they express the demand for “decongestion”: it clearly refers to moving people away from Lesvos, but of course not to the closure of the detention center and the loss of the economic and political privileges that this would bring.

In this climate, the municipality of the island called a ‘general strike’ on Monday, November 20th. In this way, the expected central attack on migrants also found its official call. A call that included the far-right parts of the city as well as charitable NGOs and clubs (eg Synyparksi, Agkalia) who rushed to the square. Directly relevant to the call’s characteristics was the fact that the announcement of the date of the gathering was made by the deputy mayor of Mytilene, while he was standing between the police officers who protested about their working conditions outside the Moria Camp (sic). The gathering point for the “protest” of the municipality, Sappho Square, was the same place where an “annoying” migrant struggle was taking place over the previous month for the “opening” of the islands and their release from them. It is the same point that a week earlier, the other Deputy Mayor of Mytilene, tried to “clean up” from the migrants by attacking them and destroying their banners of protest[11]. The Mayor’s war call found a direct response. For the next two days after the strike, a host of shop owners and “indignant” residents attacked the migrants who were trying to continue their protest at Sappho Square. The institutional cover offered to them for these attacks was renewed a few days ago through the report that the municipality has filed against any person responsible for the situation on the island, announcing among other things that there is “… a risk of committing criminal offenses, in order to defend their lives and property on behalf of the indigenous people of the island … “[12].

 

Sappho  square demonstration – Occupation of SYRIZA offices

After the repression that followed the July events, the resistance on the part of migrants was very limited. Although the conditions have continued to deteriorate, counterinsurgency suppression of those days seems to continue to hold them back until today. Perhaps the most significant exception to this was the struggle that was given by migrants mainly from Iran and Afghanistan for two months at Sappho Square and the occupied offices of the local organization of SYRIZA. A protest that began on October 20, against the wretched living conditions in Moria’s detention center, demanding its closure and the freedom of movement of migrants away from the islands. Participants in this protest may have diminished in the first few days after the intervention of a cluster of actors and authorities, but they succeeded in bringing together a major struggle, overcoming all the barriers of invisibility that there were built around them[13]. A struggle that, beyond the contradictions it presented near the end, was able to secure the satisfaction of a large part of the demands that were made.

However, this struggle also leaves behind interesting lessons of the widening forms of repression, particularly in the field of migration. Beyond the known tactics of police and fascist repression by violent means, as well as the media propaganda which tried to misdirect the public from the real demands of the struggle, more things became apparent. The role of NGOs as counterinsurgent players against those who refuse to go through the mediation limits they have made, became clear in at least two cases. For example, we saw the director of NGO “Iliakhtida”, which has acquired a monopoly in hostels and apartments for housing migrants on the island, to attend the negotiations with the protesting migrants (taking up the role of a SYRIZA member), and be confronted by two of the migrants staying in the NGO’s apartments, causing them serious concerns about the continuation of their housing. But we also saw the representative of the prominent Lesvos Solidarity organization, “former PIKPA camps”, responding to the government call and making public declarations of loyalty directed against the struggle that was given, by reproducing the governmental vulgar rhetoric of a privileged struggle – statements that were aimed at undermining the struggle that was being given and marginalizing it from the solidarity world[14].

Moves have also been made against the part of the solidarity people in an attempt to isolate the protesting migrants. A “cultural” club evicted the Lesvos Labor Club from their joint offices because of the latter’s decision to house some of the struggling migrants due to bad weather while the protest was taking place in Sappho Square[15]. The presence of plain clothes police during the protest in the square, and in the early days around the occupied offices, was constant with repeated verification of identity of the world approaching the area. At the same time, a local informational blog of SYRIZA had been targeting two of the supporters that took part in the negotiations by publishing their photos and their social media account details.

 

North-africans’ demonstration in Sappho  Square

Due to the problems caused by this protest, and through the racist call from the mayor’s office, a new doctrine dictating that there is no room for migrants’ protests in the public space of Mytilene is trying to be established. In fact, this was made clear just a few days after the previously mentioned struggle left from Sappho Square. When 25 people, mostly North Africans, went to repeat the previously set example of protesting in the square and calling for the removal of the geographical restrictions, there was an immediate mobilization of the police, who in the end arrested 14 people for illegal camping! The fact that there weren’t event tents in place did not pose an obstacle to the repression of the new protest by the municipality, police and judicial authorities[16].

The court of the 35+2 (#freethemoria35)

Meanwhile, the preliminary investigation of the 18 July events where 35 migrants were brought to trial was completed. Two more people were arrested in August in which a new case file was drawn up for the events of that day. However, the two cases are expected to be joined and tried together. Thirty of the persecuted immigrants continue to be jailed in four different prisons in the country (Korydallos, Avlona, ​​Chios, Malandrinos), with their custody being extended for another 6 months after a new decision by the judicial council of Mytilene. The final verdict is reported to have been completed and sent to the prosecutor for the final procedures and the definition of the lawsuit. The court is expected to take place some time in the spring.

Killing of Habibi

However another important aspect about the migrant issue came to light through a murder case in a neighboring village of Mytilene. On Sunday, November 26, Habibi from Afghanistan was stabbed to death in the village of Pamfila, a few kilometers outside Mytilene and Moria’s detention center. As it turned out, Habibi was killed by another Afghan, after a fight they had as Habibi took advantage of him and others by hiring them for rural jobs to locals. This practice is widespread, especially at the time of the collection of olives, where migrants who are trapped and economically depleted on the island are the necessary cheap labor force. Often the mediation is undertaken by compatriots who have stayed longer on the island and are aware of the networks, where they arrange the amount of their payments by holding a percentage for themselves. Habibi had rented rooms even from the church to house the workers. It is characteristic, however, of the attempt to conceal this aspect, that while the very fact of the murder was strongly shown at the beginning with the necessary racist references, after the reasons behind the murder came out, the news disappeared from the headlines that it adorned up to that point.

The period that follows is expected to be just as difficult. On the one hand the anticipated worsening weather conditions that will find the trapped migrants without the necessary means of protection raise serious concerns about new victims. On the other hand, a pressure from the Greek authorities to build new “closed-type” detention centers and an increase in deportations is also expected. At the same time, the “migrant issue” will continue to be used as the means of imposing a state of exemption on the island that will target, beyond migrants, its own inhabitants. The horizontal, grass-root and self-organized struggles will continue to be the most important obstacle against the rise of the state of fear and social cannibalism.

 

Musaferat

January 2018

 

[1] https://musaferat.espivblogs.net/2017/11/15/gia_thn_plateia_sapfous/

[2] http://www.emprosnet.gr/koinonia/afksanontai-oi-mnistires-gia-to-pikpa

[3] http://ergatikilesxilesvou.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html

[4] https://noborderkitchenlesvos.noblogs.org/post/2017/12/08/14-protesters-detained-and-in-danger-of-deportation-for-putting-imaginary-tents-on-saphous-square/

 

[1] https://www.hrw.org/news/2017/12/15/greece-dire-risks-women-asylum-seekers

[2] http://www.emprosnet.gr/prosfyges/kai-ksana-blokarisma-se-konteiner

[3] https://musaferat.espivblogs.net/2017/10/23/neos_thanatos_kai_diamartyries_metanastwn/

[4] http://www.kathimerini.gr/938239/article/epikairothta/ellada/moyzalas-den-apokleiw-to-endexomeno-na-ypar3oyn-8anatoi-apo-to-kryo-sth-moria

[5] http://www.kathimerini.gr/939567/article/epikairothta/ellada/anamorfwnetai-h-nomo8esia-gia-to-asylo

[6] http://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php/File:First_instance_decisions_by_outcome_and_recognition_rates,_3rd_quarter_2017.png

[7] http://mindigital.gr/index.php/45-eidiki-grammateia-epikoinoniakis-diaxeirisis-kriseon/prosfygiko-zitima-20/1778-7-2

[8] http://mindigital.gr/index.php/45-eidiki-grammateia-epikoinoniakis-diaxeirisis-kriseon/prosfygiko-zitima-20/1778-7-2

[9] https://racistcrimeswatch.wordpress.com/

[10] https://musaferat.espivblogs.net/2017/11/23/syntomo_enhmerwtiko_22-11/

[11] https://musaferat.espivblogs.net/2017/12/01/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf-%ce%b1/

[12] http://www.kathimerini.gr/940077/article/epikairothta/ellada/mhnysh-kata-pantos-ypey8ynoy-apo-ton-dhmarxo-lesvoy-gia-thn-katastash-sth-moria

[13] https://musaferat.espivblogs.net/2017/11/15/gia_thn_plateia_sapfous/

[14] http://www.emprosnet.gr/koinonia/afksanontai-oi-mnistires-gia-to-pikpa

[15] http://ergatikilesxilesvou.blogspot.gr/2017/11/blog-post.html

[16] https://noborderkitchenlesvos.noblogs.org/post/2017/12/08/14-protesters-detained-and-in-danger-of-deportation-for-putting-imaginary-tents-on-saphous-square/

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2018/01/07/info_january_2018/

Update on the case of persecuted migrants about the insurgency events in the detention center of Moria on July 18th.

Following an update, an additional two people were added to the original 35 persecuted migrants. The two new arrestees, also coming from African countries, were detained in August and after they faced the persecutor they were released under the restrictive terms of staying in Moria and appearing in the police station twice a month. As can be seen from this development, the case file remains open and there is always the risk of accusations being made to more people.

Also on Wednesday, December 13th, the Court Council will examine the extension of the detention of the 30 migrants currently in diffenet prisons in the country. A ex officio process  due to the completion of the first six months of their detention next month.

 

Immediate release of detained migrants

Withdrawal of all categories

Solidarity with the struggling migrants of the occupation of SYRIZA offices

 

#freethemoria35

Musaferat

 

Previous information notes on the case here and here

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/12/11/%ce%bd%ce%b5%cf%8c%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%cf%89/

(Ελληνικά) Antifa Cafe

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

…στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο ανατόπια με την πολιτική ευθύνη της Αντιφασιστικής Συνεννόησης 65. Στις 21.00 θα γίνει τηλεφωνική επικοινωνία με την ομάδα ενάντια στα κέντρα κράτησης MUSAFERAT.

https://as65patra.wordpress.com/

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/12/09/antifa-cafe/

(Ελληνικά) Όταν τα αφεντικά μιλούν για πόλεμο…, αίμα μεταναστών μυρίζει!

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Η Λέσβος και ειδικότερα η Μυτιλήνη έχουν ξαναβρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας λόγω της μετατροπής τους σε ένα γεωγραφικό σημείο εξαίρεσης για τους/ις μετανάστες/ριες που φθάνουν. Οι αναμενόμενες συνεχιζόμενες αφίξεις, ταυτόχρονα με την επιλογή του ελληνικού κράτους να τους εγκλωβίζει στα πέντε νησιά στα οποία λειτουργούν hot spots τα έχει μετατρέψει σε υπερκορεσμένες φυλακές. Μόνο στο νησί της Λέσβου αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι βρίσκονται παραπάνω από 9000 μετανάστες/ριες, με τους 7000 από αυτούς να είναι στο κέντρο κράτησης της Μόρια. Ένα κέντρο που με τις προεκτάσεις που του έχουν γίνει είναι σχεδιασμένο για λιγότερους από 2500. Έχει ήδη ειπωθεί χιλιάδες φορές από ισάριθμα στόματα πως οι συνθήκες στο κέντρο κράτησης είναι αβίωτες όμως γίνονται συνεχώς όλο και χειρότερες. Με τους περισσότερους να προσπαθούν να προστατευτούν από το κρύο και τη βροχή μέσα σε καλοκαιρινές σκηνές και αυτοσχέδια αντίσκηνα, τη τροφή να είναι μηδαμινή και άθλια μετά από πολύωρες αναμονές σε ουρές και τις διαδικασίες εξέτασης των αιτημάτων ασύλου να είναι υπερβολικά χρονοβόρες για κάποιους και σχεδόν ανύπαρκτες για πολλές εθνικότητες, η εξαθλίωση καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο έδαφος μεταξύ των ανθρώπων που παραμένουν εγκλωβισμένοι. Οι ίδιοι παραμένουν αποκλεισμένοι από το δημόσιο και κοινωνικό βίο της πόλης, πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, αφού η όποια εμφάνισή τους αντιμετωπίζεται με ρατσιστικά σχόλια ή επιθέσεις αλλά και συνεχείς ελέγχους και εξευτελισμούς από τις αστυνομικές δυνάμεις. Εντωμεταξύ παραβατικές-αντικοινωνικές συμπεριφορές, ως παράγωγα της συνθήκης εξαθλίωσης, από μικρή μερίδα μεταναστών, χρησιμοποιούνται ως “αδιάσειστα πειστήρια” των ακροδεξιών-ρατσιστικών αιτημάτων για μαζικό εγκλεισμό, απελάσεις και αποτροπές αφίξεων όλων των μεταναστών/ριών. Συνεχείς αναφορές στη «διατάραξη της κοινωνική συνοχής» από τις συνθήκες που διαμορφώνονται αποτελούν απλώς προκάλυμμα στις σχεδιαζόμενες επιθέσεις των ντόπιων στοιχείων προς τους μετανάστες-ριες.

«…Κύριοι, απασφαλίσαμε. Θέλετε πόλεμο; Πόλεμο θα έχετε.»

Προμετωπίδα της έναρξης των δηλωμένων πλέον προθέσεων αποτέλεσε το κάλεσμα σε «γενική απεργία» από το δήμο Μυτιλήνης για τη Δευτέρα 20 Νοεμβρίου. Δεν είναι τυχαίο ότι η εξαγγελία της ημερομηνίας της συγκέντρωσης έγινε από τον αντιδήμαρχο Μυτιλήνης στεκώμενος ανάμεσα από τους αστυνομικούς που διαμαρτυρόντουσαν για τις συνθήκες εργασίας τους έξω από το κέντρο κράτησης της Μόριας (sic). Σημείο συγκέντρωσης της «διαμαρτυρίας» του δήμου ήταν η πλ. Σαπφούς όπου εδώ και ένα μήνα λαμβάνει χώρα ο αγώνας των μεταναστών για το «άνοιγμα» των νησιών και τον απεγκλωβισμό τους από αυτά. Αυτό το σημείο που μία εβδομάδα νωρίτερα ο έτερος αντιδήμαρχος Μυτιλήνης, προσπάθησε να το «καθαρίσει» από τους μετανάστες προπηλακίζοντάς τους και καταστρέφοντας τα πανό διαμαρτυρίας τους. Ο ίδιος ο δήμαρχος άλλωστε δεν μπόρεσε να συνεχίσει να υποκρύπτει τον πραγματικό στόχο του πολεμικού καλέσματος της «γενικής απεργίας» όταν μετά την πρώτη επίθεση που δέχτηκαν οι μετανάστες από οργανωμένη ομάδα επιχειρηματιών και «αγανακτισμένων» μίλησε για «απελευθέρωση» της πλατείας.

Η δημοτική αρχή παίζοντας το χαρτί της έντασης έρχεται να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα πολλούς σκοπούς. Από τη μία κλείνει το μάτι σε όλα τα ακροδεξιά, ξενοφοβικά και συντηρητικά κομμάτια του νησιού. Κομμάτια με τα οποία είχε βρεθεί σε απόσταση επιτελώντας τις κυβερνητικές επιταγές για μεγάλο διάστημα. Από την άλλη, γνωρίζει ότι η δημιουργία εντάσεων, και επιθέσεων θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερη πίεση προς το υπουργείο και την κυβέρνηση, εξαναγκάζοντάς τους στη μεταφορά ενός μεγάλου αριθμού μεταναστών σε κλειστά κέντρα κράτησης σε άλλα σημεία της επικράτειας. Μία μεταφορά (ή «αποσυμφόρηση» όπως η ίδιοι την ονομάζουν) την οποία και θα χρεωθεί ως πολιτική νίκη.

Δεν είναι όμως μόνο μία επίθεση της δημοτικής αρχής. Για πάνω από μία βδομάδα διάφοροι σύλλογοι επαγγελματιών και επιχειρηματιών ετοιμαζόντουσαν για το πογκρόμ της πλατείας. Τα μηνύματα στα δίκτυα επικοινωνίας τους ήταν ξεκάθαρα. Η πλατεία θα «καθάριζε από τους εισβολείς». Οι μετανάστες/ριες που τόλμησαν να αψηφήσουν το καθεστώς αορατότητας που τους έχει επιβληθεί και να εμφανιστούν αγωνιζόμενοι-ες μέσα στο κέντρο τη πόλης, θα έπαιρναν το μάθημά τους. Την ίδια τύχη θα είχαν και όσοι-ες τολμούσαν να βρεθούν στο πλευρό τους. Η καλεσμένη από το δήμο «γενική απεργία» θα αποτελούσε το πρώτο επεισόδιο μιας χιλιοπαιγμένης σειράς. Με τις ευλογίες και την παρακίνηση των αρχών πλέον, η ακροδεξιά θα μπορούσε να διεκδικήσει με αξιώσεις την παρουσία της στο δημόσιο χώρο του νησιού. Έτσι, οι συγκεντρώσεις του ρατσιστικού όχλου θα μπορούν να φορούν τη μάσκα της διεκδίκησης της «αποσυμφόρησης του νησιού» και οι επιθέσεις σε μετανάστες την έκφραση μιας αναπόφευκτης αγανάκτησης. Και αν ακόμα η ντόπια κυριαρχία δεν καταφέρει να πνίξει αρκετούς και να εξαφανίσει ακόμα περισσότερους, μπορεί τουλάχιστον να διεκδικήσει με ακόμα περισσότερες πιθανότητες διάφορα οικονομικά αντισταθμιστικά για την ασφαλή αναπαραγωγή του ντόπιου κεφαλαίου (βλ επιδοτήσεις, διατήρηση μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ, κλπ).

Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Απέναντι όμως στη μαυρίλα που απλώνεται στο νησί και μας περικυκλώνει υπάρχουν αυτές οι εστίες αντίστασης που συνεχίζουν να υπενθυμίζουν ότι τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα τον διεκδικούν πάντα οι ίδιοι οι μετανάστες/ριες. Εστίες που αναδύονται απέναντι στην παραίτηση και την απελπισία που έχουν οδηγηθεί πολλοί/ες από αυτούς/ες. Είναι πάντα κάποιοι/ες που θα αρνηθούν να παρακολουθήσουν παθητικά τους άλλους να ορίζουν τις ζωές τους. Αρνήσεις που θα εκφραστούν είτε με τη ανταπόδοση της βίας που βιώνουν καθημερινά, όπως έγινε με την ολιγόωρη εξέγερση στην πτέρυγα ασυνόδευτων ανηλίκων τα ξημερώματα της Δευτέρας (21/11) , όπου τα κρατούμενα παιδιά ισοπέδωσαν ό,τι τους υπενθύμιζε την συνθήκη υποτίμησης που βιώνουν. Ή αρνήσεις που θα λάβουν πιο οργανωμένο και μακροχρόνιο ορίζοντα, όπως συμβαίνει με τη διαμαρτυρία παραπάνω από 30 μεταναστών/ριών διαφορετικών εθνικοτήτων, για πάνω από 1.5 μήνα στην πλατεία Σαπφούς που έχει καταλήξει σε κατάληψη των τοπικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ. Ένας αγώνας που κατάφερε να σπάσει όλους τους διαχωρισμούς και να οδηγήσει από κοινού τους μετανάστες/ριες με τα εδώ κινήματα σε κοινές δράσεις με σημαντικά μέχρι στιγμής αποτελέσματα.

Και η ιστορία συνεχίζεται…

Musaferat
Δεκέμβρης 2017

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/12/01/%cf%8c%cf%84%ce%b1%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf-%ce%b1/

Statement of the Occupation of SYRIZA head quarters of Lesbos

Refugees and solidarity supporters of refugees occupied the SYRIZA offices in Mytilene, Lesbos, on Saturday November 25, 2017 after the anti-fascist demonstration in which refugees, members of anti-authoritarian movement, and non-parliamentary leftists participated. The final action of the occupation of SYRIZA offices is the continuation of the struggle that has been taking place for the past one and half months in Sappho square, when a group of refugees decided to leave the Moria detention centre in protest with the declaration that we will not return to Moria or any similar camp. This protest is not an attempt to demand any sort of privilege over other refugees, but solely because we do not feel nor are we safe.

The unacceptable conditions of accommodation, the miserable nutrition provided, the absence of decent and appropriate medical care, the vengeful deprivation of water supply for drinking as well as hygiene due to the participation in mobilizing for protests, the constant police oppression inside Moria, and the violent conflicts erupting between different nationalities which are cultivated by the administration of the camp itself compose the framework of the aggressive imprisonment perpetuated in that environment. Part of the culmination of this cannibalism is also the sexual exploitation of women, homosexuals, and also minors who are forced into these dehumanizing paths, which is caused by the need to survive or because they have become victims of criminal networks. The fabricated divisions created among refugees with categorical distinction as refugees verses migrants creates chronic conflicts between different nationalities because of the privileges granted to some nationalities.

All the above are connected to the EU policies which continuously produce wars that create in turn migration flows, while simultaneously denies free and safe passage of the victims of these wars. These policies include the EU-Turkey deal which was singed by the SYRIZA-ANEL government of Greece.  The Mediterranean water graveyard, the islands of the Aegean which have been turned into open air prisons, and the concentration camps in which refugees have been herded are the results of these lethal policies.

It also needs to be mentioned that from the moment we arrived at Sappho Square we became invisible for all the international Non-governmental Organizations a prime example of which is the total absence of any medical and pharmaceutical care or any other type of support and assistance.

Despite the attacks that we endured while at Sappho square we prefer to remain exposed to the cold weather and any other type of threat rather than return to the detention centre called Moria. Threats ranged from the provocative indifference of those directly responsible (such as UNHCR, SYRIZA, and  local authorities), the apathy of parts of the local community, all the way to the expression of hate such as it was displayed by the deputy mayor Katzanos who was destroying the banners at the square, the gathering which was called by the mayor S. Galinos, the position taken by the former president of the Business Association Poulelli, and the beating of the refugees by the police.

On the chessboard of the wider socio-political scenario everyone has an active part to play. Having realized this fact we proceeded to the occupation of the local offices of SYRIZA intending to pressure and hold accountable one of the responsible actors complicit in this treaty. This is why through this struggle we abolished the distance between us, proving that charity is an illusion and solidarity is our weapon.

On our part, as refugees, we can only testify to these few people that they broke every border and made us feel part of this society.

To conclude, our demands are:

  • THE IMMEDIATE RELEASE OF HESAM SHAERI HESARI – THE IMPRISONED MEMBER OF THE PROTESTING REFUGEES
  • THE REMOVAL OF THE GEOGRAPHICAL RESTRICTIONS OF MOVEMENT FOR ALL THE PROTESTING REFUGEES IN ORDER TO PROCEED TO ATHENS AND GOVERNMENTAL GUARANTEE THAT NON OF THE PROTESTERS WILL BE DETAINED AND/OR  DEPORTED UPON ARRIVAL IN ATHENS
  • THE ACCOMMODATION OF EVERY PROTESTING REFUGEE UPON ARRIVAL IN ATHENS
    • NO CAMP IS AN ACCEPTABLE ACCOMMODATION
    • ACCOMMODATION MUST BE IN ATHENS
    • ACCOMMODATION MUST BE APPROPRIATE FOR HUMANE LIVING CONDITIONS

 

Refugees and Solidarity supporters

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/27/%ce%ba%ce%b5%ce%af%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac%ce%bb%ce%b7%cf%88%ce%b7%cf%82-%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%b5%ce%af%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b6%ce%b1/

(Ελληνικά) Common Grounds: Αλληλεγγύη στους/στις απεργούς πείνας της Λέσβου!

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

«Κύριοι, απασφαλίσαμε. Θέλετε πόλεμο; Πόλεμο θα έχετε!»

Με αυτές και παρόμοιες εκφράσεις ο δήμαρχος Λέσβου κος Γαληνός νοηματοδότησε το κατά τα άλλα «ειρηνικό» (και  «ελληνικό» όπως διακηρυσσόταν από τα μεγάφωνα τις προηγούμενες  μέρες) συλλαλητήριο για την «αποσυμφόρηση» του νησιού της Λέσβου από τον «πλεονάζοντα πληθυσμό».  Οι οργανωμένοι φασίστες του νησιού μαζί με μπάτσους, επαγγελματίες και “απλούς” κατοίκους δεν άργησαν να έρθουν στο προσκήνιο την επόμενη μέρα ξυλοκοπώντας και τραυματίζοντας σοβαρά τους/τις Αφγανούς/Αφγανές απεργούς πείνας στην πλατεία Σαπφούς με αποτέλεσμα τέσσερα άτομα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο .

Στο κείμενο καλέσματος της συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε το πρωί της Δευτέρας 20/11  -εντελώς τυχαία στην ίδια πλατεία που συνεχιζόταν για τρίτη εβδομάδα η απεργία πείνας των μεταναστών/ριών από το Αφγανιστάν- καθώς και σε πλήθος συνεντεύξεων, το δημοτικό συμβούλιο κάνει λόγο για «διαχείριση του προβλήματος» της Μυτιλήνης, για την «σωστή» εφαρμογή της συμφωνίας  Ε.Ε-Τουρκίας και αντιπροτείνει την μεταφορά των «παραπανίσιων» μεταναστών/ριών σε στρατόπεδα  εγκλεισμού στην Ηπειρωτική Ελλάδα. Επικαλείται  επίσης την «απειλούμενη» κοινωνική συνοχή στην Λέσβο και την (τελευταία και καταϊδρωμένη) ανησυχία τους για τις «απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης»  των ίδιων των μεταναστών/ριών.

 Δεν μας κάνει εντύπωση που τις ιαχές αυτές του πολέμου ακολούθησε η επίθεση των φασιστών και των μπάτσων στους/στις απεργούς πείνας. Η συντονισμένη προσπάθεια για ηθική και φυσική εξόντωση των μεταναστών/ριών από τον ελληνικό και ευρωπαϊκό συρφετό ξανασερβίρεται με μπροστάρη αυτή τη φορά τον «μετριοπαθή» και «ειρηνικό» κο Γαληνό (και το δημοτικό του συμβούλιο) και παρατρεχάμενους  τα φασιστοειδή που θα εφαρμόσουν στην πράξη όλα όσα ο κος Γαληνός διεκδικεί «πολιτισμένα» από τους θεσμούς.

Φυσικά η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή» και η επισφάλεια της ξαναβγαίνουν πιο δυναμικά στο προσκήνιο κάθε φορά που οι φορο-ελαφρύνσεις και τα κονδύλια που ρέουν στο νησί προς «ανακούφιση των κατοίκων από τις ζημιές που προκλήθηκαν από πρόσφυγες» ή «προς ανακούφιση των επαγγελματιών του νησιού» μειώνονται. Κονδύλια τα οποία προστίθενται  στα ήδη υπάρχοντα κέρδη τα οποία διασφαλίζει το νησί μέσω του μεταναστευτικού. Υψηλά ενοίκια, ξενοδοχεία  κλεισμένα χειμώνα καλοκαίρι από μέλη ΜΚΟ, δημοσιογράφους  και συναφή επαγγέλματα για να μην αναφερθούμε στην κερδοσκοπία στην οποία εντρύφησε  μέρος του πληθυσμού της Λέσβου για αρκετούς μήνες μετά το καλοκαίρι του 2015.

Ο ρατσισμός φυσικά καλά κρατεί σε μια κοινωνία η οποία κατά το μεγαλύτερο μέρος της ευθυγραμμίζεται με τις δηλώσεις του Δημάρχου της αντιμετωπίζοντας τους μετανάστες/ριες ως άλλου τύπου χωματερή την οποία ζητάει να φύγει από το έδαφος της και να τοποθετηθεί κάπου που να μην είναι ορατή από τους ίδιους.

Όπως ορατή πρέπει να σταματήσει να είναι και η απεργία πείνας των Αφγανών μεταναστών/ριών στην πλατεία Σαπφούς μιας και η παρουσία τους  «βρωμίζει την πλατεία και την εικόνα του νησιού»  (σε αντίθεση βέβαια από τις διάφορες δυνάμεις της FRONTEX , τα πλοία των Νατοϊκών δυνάμεων και των φαντάρων που περιφέρονται στο νησί ένοπλοι και ντυμένοι στα χακί). Η απαίτηση των Αφγανών μεταναστών/ριών  για προώθηση των αιτημάτων τους για άσυλο και για «άνοιγμα» των νησιών αν και σε ένα βαθμό θα μπορούσε να πει κανείς ότι ευθυγραμμίζεται με τα αιτήματα των «αγανακτισμένων» κατοίκων περί αποσυμφόρησης του νησιού αντιθέτως αντιμετωπίζεται με ρατσιστική βία  και προσπάθεια εξαφάνισής τους με κάθε τρόπο από την σφαίρα του δημοσίου.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΦΓΑΝΟΥΣ/ΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ
 
ΣΤΟΥΣ 8 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 35 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
 
ΟΜΑΔΑ “COMMON GROUNDS”
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ 56

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/24/common-grounds-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%80%ce%b5%ce%af/

Short notice on the incidents that took place on the 22/11

 

After the demonstrating migrants decided to return from the structure they had earlier be driven to, away from the city, on Tuesday evening, they headed to Sappho Square to spend the night. When they got there they found it surrounded by cops and ribbons and were not allowed to approach. They eventually spent the night into a solidarity structure, and in the morning they tried to go down to Sappho Square to continue their protest. There they were confronted with a mob of citizens and shop-owners who moved violently against them from the very first moment. Although the migrant themselves kept their temper and did not respond, they were hit by cops and fascists with a lot of them being injured. According to them, their cops had warned them from the day before that they were going to be attacked if they dared to return to the square. On the square there were different police units as well as the chiefs of local police who, after they first attacked the migrants themselves, they then left them in the hands of the angry mob. As expected, no arrest of the fascists was carried out, although the whole thing took place in front of the prosecutor. After the first major tension, the migrants were trapped in the middle of the square surrounded by the riot police squad for their “own safety”. Various people who came in solidarity were either removed from the police or subsequently found themselves targeted by the mob. At noon, and after long hours of being caught between the police forces, it was decided that the migrants would be transferred to the facilities of the PIKPA’s hospitality structure after a request from the cops. At least 4 people, 3 men and 1 woman, have been transferred to the hospital, with 2 being more severely beaten. PIKPA will host them for the next 3 days, time requested by the authorities to proceed with the examination of their requests. During this time, their papers will be examined to see if some procedures can be sped up. Migrants themselves declare they are determined to return to the square if they are not allowed to leave the island.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/23/syntomo_enhmerwtiko_22-11/

(Ελληνικά) Για τους-τις αγωνιζόμενους-ες μετανάστες-ριες στην πλατεία Σαπφούς

Sorry, this entry is only available in Ελληνικά.

Το κείμενο σε pdf

Τη στιγμή που οι στρατιωτικοαστυνομικές επιχειρήσεις αποτροπής εξελίσσονται αμείωτες, στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα με άγνωστο αριθμό ναυαγίων και νεκρών, η πειθάρχηση και o αποκλεισμός όσων καταφέρουν να περάσουν εντατικοποιούνται. Η υποτίμηση, η εξαθλίωση και η καταστολή στα κέντρα κράτησης αποτελούν, ανοιχτά πλέον, τις πολιτικές που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος απέναντι στους-ις μετανάστες-ριες για να περάσει τα μηνύματα του προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο μαζικός εγκλωβισμός στα νησιά, που είναι εγκατεστημένα τα hot spots, κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης, η απομόνωσή τους από τους αστικούς ιστούς και τις αλληλέγγυες δομές και η βίαιη καταστολή όσων τολμήσουν να αμφισβητήσουν αυτή τη συνθήκη αποτελούν γνώριμες εικόνες και για τους πλέον ανυποψίαστους. Οι μετανάστες που καταφθάνουν αποτελούν για ακόμα μία φορά το σώμα για την άσκηση τοπικών και εθνικών πολιτικών. Η «σύμπλευση» όλων των δυνάμεων για την αντιμετώπιση της δυσμενής συνθήκης όπου η Ελλάδα έχει περιέλθει ως συνοριακό κράτος της Ευρώπης, η ταύτιση με τα ρατσιστικά αφηγήματα που παρουσιάζουν τους μετανάστες είτε ως απειλή είτε ως θύματα και φυσικά η αναπαραγωγή του κεφαλαίου μέσα από το τεράστιο σύμπλεγμα της πολεμικής και ανθρωπιστικής βιομηχανίας που έχει στηθεί, είναι τα οχήματα που προσπαθούν να μετατρέψουν τους μετανάστες-ριες σε απλούς κομπάρσους της ζωής τους. Ως ικέτες για μία πιθανή ευκαιρία να περάσουν στα εδάφη της Ευρώπης νόμιμα ή παράνομα, πρέπει να παραμένουν αόρατοι, παθητικοί και άβουλοι. Υπάρχουν όμως πάντα αυτοί και αυτές που δεν θα πειθαρχήσουν. Οδηγούμενοι πότε από συνείδηση, πότε από το αδιέξοδο  και πότε από την απελπισία θα ορθώσουν το ανάστημά τους και θα βγούνε μπροστά διαρρηγνύοντας, τουλάχιστον, το καθεστώς αορατότητας στο οποίο είναι καταδικασμένοι.

Έτσι και οι μετανάστες και μετανάστριες που συνεχίζουν να βρίσκονται αγωνιζόμενοι-ες στην κεντρική πλατεία της Μυτιλήνης. Ξεκινώντας από μία απλή διαμαρτυρία στις 20 Οκτωβρίου αρνούμενοι-ες να συνεχίζουν να ζουν στις συνθήκες εξαθλίωσης του κέντρου κράτησης της Μόριας, βρέθηκαν να διεκδικούν πολλά παραπάνω. Είδαν τους μπάτσους να τρομοκρατούν τους ίδιους και τους αλληλέγγυους για συλλήψεις, είδαν τις διάφορες υπηρεσίες να απομακρύνουν πολλούς δίνοντας τους ψεύτικες υποσχέσεις, είδαν να περικυκλώνονται από στρατό και νέους με περιβολές παρέλασης στις φιέστες των εθνικιστικών επετείων, είδαν τους τοπικούς «παράγοντες» να τους τραμπουκίζουν και να τους διώχνουν, είδαν μικρούς και μεγάλους να λιποθυμούν από την εξάντληση και τα ασθενοφόρα να αρνούνται να τους πάρουν, είδαν «πολιτιστικούς» συλλόγους να τους πετάνε έξω από καταλύματα που τους είχαν προσφερθεί για να προστατευθούν από τις καιρικές συνθήκες. Όμως αυτοί συνεχίζουν να παραμένουν εκεί. Άνδρες και γυναίκες από διαφορετικές χώρες προέλευσης, με τον μικρότερο να είναι μόλις 11 μηνών, σε διαφορετικά στάδια καταγραφής και αιτημάτων ασύλου, αρνούμενοι-ες να υποκύψουν σε οποιοδήποτε διαχωρισμό αντιλαμβανόμενοι την ανάγκη να συνεχίσουν όλοι μαζί.

Στεκόμαστε δίπλα τους αντλώντας καθημερινά μαθήματα θάρρους, συνείδησης και αγώνα. Αλληλέγγυοι-ες στον αγώνα τους όπως και σε κάθε αγώνα που δίνεται. Στέλνοντας σινιάλα αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους μετανάστες της πλ. Συντάγματος, στους 8 διωκόμενους μετανάστες από την Πέτρου Ράλλη, στους 35 διωκόμενους για τα εξεγερσιακά γεγονότα του Ιουλίου στο κέντρο κράτησης της Μόριας.

Αγωνιζόμενοι για ένα κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Musaferat

Νοέμβριος 2017

 

Πορεία Αλληλεγγύης

Δευτέρα 20 Νοεμβρίου

στις 17:00

στην Πλ.Σαπφούς

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/15/gia_thn_plateia_sapfous/

Presentation – Discussion

Saturday 18 November
at 20:00
in the Mpineio Squat


Presentation – Discussion
with the Tabboush Collective
of the illustrated publication
“An ongoing story”

Information on the publication: https://ongoingstory.espivblogs.net/en/

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/15/%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%af%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%85%ce%b6%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7/

Protest

Tuesday 14/11 at 16:30

Protest at Moria detention center

for the kidnapping from the police

of the hunger striker

Hesam Shaeri Hesari

republished by: https://enoughisenough14.org/2017/11/12/refugeesgr-lesvos-hunger-striker-in-moria-detention-for-deportation/Hesam Shaeri Hesari

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/14/%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%b1-%cf%83%ce%b5-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%af%ce%b1/

Screening – Bar

On Saturday 11/11 at 20:00 in Mpineio Squat, there is going to be a screening of the documentary Amu Khayat with the presence of its creator. A bar will follow.

At the start there is also going to take place  an informative discussion for the case of the 35 migrants accused for the incidents that took place in the Moria detention centre demonstration on 18th July.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/11/05/amu-khayat/

Manifestation in solidarity

Manifestation in solidarity

with protesting migrants on Sapfo square

Thursday 02 November at 17:00

Solidarity Assembly to struggling migrants

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/10/31/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%bf%cf%86%cf%89%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7%cf%82-2/

Event’s postponement

 

Tonights event is postponed due to expected bad weather condition and the need of supporting the struggle of migrants in Sapfo Square.

A new date will be announce soon.

Solidarity with the migrants’ struggle

Freedom of movement for all

 

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/10/28/anavoli_ekdhlwshs/

Γράμμα των διαμαρτυρόμενων μεταναστών-ριών στην πλ.Σαπφούς (Translated) (with audio files)

Continue reading

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/10/27/%ce%b3%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%bc%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%bd%ce%b1%cf%83%cf%84/

New death and demonstrations by migrants in Moria


Following the death of a 5 years old child on the 10th October from a cause as yet unknown, one more was added to the previous ones in the detention centre of Moria. On Friday 20th October a 55 -year-old Iraqi passed away, being the 13th death in the concentration camps of the island. The medical exams showed a heart problem as the cause of death, while his co-detainees say that he had been complaining to the authorities and the NGOs over the last week without being given any attention. Same complaints exist for the death of the 5yr old girl, who had to sleep in a summer tent with her parents and 5 brothers, that were asking for blankets without being heard either. The authorities try to claim that the deaths in the detention centres are the result of natural causes or from chronic diseases; however they are nothing less than the transfer of the antimigration death-politics from the borders of Greece and EU on its own grounds. Thousand of migrants are trapped in detention centers, living under wretched conditions, exhausted by prolonged detention, and desperate from the uncertainty that surrounds them. The only cause of death is the devaluation of their lives from the racist policies of the state. As “foreign bodies” they are not entitled to have the same needs as all others, such as shelter, food, or access to the health system.

As arrivals have increased significantly lately and asylum rates are frighteningly slow, more than 5,500 migrants are stowed away in Moria’s detention center, with its actual capacity not exceeding 2,500. This condition has made the situation intolerable for most of them posing beyond the other, and serious security issues for the weakest ones. A mixture of intertwined powers and repressive means  is used to discipline immigrants, without however being always applicable.

The latest example is the latest protest of some 150, mostly afghans, migrants, which has been going on since Friday 20/10. A serious fight between arab-speaking migrants and afghans in the detention center has led many of the detainees to refuse to spend any more days in it. Initially, they occupied the street in front of the center for a night, urging authorities to speed up their asylum claims, but also move them to safer places as there were many women and children among them.  On Saturday morning they tried to march down to the city of Mytilene for a protest, but they were blocked by police forces at the entrance of the city. When the road opened again, they continued their march to Sapfo Square, the main square of the city where they decided to stay until their demands were met. From the beginning, the police presence was very intense in their attempt to terrorise the migrants but also the people that were coming to show their solidarity. Many of them had to pass from identification checks. However, the constant arrival of more and more people has led the police to withdraw from the square and the migrants spent the night in the square. Since Sunday morning and while police pressure against the people that were coming for solidarity continued, the authorities tried to convince them to abandon the square by promising them to speed up their procedures and transfer them to Kara Tepe’s center. Meanwhile, several migrants, with children among them, had to be transported to the hospital due to exhaustion. A serious hurdle for some of their demands to be met is being played by the UNCHR, which, according to reports, denies the registration of the protestors in Sappho Square for their transfer to Kara Tepe’s camp, asking them to return in the Moria centre, because they are afraid that this would set an example for other migrants as well.

With the weather conditions being expected to worsen over the next days, the only solution for the migrants and the people in solidarity that stand next to them is the strengthening of the struggles. Against the state-capitalist barbarity, the culture of the borders, the nations and the nationalisms.

Musaferat

 October 2017

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/10/23/neos_thanatos_kai_diamartyries_metanastwn/

Προβολή Ντοκιμαντέρ και Καφενείο

Το Σάββατο 28/10 στις 20.00 στην Κατάληψη στο μπίνειο, θα πραγματοποιηθεί προβολή ντοκιμαντερ παρουσία του δημιουργού του και θα ακολουθήσει καφενείο.

Θα προηγηθεί ενημέρωση για την υπόθεση των 35 διωκόμενων για την εξέγερση της Μόριας στις 18 Ιουλίου.

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/10/22/provoli_amu_khayat/

Έξω η ταμπέλα γράφει «ανθρωπισμός»

 

 

 

αναδημοσίευση από Το περιοδικό

Μια περιήγηση στον κόσμο των ΜΚΟ και της «διαχείρισης προσφυγικών πληθυσμών»

Μου άρεσε πάντοτε να χαζεύω απ’έξω τις βιτρίνες: εκκεντρικές διακοσμήσεις, παγωμένα βλέμματα ανθρώπινων ομοιωμάτων, η μόνιμη αμφιβολία στις κινήσεις του καταναλωτή και το ατέλειωτο πέρα-δώθε των εργαζομένων. Ομως, πίσω απ’ τα τζάμια η εικόνα είναι πάντοτε παραπειστική. Η φαντασμαγορία της βιτρίνας είναι φτιαγμένη για να ξεγελάει ακόμα και τον πελάτη που περνιέται υποψιασμένος. Αν δεν πιάσεις το εμπόρευμα με τα ίδια σου τα χέρια, ο μαγαζάτορας είναι ικανός να σου πουλήσει τα πιο δυσώδη φύκια του Σαρωνικού μέσα σε πολυτελές περιτύλιγμα από μεταξωτές κορδέλες.

Αφήνοντας πίσω τις επιφυλάξεις, είπα κάποια στιγμή να σταματήσω να κοιτάω σαν χάνος και να περάσω στα ενδότερα. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις στον διευθυντή του καταστήματος (βιογραφικά, συνεντεύξεις κλπ), άνοιξε στο πέρασμά μου μια διπλή αυτόματη πόρτα. Απ’έξω έγραφε «Κέντρο Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων». Πάνω στη τζαμαρία τεράστια αυτοκόλλητα με φράσεις όπως «Weloverefugees» και λέξεις γεμάτες καλωσύνη και συμπόνοια στο συνάνθρωπο.

Όπως «Ανθρωπισμός». Στην άκρη μία πινακίδα με ενημέρωνε ότι ο χώρος παρακολουθείται (και χρηματοδοτείται) από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Την πρώτη μέρα της δουλειάς κατάλαβα πώς πρέπει να αναβαθμίσω το λεξιλόγιό μου, υιοθετώντας την αργκό των τεχνοκρατών της φιλανθρωπίας: εδώ στην καθομιλουμένη τα παιδιά είναι «φιλοξενούμενοι», ενώ στην πιο επίσημη γλώσσα ονομάζονται «ωφελούμενοι». Επίσης οι συνάδελφοι, οι προϊστάμενοι και τα αφεντικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα, χωρίς ιεραρχίες και προστριβές. Τόσο ωραία που αυτοαποκαλούμαστε όλοι «συνεργάτες». Σύντομα έπαψε να μου προκαλεί εντύπωση η τυπολατρική επιμονή στον εξευγενισμένο λόγο, αφού κατάλαβα το νόημα πίσω από τις λέξεις. Τα πάντα εδώ μέσα καλύπτονται από ένα πέπλο υποκρισίας: όλα πρέπει να φαίνονται -και ν’ακούγονται- άψογα και επιμελημένα, όπως εκείνες οι οικογένειες στις τηλεοπτικές διαφημίσεις που παίρνουν χαμογελαστές το πρωινό τους σε τραπεζαρίες ολόφωτες από τον ανέφελο ουρανό.

Τη δεύτερη μέρα στο μαγαζί είχα μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου. Άρχισα να συνηθίζω στην υποκριτική λέγοντας στους ανήλικους μετανάστες ό,τι μου υπαγόρευαν οι «συνεργάτες» μου να λέω: τα πάντα εδώ γίνονται με γνώμονα το καλό σας, όλοι είμαστε ίσοι, εμείς εδώ δεν κάνουμε διακρίσεις κλπ. Ομως οι «φιλοξενούμενοι» είχαν αμείλικτες απορίες. «Αν δεν υπάρχουν διακρίσεις τότε γιατί κάποιοι παίρνουν τα χαρτιά να φύγουν σε άλλη χώρα κι άλλοι όχι; Γιατί κάποιοι αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες με δικαίωμα παραμονής στη χώρα ενώ άλλοι στερούνται ακόμα και τη στοιχειώδη προστασία; Κι αν, όπως λέτε εδώ, εσείς είστε οι καλοί κι οι άλλοι απ’έξω είναι οι κακοί, τότε γιατί δεν κάνετε κάτι για να διορθώσετε αυτές τις αδικίες;»

Τις επόμενες μέρες σταμάτησα να ενθαρρύνω την τόση ελευθεριότητα στην έκφραση, μιμούμενος τους γύρω μου, μόνο και μόνο για ν’αποφύγω τις δύσκολες ερωτήσεις. Αυτές στις οποίες δεν είχα τι να πω. Αυτές στις οποίες είχα τι να πω αλλά δεν έπρεπε να πω απολύτως τίποτα. Δεν ήταν άλλωστε αυτός ο ρόλος μου. Η σύμβασή μου δεν μου επέτρεπε να παρέχω τέτοιες πληροφορίες. Οι προϊστάμενοί μου θα δυσαρεστούνταν ιδιαίτερα αν μάθαιναν ότι ενσπείρονται «καινά δαιμόνια» στις δομές φιλοξενίας, ότι υποδαυλίζεται η δυσαρέσκεια των  φιλοξενούμενων προς τους οικοδεσπότες τους.

Μετά από εβδομάδες εργασίας σταμάτησα ακόμα και να έχω τύψεις για όλα αυτά, αφού συνειδητοποίησα ότι η αποσιώπηση «ευαίσθητων ζητημάτων» ήταν ο χρυσός κανόνας. Για τα πάντα. Παραδόξως σε αυτό εδώ το μαγαζί ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο. Για την ακρίβεια, οι ανήλικοι μετανάστες-ωφελούμενοι των προγραμμάτων στέγασης δεν έχουν σχεδόν ποτέ δίκιο: το δίκιο βρίσκεται παντού τριγύρω εκτός από αυτούς. Ποτέ άλλωστε δεν έφτασε η φωνή τους έξω από το μαγαζί. Ποτέ δεν κατάφεραν να αρθρώσουν το δικό τους λόγο για το πώς βιώνουν αυτή τη φιλοξενία, για το τι πραγματικά τους παρέχεται και τι τους λείπει, για το πόσο ανθρωπιστική είναι τελικά όλη αυτή η διαχείριση των αποκαλούμενων «μεταναστευτικών ροών». Κι όποτε έγινε αυτό, έγινε με τη «συνετή» διαμεσολάβηση ή τη νουθεσία κάποιων ενηλίκων: με το αρμόδιο επιστημονικό προσωπικό ή μέσω των επιτρόπων  της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Ετσι που να διασφαλίζεται ότι τίποτε δεν πρόκειται να ρίξει σκιές στην έξωθεν καλή μαρτυρία των υποκαταστημάτων του ανθρωπισμού.

Και μέσα; Μέσα οι μέρες μου περνούσαν με μπόλικη εργασιακή εκμετάλλευση κι ακόμα περισσότερες συνειδησιακές δοκιμασίες. Ωστόσο, τα πάντα παρέμεναν σκεπασμένα από το γνώριμο, πια, πέπλο της υποκρισίας. Οι πάντες ασκούνταν στην ευγενή τέχνη της προσποίησης. Από τη μια οι συνάδελφοί μου προσποιούνταν ότι οικειοθελώς παρείχαν απλήρωτες ώρες και μέρες εργασίας (ποιος να μιλήσει εδώ για απλήρωτες αργίες, βραδινά ωράρια και χαμένα ρεπό, όταν ήδη η σύμβαση εργασίας προϋποθέτει τη συναίνεση του εργαζόμενου στη «μη καταβολή δώρων και επιδομάτων»;). Κι από την άλλη οι προϊστάμενοί μου προσποιούνταν ότι δεν υπάρχουν παράπονα, ούτε από τους «ωφελούμενους» αλλά ούτε και από τους «συνεργάτες».

Σκεφτήκαμε έτσι κάποιοι «συνεργάτες» να κάνουμε μια μικρή διακοπή εργασιών. Να ανοίξουμε ένα λάκκο στο συμπαγές έδαφος της σιωπής και της συναίνεσης. Να σταματήσουμε να παίζουμε το παιχνίδι της υποκρισίας. Να αρχίσουμε να μιλάμε για κάποια απ’όσα μας ενοχλούσαν. Και πρώτα-πρώτα για την ακαταλληλότητα ημών των ιδίων να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της δουλειάς. Για την αδυναμία μας να αντεπεξέλθουμε στις στοιχειώδεις ανάγκες ή τις εύλογες επιθυμίες των «φιλοξενουμένων» χωρίς το απαραίτητο αριθμητικά αλλά και το επαρκές ποιοτικά προσωπικό. Για όλες τις ανεπάρκειες των «επιστημόνων» του μαγαζιού και για τις αδεξιότητες των προϊσταμένων μας. Για την κυρίαρχη στάση κατευνασμού των παραπόνων αντί για επίλυση προβλημάτων. Για τον «οπαδισμό», την αφόρητη έπαρση και την αλαζονεία των αμειβόμενων επαγγελματιών της αλληλεγγύης. Κι ακόμα περισσότερο αποφασίσαμε να μιλήσουμε για εκείνους τους πάντοτε αόρατους, ατσαλάκωτους, πετυχημένους καριερίστες, για τους εσαεί υψηλά ιστάμενους ανθρωπιστές και για το όνειδος του φιλανθρωπικού τους σωματείου. Εκείνο που προβάλλει στην ταμπέλα τη «στήριξη ευάλωτων πληθυσμών» αλλά έχει καταχωνιασμένο στο πατάρι τον κυνισμό του οικονομικού κόστους των «παρεχόμενων υπηρεσιών».

Εκείνη η μέρα ήταν από τις τελευταίες στο μαγαζί. Μάζεψα από την αποθήκη τα προσωπικά μου είδη και κατευθύνθηκα στην πόρτα της εξόδου. Μαζί μου πήραν τον ίδιο δρόμο όσοι είχαν προηγουμένως την ίδια περιέργεια να μάθουν τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης και κάτω από την ταμπέλα του «ανθρωπισμού». Σταθήκαμε μια στιγμή στο δρόμο και κοιταχτήκαμε. Καμιά απογοήτευση. Έμεινε μόνο η στυφότητα στο στόμα εκείνου που βουτάει το δάχτυλο να δοκιμάσει λίγη απ’την αλήθεια.

Κωστής Μαργιόλης – Αλλότρια, ΤΑ ΚΟΙΝΑ – 03/10/2017

Permanent link to this article: https://musaferat.espivblogs.net/en/2017/10/17/%ce%ad%ce%be%cf%89-%ce%b7-%cf%84%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%ad%ce%bb%ce%b1-%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b5%ce%b9-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/